ทุกนาทีมีค่า
ตอนที่ผมพบเอด้า เธออายุยืนกว่าบรรดาเพื่อนและครอบครัว และพักอยู่ที่บ้านผู้สูงอายุ เธอบอกผมว่า “สิ่งที่ยากที่สุดในการเป็นคนชราคือ การเฝ้ามองใครต่อใครจากไปและทิ้งคุณไว้ข้างหลัง” วันหนึ่งผมถามเอด้าว่าเธอสนใจอะไรและทำอะไรบ้าง เธอตอบผมด้วยข้อพระคัมภีร์ของเปาโล (ฟป.1:21) ว่า “สำหรับข้าพเจ้านั้นการมีชีวิตอยู่ก็เพื่อพระคริสต์และการตายก็ได้กำไร” เธอกล่าวว่า “ขณะที่ฉันยังอยู่ ฉันมีงานต้องทำวันไหนที่รู้สึกแข็งแรง ฉันจะไปคุยกับคนที่นี่เรื่องพระเยซู ส่วนวันไหนที่ไม่ค่อยสบาย ฉันก็ยังอธิษฐานได้”
เคียงข้างกัน
ในสมัยโบราณ เมืองที่มีกำแพงปรักหักพังแสดงถึงความพ่ายแพ้ของประชาชน ความเสี่ยงต่ออันตรายและความอับอาย นั่นเป็นเหตุที่ชาวยิวต้องสร้างกำแพงเยรูซาเล็มขึ้นใหม่ พวกเขาทำอย่างไร? โดยการทำงานเคียงข้างกัน ซึ่งเป็นคำที่บรรยายถึงเนหะมีย์บทที่ 3 ได้อย่างชัดเจน
ก้าวสู่โอกาส
ผมก็เหมือนกับหลายคนที่พยายามออกกำลังกายให้เพียงพอ เร็วๆ นี้มีบางอย่างที่ผลักดันให้ผมทำสำเร็จ คือเครื่องนับก้าวซึ่งเป็นสิ่งของธรรมดา แต่น่าทึ่งที่อุปกรณ์นี้ส่งผลอย่างยิ่งต่อแรงบันดาลใจ แทนที่ผมจะบ่นเมื่อต้องลุกจากเก้าอี้ ผมกลับมองเห็นเป็นโอกาสที่จะได้จำนวนก้าวเพิ่มขึ้น การกระทำทั่วไปอย่างการหาน้ำสักถ้วยหนึ่งให้ลูกดื่ม กลายเป็นโอกาสที่ช่วยให้ผมไปสู่เป้าหมายที่ใหญ่กว่า ในแง่นี้ อุปกรณ์นี้ได้เปลี่ยนมุมมองและแรงบันดาลใจของผม เดี๋ยวนี้ผมฉวยโอกาสที่จะได้จำนวนก้าวเพิ่มขึ้นทุกครั้ง
“ตกลง” ด้วยรัก
วันที่ 21 สิงหาคม 2016 คาริสสาเผยแพร่รูปน้ำท่วมรุนแรงในหลุยเซียนาบนสื่อออนไลน์ เช้าวันรุ่งขึ้นเธอเพิ่มข้อความขอความช่วยเหลือจากคนในพื้นที่น้ำท่วม ห้าชั่วโมงถัดมา เธอและบ๊อบบี้ ผู้เป็นสามีส่งข่าวเพื่อหาคนมาร่วมเดินทางไกล 1,600 กิโลเมตรเพื่อไปช่วยเหลือ ไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อมา มีคนสิบสามคนออกเดินทางไปช่วยผู้คนที่บ้านเรือนเสียหายอย่างหนัก
หัวใจผู้รับใช้
วันนี้เป็นวันทำงานที่ยาวนาน แต่พอผมกลับถึงบ้าน ก็ได้เวลาเริ่ม “อีก” งานหนึ่งคือการเป็นพ่อที่ดี ในไม่ช้าคำทักทายจากภรรยาและลูกๆ ก็กลายเป็น “พ่อฮะ เย็นนี้กินอะไรดี” “พ่อ ช่วยหยิบน้ำให้ผมหน่อยครับ” “พ่อครับมาเล่นฟุตบอลกันเถอะ”
