จากความกลัวสู่ความเชื่อ

คำพูดของหมอกระทบใจเธออย่างแรง “คุณเป็นมะเร็ง” โลกทั้งใบหยุดหมุน เธอคิดถึงสามีกับลูก พวกเขาอธิษฐานอย่างขะมักเขม้น ขอให้ผลลัพธ์ไม่ใช่แบบนี้ เธอพูดขึ้นทั้งน้ำตาว่า “พระเจ้าข้า สิ่งนี้เกินการควบคุมของเราแล้ว ขอทรงเป็นกำลังของเรา”

จะทำอย่างไรเมื่อผลการวินิจฉัยโรคนั้นน่าตกใจ เมื่อเหตุการณ์ในชีวิตเกินการควบคุม เราจะหันไปทางไหนเมื่อทางข้างหน้าดูสิ้นหวัง

สถานการณ์ของผู้เผยพระวจนะฮาบากุกก็เกินการควบคุมของท่าน และท่านรู้สึกหวาดกลัวและตื่นตระหนก การพิพากษาที่จะมาถึงจะเลวร้ายอย่างมาก (ฮบก.3:16-17) แต่ท่ามกลางความวุ่นวายที่กำลังจะเกิดขึ้น ฮาบากุกตัดสินใจที่จะอยู่ด้วยความเชื่อ (2:4) และชื่นบานในพระเจ้า (3:18) ความมั่นใจ และความเชื่อของท่านไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ความสามารถหรือของที่มีอยู่ แต่ท่านมั่นใจในความดีและความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า จึงประกาศว่า “พระเยโฮวาห์คือองค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงเป็นกำลังของข้าพเจ้า พระองค์ทรงกระทำเท้าของข้าพเจ้าเหมือนอย่างตีนกวางตัวเมีย พระองค์ทรงกระทำให้ข้าพเจ้าเดินไปบนที่สูงทั้งหลายของข้าพเจ้า” (ข้อ 19)

เมื่อเราต้องเผชิญปัญหา ไม่ว่าจะเป็นความเจ็บป่วย ปัญหาครอบครัวหรือปัญหาทางการเงิน ให้เราเชื่อมั่นและวางใจในพระเจ้า พระองค์ทรงอยู่กับเราในทุกสิ่งที่เราเผชิญ

ขอบคุณในทุกสิ่ง

ที่ออสเตรเลีย การขับรถข้ามเมืองใช้เวลาหลายชั่วโมง ซึ่งทำให้เหนื่อยล้าและเกิดอุบัติเหตุได้ ดังนั้นในช่วงเทศกาล จึงมีจุดแวะพักตามถนนสายหลัก และมีอาสาสมัครบริการกาแฟฟรี ผมกับภรรยาชอบแวะพักเมื่อต้องขับรถทางไกล

มีครั้งหนึ่ง เราจอดรถและเดินเข้าไปสั่งกาแฟ คนที่ให้บริการยื่นกาแฟให้สองถ้วย แล้วบอกว่าราคา 2 ดอลล่าร์ ผมถามว่าทำไมถึงคิดเงิน เธอชี้ไปที่ป้ายเล็กๆ เขียนว่า ที่จุดแวะพักนี้คนขับได้ดื่มกาแฟฟรี แต่ผู้โดยสารต้องจ่าย ผมรู้สึกหงุดหงิดและบอกเธอว่า นี่เป็นการโฆษณาหลอกลวง ผมจ่ายเงินแล้วเดินกลับไปที่รถ ภรรยาบอกว่าตัวผมต่างหากที่ผิด ผมเปลี่ยนของขวัญให้กลายเป็นสิทธิ์ที่ตัวเองสมควรจะได้ และไม่ได้รู้สึกขอบคุณสำหรับสิ่งที่ได้รับ เธอพูดถูก

เมื่อโมเสสนำอิสราเอลเข้าแผ่นดินพันธสัญญา ท่านเรียกร้องให้คนอิสราเอลมีใจขอบพระคุณ (ฉธบ.8:10) แผ่นดินนั้นบริบูรณ์ด้วยพระพรจากพระเจ้า แต่ผู้คนอาจเผลอคิดไปว่าความมั่งคั่งนี้เป็นสิ่งที่เขาสมควรได้รับ (ข้อ 17-18) ดังนั้น ชาวยิวจึงยังคงสืบทอดการขอบคุณพระเจ้าสำหรับทุกมื้ออาหารอยู่ ไม่ว่าจะเล็กน้อยแค่ไหน สำหรับเขาทุกอย่างคือของขวัญ

ผมกลับไปหาผู้หญิงคนนั้นและขอโทษ กาแฟฟรีหนึ่งแก้วคือของขวัญที่ผมไม่สมควรได้รับ และเป็นสิ่งที่ควรขอบคุณ

ถ้าเพียงแต่...

