วันที่ 21 สิงหาคม 2016 คาริสสาเผยแพร่รูปน้ำท่วมรุนแรงในหลุยเซียนาบนสื่อออนไลน์ เช้าวันรุ่งขึ้นเธอเพิ่มข้อความขอความช่วยเหลือจากคนในพื้นที่น้ำท่วม ห้าชั่วโมงถัดมา เธอและบ๊อบบี้ ผู้เป็นสามีส่งข่าวเพื่อหาคนมาร่วมเดินทางไกล 1,600 กิโลเมตรเพื่อไปช่วยเหลือ ไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อมา มีคนสิบสามคนออกเดินทางไปช่วยผู้คนที่บ้านเรือนเสียหายอย่างหนัก

อะไรผลักดันให้คนเหล่านั้นวางทุกสิ่งลงแล้วขับรถนานสิบเจ็ดชั่วโมงเพื่อไปขนย้ายข้าวของ ทำงานรื้อถอน และมอบความหวังในที่ซึ่งพวกเขาไม่เคยไปมาก่อน สิ่งนั้นคือความรัก

ลองใคร่ครวญถึงข้อพระธรรมที่เธอส่งไปพร้อมกับการขอความช่วยเหลือ “จงมอบทางของท่านไว้กับพระเจ้า วางใจในพระองค์ และพระองค์จะทรงกระทำให้สำเร็จ” (สดด.37:5) ข้อความนี้เป็นจริงอย่างยิ่งเมื่อเราเชื่อฟังพระเจ้าที่ทรงเรียกให้ช่วยเหลือ อัครทูตยอห์นกล่าวว่า “ถ้าผู้ใด…เห็นพี่น้องของตนขัดสนแล้วยังใจจืดใจดำ ไม่สงเคราะห์เขา ความรักของพระเจ้าจะดำรงอยู่ในผู้นั้นอย่างไรได้” (1 ยน.3:17) งานเหล่านี้อาจไม่น่าทำแต่พระเจ้าสัญญาว่าจะช่วยเมื่อเรา “ปฏิบัติตามชอบพระทัยพระองค์” (ข้อ 22)

เมื่อมีความจำเป็นเกิดขึ้น เราถวายเกียรติแด่พระเจ้าได้โดยการเต็มใจตอบ “ตกลง” ด้วยความรัก ต่อสิ่งที่เรารู้สึกว่าพระองค์ทรงเรียกให้เราทำเพื่อผู้อื่น