เป็นที่รักตลอดไป

แทบไม่มีวันใดที่เราจะไม่โดนดูถูกดูหมิ่น ถูกเพิกเฉยหรือทำให้อับอายไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง บางครั้งเราก็เป็นคนทำสิ่งเหล่านั้นกับตัวเอง ศัตรูของดาวิดพูดจาถากถาง ทั้งกลั่นแกล้ง ข่มขู่ และเหยียดหยาม ท่านรู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าและขาดสวัสดิภาพ (สดุดี 4:1-2) ท่านทูลขอให้ได้รับการบรรเทาจาก “ความทุกข์โศก”

เมื่อถึงยามเช้า

ตอนที่เราไปถึงบ้านพักในชนบทนอกเมืองมิวนิคเป็นเวลาดึกมากแล้ว เราดีใจที่เห็นว่าห้องพักมีระเบียง แม้หมอกจะหนาจนมองไม่เห็นอะไรในความมืดก็ตาม แต่ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาเมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น หมอกก็เริ่มหายไป สิ่งที่ถูกบดบังไว้เมื่อคืนคือทัศนียภาพอันงดงาม ทุ่งหญ้าสงบสีเขียวชอุ่ม มีแกะสวมกระดิ่งเล็กๆ แทะเล็มอยู่ และเมฆขาวก้อนใหญ่บนท้องฟ้าที่ดูราวกับแกะตัวใหญ่ปุกปุย!

แทนที่จะโกรธ

เช้าวันหนึ่งในเมืองเพิร์ธ ประเทศออสเตรเลีย ฟิออน มัลฮอลแลนด์พบว่ารถของเขาหายไป เขาจึงรู้ตัวว่าจอดในที่ห้ามจอดและรถถูกลากไป หลังจากประเมินสถานการณ์ว่าต้องจ่าย ทั้งค่าลากรถและค่าปรับเกือบสองหมื่นบาท มัลฮอลแลนด์หัวเสีย แต่เขาตัดสินใจจะไม่โมโหใส่คนที่เขาต้องไปติดต่อเพื่อรับรถคืน แทนที่จะระบายความโกรธ เขากลับเขียนกลอนตลกๆ เกี่ยวกับเหตุการณ์นี้และอ่านให้คนงานอู่รถลากฟัง คนงานชอบมาก และการเผชิญหน้าอันฉุนเฉียวก็ไม่เกิดขึ้น

เรียนรู้ภาษาของเขา

ผมยืนต่อหน้าที่ประชุมในคริสตจักรเล็กๆ แห่งหนึ่งในจาไมกาและพยายามพูดให้ชัดที่สุดว่า “หวา กวาน จาไมกา” การตอบสนองดีกว่าที่ผมคาดไว้ ทุกคนยิ้มและปรบมือให้ผม

การสัมผัส

ผู้โดยสารบนรถไฟในแคนาดาขบวนหนึ่งได้เห็นตอนจบอันน่าประทับใจของเหตุการณ์ตึงเครียด หญิงวัย 70 ปีคนหนึ่งค่อยๆ ยื่นมือสัมผัสชายหนุ่มที่ส่งเสียงดังหยาบคายจนผู้โดยสารคนอื่นตกใจกลัว ความอ่อนโยนของเธอทำให้ชายคนนั้นสงบลง เขาทรุดตัวนั่งที่พื้นพร้อมหลั่งน้ำตา “ขอบคุณครับยาย” เขากล่าว ลุกขึ้นและเดินจากไป ต่อมาหญิงคนนี้ยอมรับว่าเธอกลัว แต่เธอกล่าวว่า“ฉันเป็นแม่คนและเขาต้องการการสัมผัส” แม้สามัญสำนึกอาจบอกให้เธออยู่ห่างๆ แต่เธอก็เสี่ยงด้วยความรัก

อย่าล้มเลิก

บ็อบ ฟอสเตอร์ที่เป็นพี่เลี้ยงและเพื่อนผมมานานกว่า 50 ปีไม่เคยถอดใจกับผมเลย แม้ในยามที่มืดมนที่สุด มิตรภาพและกำลังใจที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงของเขา ช่วยให้ผมผ่านพ้นมาได้