ขณะที่สามีฉันกำลังขับรถออกจากลานจอดรถ เขาชะลอความเร็วเพื่อรอให้หญิงสาวคนหนึ่งขี่จักรยานผ่านไปก่อน สามีฉันพยักหน้าเป็นสัญญาณให้เธอไปก่อน เธอยิ้ม โบกมือ และขี่ต่อไป แต่เพียงครู่เดียวรถที่จอดอยู่เปิดประตูกระทันหัน ชนหญิงสาวที่ขี่จักรยานคนนั้นล้มลงบนบาทวิถีอย่างแรง ขาเธอเลือดออก เธอร้องไห้ขณะที่สำรวจจักรยานที่หักงออยู่บนพื้น

พระพักตร์พระบิดา

ผมจำใบหน้าของพ่อได้ แต่อ่านสีหน้าได้ยาก พ่อเป็นคนใจดีแต่เก็บความรู้สึกและไม่แสดงอารมณ์ ตอนเป็นเด็กผมมักจะคอยดูว่าเมื่อไหร่พ่อจะยิ้มหรือแสดงความรักออกมา สีหน้าบ่งบอกตัวเรา ไม่ว่าจะขมวดคิ้วบึ้งตึง หรือยิ้มตาหยี ล้วนแต่เปิดเผยความรู้สึกของเราต่อผู้อื่น หน้าตา “บอก” ถึงตัวเรา

หัวใจของพระคริสต์

นักข่าวชาวออสเตรเลียคนหนึ่งถูกจับคุมขังอยู่ในคุกอียิปต์ถึง 400 วัน ในวันที่ได้รับการปล่อยตัว เขาทั้งรู้สึกโล่งใจและกังวลถึงเพื่อนอีกหลายคนที่เขาต้องทิ้งไว้ข้างหลัง เขากล่าวว่าเป็นเรื่องยากที่ต้องบอกลาเพื่อนนักข่าวคนอื่นๆ ที่ถูกจับมาด้วยกัน โดยไม่รู้ว่าแต่ละคนจะถูกขังอีกนานเท่าไร

พร้อมสำหรับทุกคน

ในวัฒนธรรมคลั่งไคล้คนมีชื่อเสียงในยุคนี้ ภาคธุรกิจทำการตลาดโดยใช้ “คนดังเป็นสินค้า ลูกค้าจ่ายเงินเพื่อจะได้ใช้เวลากับคนดัง” บทความในนิตยสารกล่าวว่า เพียงคุณจ่ายเงินหมื่นกว่าดอลล่าร์ คุณก็จะได้พบปะเป็นส่วนตัวกับคนที่มีชื่อเสียง

ชีวิตครบบริบูรณ์

เมื่อฉันแวะเยี่ยมครอบครัวของน้องสาว หลานชายฉันเล่าให้ฟังอย่างตื่นเต้นถึงการบันทึกการทำงานบ้านแบบใหม่ โดยใช้กระดานโคโรโพลี่ ซึ่งเป็นกระดานแผงวงจรไฟฟ้าเพื่อบันทึกการทำงานบ้าน ถ้าทำงานบ้านได้ดี ลูกๆ จะได้กดปุ่มสีเขียว ซึ่งจะเพิ่มคะแนนลงในบัญชี “สะสม” ถ้าทำไม่ดี เช่น เปิดประตูหลังบ้านทิ้งไว้ ก็จะถูกหักจากคะแนนรวมที่มี คะแนนที่สะสมมากพอจะแลกเป็นรางวัลได้ เช่น ได้เวลาเล่นคอมพิวเตอร์เพิ่ม ตอนนี้ หลานชายฉันจึงกระตือรือร้นในการทำงานบ้านและไม่ลืมปิดประตูหลังบ้าน

สะท้อนความรักพระเจ้า

ฉันมีโอกาสได้ดูแลแม่ระหว่างที่ท่านย้ายเข้าไปรับการรักษาในศูนย์บำบัดผู้ป่วยโรคมะเร็ง แม้ในวันที่แม่ป่วยหนักท่านก็ยังอ่านพระคัมภีร์และอธิษฐานเผื่อผู้อื่นก่อนจะลุกจากเตียง

สำแดงใจเมตตา

การแข่งขันกอล์ฟยูเอส มาสเตอร์ เริ่มต้นในปี 1934 และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา มีนักกอล์ฟเพียง 3 คนเท่านั้นที่ชนะการแข่งขันสองปีซ้อน จนกระทั่งวันที่ 10 เมษายน 2016 จอร์แดน สปีธ ชายหนุ่มอายุ 22 ปี เกือบจะได้เป็นคนที่ 4 แต่เขากลับไม่มั่นใจในการแข่งขันช่วงสุดท้ายและลงเอยด้วยแต้มเสมอได้เป็นอันดับที่สอง แม้จะผิดหวังแต่สปีธก็แสดงน้ำใจต่อแดนนี่ วิลเล็ท แชมป์ของการแข่งขันนั้น ด้วยการแสดงความยินดีที่เขาได้ชัยชนะและเพิ่งได้ลูกคนแรก ซึ่งเป็นสิ่งที่ “สำคัญกว่ากอล์ฟ”