โรงเรียนแห่งความเจ็บปวด
ในหนังสือปัญหาเรื่องความทุกข์ ซี.เอส.ลูอิส ตั้งข้อสังเกตว่า “พระเจ้าทรงกระซิบกับเราในยามสุข ตรัสในยามตักเตือนเรา แต่ทรงตะโกนเมื่อเราทุกข์ ความทุกข์คือโทรโข่งที่ทรงใช้ปลุกโลกที่หูหนวกใบนี้” ความทุกข์ยากจะช่วยเปลี่ยนจุดสนใจของเราจากการคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น มาฟังสิ่งที่พระเจ้าทรงกระทำในชีวิตเรา ชีวิตจึงเป็นห้องเรียนฝ่ายวิญญาณ
ลงเรือลำเดียวกัน
เมื่อเรือสําราญจอดเทียบท่า ผู้โดยสารรีบลงจากเรือเพราะ 2-3 วันที่ผ่านมามีการระบาดของเชื้อไวรัสชนิดหนึ่ง และมีคนล้มป่วยหลายร้อยคนบนเรือ ผู้โดยสารคนหนึ่งกล่าวในการสัมภาษณ์ระหว่างลงจากเรือว่า “ผมไม่อยากบ่นมาก เพราะผมก็รู้ว่าทุกคนลงเรือลําเดียวกัน” การเล่นคําโดยไม่ตั้งใจของเขา ทําให้นักข่าวยิ้มได้
ความหวังยังอยู่
เมื่อมีโศกนาฏกรรมหนักหนาสั่นคลอนชีวิต ทุกคนแสวงหาคําตอบ เร็วๆ นี้ แม่ที่สูญเสียลูกวัยรุ่นพูดกับผมว่า “ฉันไม่เข้าใจ ฉันไม่รู้ว่าฉันจะเชื่อได้อีกหรือเปล่า ฉันพยายาม แต่ก็ไม่เข้าใจพระเจ้าเลย เรื่องนี้หมายความว่าอะไร” ปัญหาใหญ่เช่นนี้ไม่มีคําตอบที่ง่าย แต่มีความหวังให้ผู้ที่เชื่อวางใจพระคริสต์ ไม่ว่าจะดื่มด่ำกับพระพรหรือกัดฟันสู้กับความเศร้า
เกินรับไหว
"พระเจ้าไม่เคยให้เราเผชิญเกินกว่าที่เราจะรับมือไหว” มีคนพูดเช่นนี้กับพ่อที่เพิ่งสูญเสียลูกชายวัย 5 ขวบ ซึ่งเป็นโรคมะเร็ง คำปลอบใจนี้ กลับทำให้เขาเศร้าใจ และสงสัยว่าเหตุใดเขาจึงไม่อาจ “รับมือ” กับการสูญเสียลูกชายได้เลย ความเจ็บปวดรุนแรงเกินจะทน จนไม่อยากแม้แต่หายใจ ความโศกเศร้าท่วมท้น และเขาโหยหาให้พระเจ้าโอบกอดเขาไว้
ศิลามั่นคง
ผมและภรรยาต่างก็มีคุณย่าที่อายุเกิน 100 ปี ท่านและเพื่อนๆ มักหวนรำลึกถึงช่วงเวลาที่ยากลำบาก โดยเล่าถึงสงครามโลกครั้งที่สองสลับกับภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ ท่านหวนคิดและเล่าเรื่องความยากลำบากต่างๆ เช่น พายุหิมะ เรือนเล็กนอกบ้านในวัยเด็ก และการกินซุปกระป๋องกับขนมปังเก่าติดต่อกันสามอาทิตย์ตอนเป็นนักศึกษา
เจ็บปวดอย่างมีวัตถุประสงค์
ผมถามเพื่อนๆ ว่า เหตุการณ์ใดที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิต คำตอบมีทั้งสงคราม การหย่าร้าง การผ่าตัด และการสูญเสียผู้เป็นที่รัก ภรรยาผมตอบว่า “การคลอดลูกคนแรก” ซึ่งยาวนานและยากลำบากในโรงพยาบาลทหารที่อ้างว้าง แต่เมื่อมองกลับไป เธอบอกว่า เป็นประสบการณ์ที่น่าชื่นชมยินดี “เพราะความเจ็บปวดนั้นมีวัตถุประสงค์อันยิ่งใหญ่”
ของขวัญแห่งความหวัง
เมื่อพายุไต้ฝุ่นกำลังสูง พัดถล่มเมืองทาโคลบานในฟิลิปปินส์ ในปี 2013 มีผู้เสียชีวิตราว 10,000 คน คนจำนวนมากไร้ที่อยู่ ไม่มีงานทำ และขาดแคลนสิ่งจำเป็น สามเดือนต่อมา ขณะที่เมืองนั้นยังคงต่อสู้ดิ้นรนเพื่อฟื้นฟูจากสภาพความเสียหาย มีทารกคนหนึ่งเกิดที่ข้างถนนใกล้กับทาโคลบาล ท่ามกลางสายฝนกระหน่ำและลมแรง แม้สภาพอากาศจะทำให้หวนคิดถึงความทรงจำอันเจ็บปวด แต่ผู้คนต่างช่วยกันตามหมอและส่งแม่และทารกไปคลินิก ทารกรอดตาย เติบโต และเป็นสัญลักษณ์ของความหวังท่ามกลางสถานการณ์สูญเสีย
แขกผู้ไม่ได้รับเชิญ
ไม่นานมานี้ ผมและมาร์ลีนภรรยาของผม ได้รับโทรศัพท์จากลูกชายและลูกสะใภ้ที่กำลังตกใจ เพราะมีค้างคาวบินเข้าไปในบ้าน ผมรู้ว่าค้างคาวมีความสำคัญต่อระบบนิเวศ แต่ในบรรดาสัตว์ที่พระเจ้าสร้าง ผมไม่ชอบมัน โดยเฉพาะเวลาที่มันบินไปบินมาในบ้าน
กำลังที่ค้ำจุน
ตอนผมเป็นเด็ก ผมมีตุ๊กตาล้มลุกพลาสติกอัดอากาศสำหรับต่อย มันสูงพอๆ กับผมและมีใบหน้ายิ้มแย้ม ผมตั้งใจจะต่อยมันให้แรงที่สุดเพื่อให้มันล้มแล้วลุกไม่ขึ้น แต่ไม่ว่าจะต่อยแรงแค่ไหน มันก็ลุกกลับขึ้นมาทุกครั้ง ความลับก็คือ มีก้อนตะกั่วถ่วงอยู่ที่ด้านล่างทำให้มันตั้งตรงตลอดเวลา เรือใบก็ใช้หลักการเดียวกันนี้ ตะกั่วที่ถ่วงโครงเรือทำให้เรือสมดุลและตั้งตรงเมื่อมีลมแรง
