ในการแสดงเพลง “ใจชั่วเท่าใดข้าก็เชื่อว่า” ของเฟอร์นานโด ออร์เทก้า เราได้ยินเสียงของบิลลี่ เกรแฮม ร้องคลอตามไปด้วย ดร.เกรแฮมกำลังรำลึกถึงอาการเจ็บป่วยในช่วงเวลาที่เขาเชื่อว่า เขากำลังจะตาย เขาครุ่นคิดถึงอดีต และตระหนักว่า เขาเป็นคนบาปตัวยงและยังคงต้องการการอภัยอย่างมากจากพระเจ้าในทุกๆวัน

บิลลี่ เกรแฮม ยุติความคิดที่ว่า เราเป็นคนดีได้โดยไม่ต้องพึ่งพระเจ้า เรารู้สึกดีกับตัวเองได้แต่ความมั่นใจนั้น ต้องมาจากการที่ได้รู้ว่า เราเป็นลูกที่พระเจ้าทรงรักมาก (ยอห์น 3:16) ไม่ใช่เพราะว่าเราเป็นลูกที่ดีมาก (โรม 7:18)

ก้าวแรกของการเป็นคนที่“ดี” จริงๆ ในฐานะเป็นผู้ติดตามพระคริสต์ คือ เราต้องหยุดแสร้งทำเป็นว่า เราเป็นคนดีได้ด้วยตนเองและทูลขอให้พระเจ้าทรงทำให้เราเป็นคนที่ดีที่สุดเท่าที่เราจะเป็นได้ เราอาจล้มเหลวอีกหลายครั้งแต่พระองค์ยังทรงทำให้เราเติบโตขึ้นและเปลี่ยนแปลงเรา พระเจ้าทรงสัตย์ซื่อ ในเวลาของพระองค์และในวิธีของพระองค์ พระองค์จะทรงทำให้สำเร็จ

ในช่วงปีสุดท้ายของจอห์น นิวตัน ผู้เขียนเพลง “พระคุณพระเจ้า” เขาต้องทุกข์ทรมานกับภาวะสมองเสื่อม และโศกเศร้ากับการสูญเสียความทรงจำแต่กระนั้นเขายังบอกว่า “ผมจำได้สองสิ่ง คือผมเป็นคนบาปอย่างยิ่ง และพระเยซูทรงเป็นพระผู้ช่วยที่ยิ่งใหญ่” ในเรื่องของความเชื่อมีเพียงเท่านี้ที่ทุกคนจำเป็นต้องรู้