ความกลัวทําให้เราเหมือนถูกแช่แข็ง เราต่างรู้สาเหตุที่เรากลัว เรา กลัวว่าทุกสิ่งที่เคยทําร้ายเราในอดีต อาจหวนกลับมาทําร้ายเราได้ อย่างง่ายดาย บางครั้งเราจึงชะงักงัน เพราะไม่อาจย้อนเวลาได้และกลัว เกินกว่าจะก้าวไปข้างหน้า ฉันทำไม่ได้ ฉันไม่ฉลาด ไม่เข้มแข็ง ไม่กล้าพอที่จะรับมือกับการถูกทำร้ายเช่นนั้นอีก

ฉันชื่นชอบที่นักเขียนชื่อเฟรเดอริก บูเชเนอร ์อธิบายว่าพระคุณพระเจ้าเป็นราวกับเสียงอ่อนโยนที่ตรัสว่า “ในโลกนี้ สิ่งเลวร้ายและสิ่งสวยงามจะเกิดขึ้น อย่ากลัวเลย เราอยู่กับเจ้า”

สิ่งเลวร้ายจะเกิดขึ้น ในโลกของเรา บ่อยครั้งผู้คนที่เจ็บปวดทําร้ายผู้ อื่นอย่างโหดร้าย เราต่างมีประสบการณ์เช่นเดียวกับดาวิด ผู้เขียนสดุดีที่่เคยถูกความชั่วร้ายรุมเร้า เมื่อผู้อื่นทําให้เราบาดเจ็บเหมือน “อยู่ท่ามกลางสัตว์ป่า” ผู้ผลาญชีวิต (สดด.57:4) เราจึงโศกเศร้าและครํ่าครวญ (ข้อ 1-2)

แต่เพราะพระเจ้าทรงอยู่กับเรา สิ่งสวยงามจะเกิดขึ้นเช่นกัน เมื่อเรา วิ่งไปหาพระองค์ในยามที่เจ็บปวดและหวาดกลัว เราพบว่ามีความรักโอบอุ้มเราอยู่ เป็นความรักที่ยิ่งใหญ่กว่าอํานาจที่จะทําร้ายเรา (ข้อ 1-3) ความรักลึกซึ้งที่เต็มฟ้าสวรรค์ (ข้อ 10) แม้อยู่ท่ามกลางโพยภัย ความรักของพระองค์เป็นที่กําบังเข้มแข็ง ซึ่งจิตใจของเราจะได้รับการรักษา (ข้อ 1, 7) จนวันหนึ่งเราจะพบว่าเราตื่นขึ้นมาด้วยความกล้าหาญ พร้อมรับวันใหม่ ด้วยบทเพลงเรื่องความสัตย์ซื่อของพระองค์ (ข้อ 8-10)