บางครั้งเมื่อมีคนถามผมว่าเป็นอย่างไรบ้าง ผมจะตอบว่า “ดีเกินกว่าที่ผมสมควรจะได้รับ” ผมจำได้ว่ามีคนเจตนาดีคนหนึ่งตอบผมว่า “ไม่หรอกโจ คุณสมควรได้รับอยู่แล้ว” ซึ่งผมพูดว่า “ก็ไม่แน่หรอก” ผมกำลังคิดว่าแท้จริงแล้วสิ่งที่ผมสมควรได้รับ คือการพิพากษาของพระเจ้า

เรามักหลงลืมว่า ในแก่นแท้ของเรานั้นเราเป็นคนบาป เราคิดถึงตนเองสูงกว่าที่ควร ซึ่งเป็นการเจือจางความสำนึกว่าเราเป็นหนี้พระเจ้าสำหรับพระคุณของพระองค์ เป็นการลดทอนราคาอันสูงค่าที่พระองค์ทรงจ่ายเพื่อช่วยกู้เรา

ถึงเวลาตรวจสอบความจริงแล้ว ดังที่ผู้เขียนสดุดีเตือนเราว่า พระเจ้า “มิได้ทรงกระทำต่อเราตามเรื่องบาปของเรา หรือทรงสนองตามบาปผิดของเรา” (สดุดี 103:10) เมื่อเราพิจารณาตนเองตามความบริสุทธิ์ และยุติธรรมของพระ เจ้า สิ่งเดียวที่เราสมควรจะได้รับอย่างแท้จริงคือ บึงไฟนรก และไม่มีทางไปสวรรค์เว้นเสียแต่จะรับของขวัญคือการที่พระคริสต์ทรงสละพระชนม์บนไม้กางเขน หากพระเจ้าทรงกระทำเพียงสิ่งเดียวเพื่อเรา คือการไถ่ นั่นก็มากเกินกว่าที่เราสมควรจะได้รับแล้ว จึงไม่น่าประหลาดใจที่ผู้เขียนสดุดีกล่าวว่า “เพราะว่าฟ้าสวรรค์สูงเหนือแผ่นดินเท่าใด ความรักมั่นคงของพระองค์ที่มีต่อบรรดาคนที่เกรงกลัวพระองค์ก็ใหญ่ยิ่งเท่านั้น”(สดุดี 103:11)

เมื่อเรารู้แล้วว่าเราเป็นอย่างไร เราก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “พระคุณพระเจ้า นั้นแสนชื่นใจ!” พระองค์ประทานให้ มากกว่าที่เราสมควรได้รับ – JS