ชำระสะอาด

ฉันไม่อยากเชื่อว่า ปากกาหมึกเจลสีน้ำเงินซึ่งซ่อนตัวอยู่ในผ้าขนหนูสีขาวจะรอดจากเครื่องซักผ้าได้ แต่กลับไประเบิดในเครื่องอบผ้า คราบสีน้ำเงินน่าเกลียดเปรอะไปทั่ว ผ้าขนหนูเสียหาย ต่อให้ใส่น้ำยาซักผ้าขาวมากแค่ไหนก็ไม่อาจกำจัดรอยเปื้อนสีเข้มได้

คนนั้นใคร

เมื่อชายคนหนึ่งติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้นอกบ้านเพื่อรักษาความปลอดภัย เขาตรวจสอบดูว่าระบบทำงานได้ปกติ และต้องตกใจเมื่อเห็นคนรูปร่างใหญ่สวมชุดสีเข้มเดินเพ่นพ่านในสนาม เขาเพ่งดูว่าชายคนนั้นจะทำอะไร แต่ผู้บุกรุกก็ดูคุ้นๆ ในที่สุดเขาก็รู้ตัวว่าไม่ได้กำลังดูคนแปลกหน้าในสวนหลังบ้าน แต่เป็นบันทึกภาพเคลื่อนไหวของตัวเขาเอง

ม่านขาด

วันนั้นเป็นวันที่มืดมนและเคร่งเครียดนอกเมืองเยรูซาเล็ม บนเนินเขาไม่ไกลจากกำแพงเมือง ชายคนหนึ่งที่มีฝูงชนติดตามอย่างร้อนรนมาตลอดสามปี ถูกตรึงอย่างไร้เกียรติและด้วยความเจ็บปวดบนกางเขนไม้สากๆ ผู้ไว้ทุกข์ร่ำไห้ด้วยความโศกเศร้า แสงอาทิตย์ไม่ทำให้ท้องฟ้ายามบ่ายสว่างแจ้งอีกต่อไป และความทรมานแสนสาหัสของชายบนกางเขนจบลงเมื่อท่านร้องเสียงดังว่า “สำเร็จแล้ว” (มธ.27:50; ยน.19:30)

ช่วงเวลานั้น

ประตูรถพยาบาลกำลังจะปิดโดยมีผมอยู่ข้างใน ส่วนข้างนอกลูกชายของผมกำลังโทรหาแม่ ผมเรียกชื่อเขาทั้งที่ยังมึนงง เขาเล่าให้ฟังว่าผมค่อยๆ พูดว่า “บอกแม่ด้วยว่าพ่อรักแม่มาก”

เจริญขึ้นเหมือนดอกไม้

หลานคนเล็กสุดของฉันอายุแค่สองเดือน แต่ทุกครั้งที่เจอกัน ฉันสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ วันก่อนที่ฉันเล่นกับเขา เขามองขึ้นมาและยิ้ม แต่ฉันเริ่มร้องไห้ อาจเป็นเพราะความยินดีและคิดถึงรอยยิ้มแรกของลูกๆ เมื่อนานมาแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนเมื่อวาน บางช่วงเวลาก็ยากจะหาคำมาอธิบาย

สรรเสริญความสร้างสรรค์

แมงกะพรุนหายากเต้นรำไปตามกระแสน้ำลึก 4,000 ฟุต ในมหาสมุทรใกล้บาฮา กาลิฟอร์เนียในเม็กซิโก ลำตัวของมันเปล่งแสงนีออนสีฟ้าสีม่วงและสีชมพูตัดกับลำน้ำดำมืด หนวดงามขยับไปตามการเคลื่อนไหวของส่วนบนที่เป็นวงคล้ายร่ม ขณะที่ฉันดูวีดิทัศน์แมงกะพรุนอันน่าตื่นตาจากเนชั่นแนล จีโอกราฟฟิค ฉันได้ใคร่ครวญว่าพระเจ้าทรงเลือกสรรค์สร้างสิ่งมีชีวิตคล้ายวุ้นสวยงามนี้ และยังทรงออกแบบแมงกะพรุนอีก 2,000 ชนิดที่นักวิทยาศาสตร์ค้นพบเมื่อเดือนตุลาคม 2007