อันที่จริงผมอยากจะนั่งพักผ่อน แม้ใจหนึ่งผมต้องการจะเป็นพ่อที่ดี แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่พร้อมจะทำตามความต้องการของครอบครัว ตอนนั้นผมเองเหลือบไปเห็นการ์ดขอบคุณที่ภรรยาผมได้รับจากคนที่โบสถ์ เป็นรูปอ่างใส่น้ำ ผ้าขนหนู และรองเท้าแตะสกปรก ใต้ภาพเป็นข้อความจากลูกา 22:27 “แต่ว่าเราอยู่ท่ามกลางท่านทั้งหลายเหมือนผู้รับใช้”
ข้อความที่กล่าวถึงพระราชกิจของพระเยซู คือรับใช้คนที่พระองค์มาแสวงหาและช่วยให้รอด (ลก.19:10) คือสิ่งที่ผมต้องการอย่างเฉพาะเจาะจง ถ้าพระเยซูยังเต็มใจทำสิ่งต่ำต้อยให้กับสาวกได้ เช่นล้างเท้าสาวกที่สกปรก (ยน.13:1-17) ผมก็ย่อมเสิร์ฟน้ำให้ลูกชายโดยไม่บ่นได้ ในตอนนั้น ผมถูกเตือนให้รับใช้คนในครอบครัวไม่ใช่เพียงเพราะหน้าที่เท่านั้น แต่เป็นโอกาสที่จะสะท้อนถึงหัวใจผู้รับใช้อย่างพระคริสต์ และความรักที่ทรงมีต่อคนในครอบครัวผมด้วย เมื่อมีคนขอความช่วยเหลือจากเรา นั่นเป็นโอกาสให้เราได้เป็นเหมือนพระคริสต์ผู้ทรงรับใช้สาวกด้วยการสละชีวิตของพระองค์
เวลาแห่งความสำเร็จ
ช่วงสิ้นปี งานที่ยังไม่เสร็จอาจทำให้เราอ่อนล้า ความรับผิดชอบที่บ้านและที่ทำงานดูไม่จบไม่สิ้น งานค้างวันนี้ ก็สะสมไปวันพรุ่งนี้ แต่บนเส้นทางแห่งความเชื่อ เราควรมีเวลาหยุดและระลึกถึงความสัตย์ซื่อของพระเจ้าและการงานที่เสร็จสมบูรณ์แล้ว
คนปลายจะเป็นคนต้น
เมื่อไม่นานมานี้ ผมเข้าแถวขึ้นเครื่องบินแบบไม่ระบุที่นั่งเป็นคนท้ายๆ ผมเห็นที่นั่งว่างเบาะกลางบริเวณปีกเครื่องบิน แต่ที่เก็บสัมภาระช่องเดียวที่ว่างคือเหนือศีรษะผู้โดยสารแถวสุดท้าย ซึ่งแปลว่าผมต้องรอให้ทุกคนลงจากเครื่องก่อน ผมจึงจะเดินย้อนไปหยิบกระเป๋าได้
พร้อมสำหรับทุกคน
ในวัฒนธรรมคลั่งไคล้คนมีชื่อเสียงในยุคนี้ ภาคธุรกิจทำการตลาดโดยใช้ “คนดังเป็นสินค้า ลูกค้าจ่ายเงินเพื่อจะได้ใช้เวลากับคนดัง” บทความในนิตยสารกล่าวว่า เพียงคุณจ่ายเงินหมื่นกว่าดอลล่าร์ คุณก็จะได้พบปะเป็นส่วนตัวกับคนที่มีชื่อเสียง
ไม่มีใครพูดถึง?
ละครเพลงฮอลลีวู้ดเป็นที่นิยมแพร่หลายระหว่างปี 1950 - 1960 โดยเฉพาะนักแสดงสาวสามคน คือ ออเดรย์ เฮปเบิร์น, นาตาลี วู้ด และเดโบราห์ เคอร์ ที่ทำให้ผู้ชมตื่นเต้นกับการแสดงอันจับใจ แต่เสน่ห์สำคัญที่ส่งเสริมการแสดงของพวกเธอคือการร้องเพลงที่แสนไพเราะ จริงๆ แล้วความสำเร็จของภาพยนต์เกิดขึ้นได้จากการมีส่วนร่วมของ มาร์นีนิกสัน ผู้พากย์เสียงนักแสดงนำเหล่านั้น เธอเป็นผู้มีบทบาทสำคัญแต่ไม่มีใครเคยพูดถึงเลย
