ขึ้นต้นไม้
แม่เห็นเวลเว็ต ลูกแมวของฉันกำลังกินขนมปังที่แม่ทำไว้บนเคาน์เตอร์ในครัว ท่านไล่มันออกไปนอกบ้านอย่างหัวเสีย หลายชั่วโมงต่อมา เราหามันทั่วสนามแต่ก็ไม่พบ มีเสียงแมวร้องลอยมาแผ่วๆ ฉันเงยหน้าขึ้นมองบนยอดไม้ที่มีก้อนดำๆ อยู่บนนั้น
คำอธิษฐานขอการอภัย
ปี 1960 รูบี้ บริดเจสอายุ 6 ขวบเป็นเด็กแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกที่เข้าเรียนในโรงเรียนประถมของรัฐสำหรับคนผิวขาวในอเมริกาตอนใต้ เป็นเวลานับเดือนที่ตำรวจจากรัฐบาลกลางต้องเดินคุ้มกันรูบี้ทุกวัน เมื่อเดินผ่านกลุ่มพ่อแม่ที่โกรธเคืองตะโกนด่า ข่มขู่และดูถูกเธอ เมื่อถึงห้องเรียนโดยปลอดภัย เธอนั่งเพียงลำพังกับบาร์บาร่า เฮนรี่ ครูคนเดียวที่เต็มใจสอนเธอ ขณะที่พ่อแม่คนอื่นไม่ให้ลูกเรียนด้วยกันกับรูบี้
ชุมชนใหม่
ไมจา ลูกสาววัยห้าขวบของแคร์รี่เพื่อนของฉันมีวิธีเล่นที่น่าสนใจ เธอชอบหยิบตุ๊กตาจากหลายๆ กลุ่มมารวมกันสร้างเป็นกลุ่มใหม่ ในโลกจินตนาการของเธอ ทุกอย่างเข้ากันได้ ตุ๊กตาคือคนของเธอ เธอเชื่อว่าตุ๊กตาเหล่านี้มีความสุขที่สุดเมื่ออยู่ด้วยกัน แม้จะมีรูปร่างและขนาดต่างกัน
แม้ว่า
บางครั้งชีวิตก็มีเรื่องถาโถมใส่เราอย่างหนัก บางครั้งก็เกิดปาฏิหาริย์ ชายหนุ่มสามคนถูกจับเป็นเชลยในบาบิโลน ได้ยืนต่อหน้ากษัตริย์ผู้น่าเกรงขามและประกาศกล้าว่า ไม่ว่าอย่างไรก็จะไม่นมัสการรูปปั้นทองคำที่อยู่ตรงหน้า “ถ้าพระเจ้าของพวกข้าพระบาท ผู้ซึ่งพวกข้าพระบาทปรนนิบัติ พอพระทัยจะช่วยกู้พวกข้าพระบาทให้พ้นจากเตาที่ไฟลุกอยู่ ข้าแต่พระราชา พระองค์ก็จะทรงช่วยกู้พวกข้าพระบาทให้พ้นพระหัตถ์ของฝ่าพระบาท ถึงแม้ไม่เป็นเช่นนั้น ข้าแต่พระราชา ขอฝ่าพระบาททรงทราบว่าพวกข้าพระบาทก็ไม่...นมัสการปฏิมากรทองคำ” (ดนล.3:16-18)
ไหลล้น
"อย่า อย่า อย่า อย่า!” ผมร้องตะโกน แต่ช่วยอะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อย วิธีแก้ปัญหาท่อตันอันยอดเยี่ยมของผม คือการกดชักโครกอีกครั้งกลับให้ผลตรงข้ามโดยสิ้นเชิง ผมรู้ว่าผมทำผิดพลาดทันทีที่กดชักโครกและผมได้แต่ยืนอย่างหมดหนทางขณะที่น้ำล้นออกมา
สรรเสริญความดีของพระเจ้า
มีคนในกลุ่มศึกษาพระคัมภีร์เสนอว่า “เขียนบทเพลงสดุดีของเราเองกันเถอะ!” ตอนแรก บางคนบอกว่าเขียนไม่เก่ง แต่เมื่อได้รับการหนุนใจ ทุกคนได้เขียนบทเพลงว่าพระเจ้าทรงทำงานในชีวิตของตนอย่างไร การทดลอง การปกป้อง การเลี้ยงดู กระทั่งความเจ็บปวดและน้ำตา ที่ทำให้เนื้อหาในเพลงสดุดีของเราน่าประทับใจ เหมือนสดุดี 136 สดุดีแต่ละบทแสดงให้เห็นว่า ความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงเป็นนิตย์
อิสระที่จะติดตาม
ครูฝึกวิ่งวิบากสมัยที่ฉันเรียนมัธยมเคยให้คำแนะนำก่อนแข่งว่า “อย่าพยายามวิ่งนำ คนที่นำมักหมดแรงเร็วเกินไป” เขาแนะให้ฉันวิ่งตามหลังคนที่อยู่หน้าสุด เมื่อปล่อยให้คนนั้นเป็นคนกำหนดจังหวะ ฉันก็สามารถเก็บแรงกายแรงใจไว้เพื่อวิ่งเข้าเส้นชัยได้
พระเจ้าทำงาน
ฉันถามเพื่อนว่า “คุณเห็นพระเจ้าทรงทำงานเมื่อเร็วๆ นี้บ้างไหม” คนหนึ่งตอบว่า “ผมเห็นพระองค์ทำงานเมื่อผมอ่านพระคัมภีร์ทุกเช้า ผมเห็นพระองค์ทำงานเมื่อพระองค์ช่วยผมเผชิญวันใหม่ ผมเห็นพระองค์ทำงานเมื่อรู้ว่าพระองค์ทรงอยู่กับผมในทุกย่างก้าว ผมเรียนรู้ว่าพระองค์ทรงช่วยผมเผชิญสิ่งท้าทายและทำให้ผมชื่นชมยินดี” ฉันชอบคำตอบของเขาเพราะสะท้อนให้เห็นว่า พระเจ้าทรงอยู่ใกล้และทำงานในผู้ที่รักพระองค์ผ่านพระวจนะและพระวิญญาณบริสุทธิ์ผู้ทรงสถิตอยู่ด้วย
ไม่ใช่อย่างที่คิด
"ฟังนะ” ภรรยาพูดกับผมทางโทรศัพท์ “มีลิงอยู่ในสนามหญ้า” เธอยกโทรศัพท์ขึ้นเพื่อผมจะได้ยิน ใช่ เสียงเหมือนลิง ซึ่งน่าแปลกเพราะลิงป่าที่อยู่ใกล้เราที่สุด อยู่ห่างออกไปกว่า 3,200 กิโลเมตร