เครื่องหมายของมิตรภาพ

ผมโตมาในประเทศกานา ตอนเป็นเด็กผมมีความสุขที่ได้จูงมือพ่อเดินไปด้วยกันตามสถานที่ที่มีคนพลุกพล่าน ท่านเป็นทั้งพ่อและเพื่อนของผม เพราะในวัฒนธรรมของผมการจูงมือกันเป็นเครื่องหมายของมิตรภาพแท้ เราคุยกันหลายเรื่องขณะเดินไปด้วยกัน เวลารู้สึกเหงา ผมได้รับการปลอบโยนเมื่ออยู่กับพ่อ มิตรภาพของเราจึงมีค่ามากสำหรับผม

พระเยซูเรียกสาวกว่า มิตรสหาย และสำแดงให้พวกเขาเห็นเครื่องหมายของมิตรภาพหลายประการ เช่น “พระบิดาทรงรักเราฉันใดเราก็รักท่านทั้งหลายฉันนั้น” (ยน.15:9) ทรงสละชีวิตเพื่อพวกเขาได้ (ข้อ 13) แสดงให้พวกเขาเห็นราชกิจเพื่อแผ่นดินของพระองค์ (ข้อ 15) สอนพวกเขาให้รู้ทุกสิ่งที่ทรงได้รับจากพระบิดา (ข้อ 15) และให้โอกาสพวกเขาได้มีส่วนในภารกิจของพระองค์ (ข้อ 16)

พระเยซูเดินไปกับเราเป็นเพื่อนตลอดชีวิต ทรงรับฟังความเจ็บปวดใจและความปรารถนาของเรา ยามเหงาและท้อใจ ทรงอยู่เป็นเพื่อนเราเสมอ

มิตรภาพระหว่างเรากับพระเยซูจะแน่นแฟ้นขึ้น เมื่อเรารักซึ่งกันและกัน และเชื่อฟังพระบัญชาของพระองค์ (ข้อ 10,17) เมื่อเชื่อฟังพระบัญชา เราจะเกิดผลที่ “คงอยู่” (ข้อ 16)

เมื่อเดินผ่านตรอกซอยที่แออัดและหนทางอันตรายในโลกที่วุ่นวายนี้ เราวางใจในพระเจ้าผู้ร่วมทางของเราได้ นี่คือเครื่องหมายว่าพระองค์เป็นเพื่อนของเรา

กลับมีความหวัง

ดวงอาทิตย์ขึ้นทางตะวันออก ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า น้ำในมหาสมุทรมีรสเค็ม อะตอมของโคบอลต์มีน้ำหนัก 58.9 ใช่ไหม ผู้ตอบข้อสุดท้ายต้องเป็นคนที่หลงใหลในวิทยาศาสตร์หรือชอบรายละเอียด แต่ว่าคำถามข้ออื่นๆ มีคำตอบชัดเจน ใช่แล้ว ที่จริงคำถามแบบนี้มักเจือด้วยการเสียดสี

พระองค์อยู่ที่นั่นไหม

ตอนที่ภรรยาป่วยเป็นโรคร้ายแรงที่รักษาไม่หาย ไมเคิลอยากให้เธอพบสันติสุขเหมือนที่เขาได้รับผ่านสัมพันธภาพกับพระเจ้า เขาเคยแบ่งปันเรื่องความเชื่อให้เธอฟังแต่เธอไม่สนใจ วันหนึ่งขณะเดินผ่านร้านหนังสือเขาสะดุดตากับหนังสือชื่อ พระเจ้า พระองค์อยู่ที่นั่นไหม เขาไม่แน่ใจว่าภรรยาจะตอบสนองอย่างไร เขาจึงเข้าออกร้านอยู่หลายครั้งก่อนจะซื้อในที่สุด แล้วก็ต้องประหลาดใจที่เธอยอมอ่าน