หวังใจอยู่เสมอ
ในบรรดาหลายร้อยบทความที่ผมเขียนให้กับมานาประจำวันตั้งแต่ปี 1988 มีบทความหนึ่งที่ผมเขียนเมื่อกลางทศวรรษที่ 1990 ซึ่งผมเล่าว่าลูกสาวสามคนไปเข้าค่าย ทำให้ผมกับสตีฟลูกชายวัยหกขวบได้ใช้เวลาแบบลูกผู้ชายด้วยกัน
ที่ลี้ภัยพายุ
สมัยที่ผมอยู่ที่โอคลาโฮมา ผมมีเพื่อนนัก “ล่า” ทอร์นาโด จอห์นเฝ้าระวังติดตามพายุโดยใช้วิทยุติดต่อกับนักล่าคนอื่นๆ และเรดาร์ท้องถิ่น เขาพยายามอยู่ห่างให้ปลอดภัย เมื่อเฝ้าดูทางที่พายุเคลื่อนไปทำลายล้างเพื่อจะแจ้งให้ผู้คนที่อยู่ในเส้นทางพายุทราบ หากมีการเปลี่ยนแปลงกะทันหัน
บ้านแสนสุข
"ทำไมเราถึงต้องย้ายออกจากบ้านครับ” ลูกชายของฉันถาม เป็นเรื่องยากที่จะอธิบายว่าบ้านคืออะไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งการอธิบายให้เด็กห้าขวบฟัง เรากำลังจะย้ายจากบ้านที่เป็นตัวอาคาร แต่ไม่ได้ย้ายจากบ้านที่ประกอบขึ้นจากคนที่เรารัก เป็นสถานที่ซึ่งเราอยากกลับมาหาหลังจากการเดินทางไกลหรือการทำงานทั้งวัน
ผ่านกางเขน
ทอมเพื่อนของฉันวางกางเขนแก้วขนาด 8x12 นิ้วไว้บนโต๊ะทำงาน ฟิลเพื่อนของทอมซึ่งหายจากโรคมะเร็งเช่นเดียวกับทอม ได้มอบกางเขนนี้ให้เพื่อช่วยให้ทอมมองทุกอย่าง “ผ่านกางเขน” ซึ่งเตือนถึงความรักของพระเจ้าและพระประสงค์ที่ดีสำหรับเขา
คุณปรารถนาอะไร?
พนักงานคนหนึ่งที่ธนาคารผมมีภาพถ่ายของรถเปิดประทุนเชลบีคอบราติดอยู่ที่กระจกหน้าต่าง (คอบราเป็นรถสมรรถนะสูงของบริษัท ฟอร์ดมอเตอร์)
ผมทำไม่ได้
"ผมทำไม่ได้” นักเรียนคนหนึ่งโอดครวญ เขาไม่เข้าใจสิ่งที่อยู่ในกระดาษและกำหนดส่งก็มาถึงแล้ว เขาต้องการความช่วยเหลือจากครู เราอาจรู้สึกสิ้นหวังเช่นนี้เมื่ออ่านคำเทศนาบนภูเขา “จงรักศัตรู”(มธ.5:44) ความโกรธเลวร้ายเท่ากับการฆ่าคน (ข้อ 22) ใจกำหนัดเท่ากับการล่วงประเวณี (ข้อ28) และถ้าเราคิดว่าจะทำตามมาตรฐานนี้ได้เราก็พบว่า “จงเป็นคนดีรอบคอบ เหมือนอย่างพระบิดาของท่าน ผู้ทรงสถิตในสวรรค์เป็นผู้ดีรอบคอบ” (ข้อ 48)
ไม่ต้องเซ็นร่วม
หากคนที่มีประวัติยาวนานว่าจ่ายหนี้ไม่ตรงเวลาต้องการกู้เงินเพื่อไปซื้อบ้านหรือรถ เจ้าหนี้มักไม่ค่อยอยากเสี่ยงให้กู้ หรือหากไม่เคยมีประวัติเลย การให้สัญญากับธนาคารว่าจะจ่ายคืนก็ยังไม่เพียงพอ ผู้ที่ต้องการกู้เงินจึงต้องไปหาบุคคลที่มีประวัติชำระหนี้ดี และขอให้ใส่ชื่อคนนั้นในสัญญากู้ด้วย คำสัญญาของผู้เซ็นร่วมทำให้เจ้าหนี้มั่นใจว่าจะได้เงินคืน
ของขวัญที่ดีที่สุด
ตอนที่ฉันเก็บของจะกลับไปบ้านที่ลอนดอน แม่เอาของขวัญชิ้นหนึ่งมาให้ เป็นแหวนของท่านที่ฉันชื่นชมมานาน ฉันถามด้วยความประหลาดใจว่า “ให้ทำไมคะ” แม่ตอบว่า “แม่คิดว่าลูกน่าจะได้ชื่นชมมันในตอนนี้ ทำไมต้องรอจนแม่ตาย ยังไงแม่ก็ใส่ไม่ได้แล้ว” ฉันรับของขวัญที่ไม่คาดคิดด้วยรอยยิ้มเป็นมรดกล่วงหน้าที่ทำให้ฉันยินดี
ซ่อนความเจ็บปวด
ฉันได้รับเชิญให้เทศนาที่คริสตจักรแห่งหนึ่ง ในหัวข้อการมอบความอ่อนแอของเราต่อพระเจ้าและรับการเยียวยาที่พระองค์ประสงค์จะประทานให้ ก่อนอธิษฐานปิด ศิษยาภิบาลยืนที่ทางเดินตรงกลาง มองลึกลงไปในตาของผู้เข้าประชุมและกล่าวว่า “ในฐานะศิษยาภิบาล ผมมีโอกาสได้เจอพวกคุณกลางสัปดาห์และได้ฟังเรื่องราวที่ทำให้คุณใจสลาย แล้วในการนมัสการวันอาทิตย์ ผมรู้สึกปวดร้าวที่ต้องเห็นคุณเก็บซ่อนความเจ็บปวดไว้”
