“รักที่สุดในโลก”
เจนนาหลานสาววัย 3 ขวบของฉันมีคำพูดที่ทำให้ใจฉันละลายทุกครั้ง เมื่อเธอชอบอะไร (มากๆ) เช่น ขนมพายครีมกล้วย การกระโดดบนเครื่องเล่นหรือการเล่นจานร่อน เธอจะพูดว่า “หนูชอบ..ที่สุดในโลก” (เธอกางแขนออกตรงคำว่า “ในโลก”)
อย่าตอบโต้นักเลงคีย์บอร์ด
เคยได้ยินคำว่า “อย่าตอบโต้นักเลงคีย์บอร์ด” ไหม “พวกนักเลงคีย์บอร์ด” คือปัญหาใหม่ในโลกดิจิตอลปัจจุบัน คือคนบนโลกออนไลน์ที่เจตนาแสดงความเห็นยั่วโทสะหรือทำร้ายจิตใจบนกระดานข่าวหรือสื่อสังคมออนไลน์ซึ่งการไม่สนใจความเห็นเช่นนั้น คือไม่ “ตอบโต้” นักเลงคีย์บอร์ดทำให้พวกเขาไม่สามารถเปลี่ยนบรรยากาศการสนทนาได้
ทำใจให้สบาย!
"คุณต้องทำใจให้สบาย” หมอในการ์ตูนเรื่องหนูหริ่งหนูหรั่งปฏิบัติการแดนจิงโจ้ พูดขณะรักษาวิลเบอร์ นกทะเลผู้ลังเลที่ได้รับบาดเจ็บ “ทำใจให้สบายหรือ ผมก็สบายดี” วิลเบอร์ตอบด้วยน้ำเสียงประชดและวิตกมากขึ้นเรื่อยๆ “ถ้าจะให้สบายกว่านี้ ผมคงต้องตายแล้วนั่นแหละ”
ของรัก
"ของรักของข้า” ปรากฏครั้งแรกในมหากาพย์ไตรภาค เดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์ของโทลคีน ภาพกอลลั่มสิ่งมีชีวิตผอมแห้งที่หมกมุ่นกับ “แหวนแห่งอำนาจ” ที่มันรัก ได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของความโลภ ความหมกมุ่นและความคลั่งไคล้ทุกวันนี้
ความรักและสันติสุข
ฉันประหลาดใจเสมอที่สันติสุขซึ่งทรงพลังและเกินความเข้าใจ (ฟบ.4:7) เติมเต็มหัวใจของเราได้แม้ในเวลาที่เศร้าโศกที่สุด ฉันมีประสบการณ์ในพิธีไว้อาลัยของพ่อ ขณะที่คนคุ้นเคยพากันมาแสดงความเสียใจกับฉัน ฉันได้พบเพื่อนสมัยมัธยมปลาย เขาไม่ได้พูดอะไรแต่กอดฉันไว้นาน ความเห็นอกเห็นใจที่เขาแสดงออกทำให้ฉันเริ่มสัมผัสได้ถึงสันติสุขท่ามกลางความเศร้าโศก ในวันนั้นเป็นการย้ำเตือนที่ทรงพลังว่าฉันไม่ได้อยู่คนเดียวอย่างที่ฉันคิด
บทเพลงยามค่ำคืน
ชีวิตของพ่อฉันมีแต่ความโหยหา ท่านโหยหาสุขภาพดี แม้เมื่อโรคพาร์กินสันค่อยๆ ทำลายร่างกายและจิตใจมากขึ้น ท่านโหยหาสันติสุข แต่ถูกทรมานด้วยความเจ็บปวดลึกๆ จากโรคซึมเศร้า ท่านปรารถนาจะรู้สึกว่าเป็นที่รักและเทิดทูน แต่มักรู้สึกเดียวดาย
สิ่งเลวร้ายและสิ่งสวยงาม
ความกลัวทําให้เราเหมือนถูกแช่แข็ง เราต่างรู้สาเหตุที่เรากลัว เรา กลัวว่าทุกสิ่งที่เคยทําร้ายเราในอดีต อาจหวนกลับมาทําร้ายเราได้ อย่างง่ายดาย บางครั้งเราจึงชะงักงัน เพราะไม่อาจย้อนเวลาได้และกลัว เกินกว่าจะก้าวไปข้างหน้า ฉันทำไม่ได้ ฉันไม่ฉลาด ไม่เข้มแข็ง ไม่กล้าพอที่จะรับมือกับการถูกทำร้ายเช่นนั้นอีก
สำหรับเพื่อนของเรา
ในนวนิยายของเอมิลี่ บรอนที เรื่องต้นรักดอกโศก กล่าวไว้อย่างน่าจดจำถึงชายผู้ฉุนเฉียวซึ่งมักใช้ข้อพระคัมภีร์มาวิจารณ์ผู้อื่น ว่าเป็น “ฟาริสีที่น่าเบื่อหน่ายซึ่งสำคัญผิดว่าตนเองชอบธรรม ผู้พินิจพิเคราะห์พระคัมภีร์ เพื่อเสาะหา (ประยุกต์) พระสัญญาสำหรับตนเอง และซัดสาดคำสาปแช่งใส่เพื่อนบ้าน”
สายน้ำที่เยียวยา
ฉันชอบเวลามีฝนฟ้าคะนอง ตอนเป็นเด็ก ทุกครั้งที่มีพายุพัดแรงฟ้าร้อง และฝนกระหน่ำ ฉันกับพี่น้องจะออกไปวิ่งเล่นรอบๆ บ้านอย่างสนุกสนาน พอถึงเวลาต้องกลับเข้าบ้าน พวกเราก็เปียกปอนไปทั้งตัว