สิ่งเล็กๆ

กลอเรียเพื่อนของฉันโทรมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เธอไม่สามารถออกจากบ้านได้ยกเว้นเวลาไปหาหมอ ฉันจึงเข้าใจความยินดีนั้นเมื่อเธอบอกว่า “ลูกชายติดตั้งลำโพงคอมพิวเตอร์ให้ใหม่ ตอนนี้ฉันไปโบสถ์ได้แล้ว!” เธอสามารถฟังถ่ายทอดสดการนมัสการของคริสตจักรได้ เธอพูดไม่หยุดว่าพระเจ้าประเสริฐและนี่เป็น “ของขวัญที่ดีที่สุดจากลูก”

เปียโนหด

ลูกชายของฉันแสดงเปียโนสามปีติดต่อกัน ปีสุดท้ายที่แสดง ฉันมองดูเขาก้าวขึ้นบันไดและวางโน้ตเพลงลง เขาเล่นไปสองเพลงและกลับมานั่งข้างฉันพร้อมกระซิบว่า “แม่ เปียโนปีนี้มันตัวเล็กลง” ฉันบอกว่า “ไม่นะ ตัวเดียวกับที่ลูกเล่นปีที่แล้ว ลูกตัวใหญ่ขึ้น! ลูกโตขึ้น”

ฟังเสมอ

พ่อเป็นคนพูดน้อย ท่านมีปัญหาการได้ยินหลังจากเป็นทหารหลายปีและต้องใส่เครื่องช่วยฟัง บ่ายวันหนึ่งเมื่อผมกับแม่คุยกันนานเกินไป พ่อพูดติดตลกว่า “เมื่อใดที่ต้องการความสงบ พ่อแค่ทำแบบนี้” ท่านยกมือสองข้างขึ้นปิดเครื่องช่วยฟัง เอามือหนุนหัว หลับตาและยิ้มอย่างสบายใจ

เราหัวเราะ สำหรับพ่อ การสนทนาจบแล้ว!

สิ่งที่พ่อทำวันนั้นทำให้ผมคิดว่าพระเจ้าทรงแตกต่างจากเรามาก พระองค์ทรงต้องการฟังลูกของพระองค์เสมอ ความจริงนี้ได้รับการตอกย้ำในคำอธิษฐานสั้นๆ ในพระคัมภีร์ วันหนึ่งเนหะมีย์ผู้เป็นคนรับใช้ของพระราชาอาร์ทาเซอร์ซีสแห่งเปอร์เซียมีสีหน้าเศร้าหมอง เมื่อพระราชาตรัสถามสาเหตุ เนหะมีย์จึงทูลว่าเป็นเพราะกรุงเยรูซาเล็ม เมืองของบรรพบุรุษที่ถูกยึด ได้กลายเป็นซากปรักหักพัง เนหะมีย์เล่าว่า “พระราชาตรัสกับข้าพเจ้าว่า 'เจ้าปรารถนาจะขออะไร' ข้าพเจ้าจึงอธิษฐานต่อพระเจ้าของฟ้าสวรรค์และข้าพเจ้าทูลพระราชาว่า...” (เนหะมีย์ 2:4-5)

เนหะมีย์อธิษฐานครู่เดียว แต่พระเจ้าทรงฟัง นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของการตอบคำอธิษฐานด้วยพระเมตตาต่อคำอธิษฐานมากมายก่อนหน้านี้ของเนหะมีย์เกี่ยวกับเยรูซาเล็ม ชั่วเวลานั้นเอง อาร์ทาเซอร์ซีสอนุญาตให้เนหะมีย์กลับไปสร้างเมืองขึ้นใหม่

เราเป็นสุขใจที่ได้รู้ว่าพระเจ้าทรงห่วงใยที่จะฟังคำอธิษฐานทุกคำของเรา ตั้งแต่ที่สั้นที่สุดไปจนถึงยาวที่สุด