“อย่า อย่า อย่า อย่า!” ผมร้องตะโกน แต่ช่วยอะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อย วิธีแก้ปัญหาท่อตันอันยอดเยี่ยมของผม คือการกดชักโครกอีกครั้งกลับให้ผลตรงข้ามโดยสิ้นเชิง ผมรู้ว่าผมทำผิดพลาดทันทีที่กดชักโครกและผมได้แต่ยืนอย่างหมดหนทางขณะที่น้ำล้นออกมา

มีกี่ครั้งที่ลูกๆ ของเราพยายามจะเทนมแต่ประมาณผิด ทำให้น้ำสีขาวล้นไปทั่ว หรือเราเองอาจลืมไปว่ามีน้ำอัดลมขนาดสองลิตรกลิ้งไปมาอยู่ท้ายรถ… พอเราเปิดขวด น้ำก็ล้นออกมา

การล้น แทบไม่เคยเป็นเรื่องดีเลย ยกเว้นเรื่องหนึ่ง อัครทูตเปาโลใช้ภาพการล้นบรรยายถึงคนที่เปี่ยมด้วยพระวิญญาณของพระเจ้าจนกระทั่งสิ่งที่ไหลล้นออกมาคือความหวัง (รม.15:13) ผมชอบภาพการเติมจนเต็มปริ่มด้วยความชื่นชมยินดี สันติสุขและความเชื่อ เพราะพระเจ้าทรงสถิตในชีวิตของเรามากมายจนเราไม่สามารถหยุดประกาศและป่าวร้องถึงความมั่นใจในองค์พระบิดาของเราได้ ซึ่งอาจเป็นช่วงเวลาที่สดใสสวยงามในชีวิตของเรา หรือเมื่อถ้วยแห่งชีวิตเกิดการกระฉอก ไม่ว่าแบบใด สิ่งที่ไหลล้นออกมาก็คือความหวังที่ให้ชีวิตแก่คนรอบข้างเราจน “เปียกชุ่ม”