ใครเป็นนายกันแน่
ขณะที่ภรรยาผมกำลังดูแลหลานเล็กๆสองคน เด็กๆเริ่มทะเลาะแย่งของเล่นกัน ทันใดนั้นหลานคนเล็ก (3 ขวบ) ออกคำสั่งกับพี่ชายที่แก่กว่าว่า “คาเมรอน กลับเข้าห้องเดี๋ยวนี้นะ” คาเมรอนห่อไหล่เพราะถูกตำหนิ และพี่ชายที่ถูกดุก็หลบเข้าในห้องของเขา ภรรยาของผมพูดขึ้นว่า “คาเมรอน หนูไม่ต้องกลับไปที่ห้องของตัวเอง นาธานไม่ใช่คนที่จะสั่งหนู” เมื่อเขาตระหนักเช่นนี้ทุกสิ่งก็เปลี่ยนไป คาเมรอนยิ้มออกและกลับไปนั่งเล่นต่อ
ความผิดพลาดถูกทำให้งดงาม
สมัยเริ่มอาชีพนักดนตรีแจ๊ส เฮอร์บี้ แฮนค็อค ได้รับเชิญให้ไปเล่นในวงที่มีผู้บรรเลงห้าคนของไมล์ส เดวิส ผู้เป็นตำนานทางดนตรี แฮนค็อคยอมรับว่าตนรู้สึกประหม่า แต่ก็เป็นประสบการณ์อันยอดเยี่ยม เพราะเดวิสช่วยสอนเขาเป็นอย่างดี ในการแสดงครั้งหนึ่ง ระหว่างที่เดวิสแสดงเดี่ยวใกล้ถึงจุดสำคัญที่สุด แฮนค็อคเกิดเล่นผิดคอร์ดเขาตกใจมาก แต่เดวิสแสดงต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แฮนค็อคกล่าวว่า “เขาเล่นโน้ตบางตัวที่ทำให้คอร์ดของผมไม่เพี้ยน”
ทั้งหมดที่เราต้องรู้
ในการแสดงเพลง “ใจชั่วเท่าใดข้าก็เชื่อว่า” ของเฟอร์นานโด ออร์เทก้า เราได้ยินเสียงของบิลลี่ เกรแฮม ร้องคลอตามไปด้วย ดร.เกรแฮมกำลังรำลึกถึงอาการเจ็บป่วยในช่วงเวลาที่เขาเชื่อว่า เขากำลังจะตาย เขาครุ่นคิดถึงอดีต และตระหนักว่า เขาเป็นคนบาปตัวยงและยังคงต้องการการอภัยอย่างมากจากพระเจ้าในทุกๆวัน
ดินแดนแห่งพระคุณ
คฤหาสน์เกรซแลนด์ในเมืองเมมฟิส รัฐเทนเนสซี คือบ้านหลังหนึ่งที่มีผู้เยี่ยมชมมากที่สุดในสหรัฐ คฤหาสน์หลังนี้สร้างขึ้นในปี 1930 และตั้งชื่อตามย่าน้อยของเจ้าของคนแรกที่ชื่อว่า เกรซ ภายหลังมีชื่อเสียงโด่งดังเพราะเป็นบ้านของเอลวิส เพรสลีย์
“ไร้ความปรานี”
คลังทองคำของสหรัฐในฟอร์ทน็อกซ์ รัฐเคนทักกี เป็นอาคารที่มีการป้องกันอย่างดีซึ่งเก็บรักษาทองคำแท่ง 5,000 ตัน และทรัพย์สินอื่นๆ ของรัฐบาลกลาง ฟอร์ทน็อกซ์ มีประตูกั้นหนัก 22 ตัน และยังมีการป้องกันอีกหลายชั้น ทั้งสัญญาณกันขโมย กล้องวีดีโอ กับระเบิดลวดหนาม รั้วไฟฟ้า เจ้าหน้าที่ติดอาวุธ และเฮลิคอปเตอร์ หากพิจารณาระดับการรักษาความปลอดภัย ฟอร์ทน็อกซ์ถือว่าเป็นสถานที่แห่งหนึ่งที่ปลอดภัยที่สุดในโลก
ขาวดั่งหิมะ
วันหนึ่ง ขณะที่ฉันกำลังขับรถพาลูกชาย กลับบ้านหลังเลิกเรียนหิมะก็เริ่มตกลงมา ปุยหิมะขาวตกลงมาอย่างต่อเนื่องและรวดเร็ว ในที่สุด เราต้องขับช้าลงและติดอยู่ในการจราจร เรานั่งอยู่ในรถเฝ้ามองการเปลี่ยนแปลงที่เกิด ขึ้น ผืนดินสีเข้มกลายเป็นสีขาว หิมะทำให้เส้นรูปทรงอาคารที่ชัดเจนดูนุ่มนวลขึ้น หิมะปกคลุมรถรอบๆเรา และรวมกันอยู่บนต้นไม้ทุกต้นที่มองเห็น
มากเกินกว่าที่ควรได้รับ
บางครั้งเมื่อมีคนถามผมว่าเป็นอย่างไรบ้าง ผมจะตอบว่า “ดีเกินกว่าที่ผมสมควรจะได้รับ” ผมจำได้ว่ามีคนเจตนาดีคนหนึ่งตอบผมว่า “ไม่หรอกโจ คุณสมควรได้รับอยู่แล้ว” ซึ่งผมพูดว่า “ก็ไม่แน่หรอก” ผมกำลังคิดว่าแท้จริงแล้วสิ่งที่ผมสมควรได้รับ คือการพิพากษาของพระเจ้า
คนประเภทเดียวกับฉัน
หลายปีก่อนในการประชุมนมัสการ ศิษยาภิ-บาลเรย์ สเตดแมนก้าวขึ้นธรรมมาสน์และอ่านพระวจนะประจำวัน“อย่าหลงเลยคนล่วงประเวณีคนถือรูปเคารพคนผิดผัวเมียเขาโสเภณีชายชายรักร่วมเพศคนขโมยคนโลภคนขี้เมาคนปากร้ายคนฉ้อโกงจะไม่ได้รับส่วนในแผ่นดินของพระเจ้าแต่ก่อนมีบางคนในพวกท่านเป็นคนอย่างนั้น” (1คร.6:9-11)
มีแนวโน้มจะหลงทาง
บทเพลงนมัสการเก่าแก่บทหนึ่งที่ผมชอบมากคือเพลง “ขอพระพรจากเบื้องบนลงมา” ซึ่งประพันธ์ขึ้นในปี 1757 โดยโรเบิร์ต โรบินสัน วัย 22 ปี มีเนื้อเพลงประโยคหนึ่งที่จับใจ และผลักดันให้ผมต้องสำรวจตัวเอง ประโยคนั้นบอกว่า “พระองค์ทรงรักข้าเสมอไปแต่ข้าเผลอมักลืมพระคุณ” บางครั้งผมก็รู้สึกเช่นนี้ บ่อยครั้งที่ผมพบว่าตัวเองวอกแวกและออกนอกทาง แทนที่จะให้หัวใจและความคิดจดจ่อที่องค์พระผู้ช่วยให้รอด ผู้ทรงรักผมและประทานพระองค์เองเพื่อผม ไม่ได้มีเพียงโรเบิร์ต โรบิน-สัน กับผมเท่านั้นที่เป็นเช่นนี้
