เสียงแห่งความเชื่อ
ข่าวที่ได้ยินทำให้ตัวชา น้ำตาไหลพรั่งพรูโดยไม่อาจฝืนใจ เต็มไปด้วยคำถาม และความกลัว ชีวิตดำเนินมาอย่างราบรื่น แต่กลับถูกขัดจังหวะกะทันหันและเปลี่ยนไปตลอดกาลโดยไม่มีสัญญาณเตือน
โรงงานความเศร้า
ผมเป็นแฟนทีมอเมริกันฟุตบอลคลีฟแลนด์ บราวน์มายาวนาน ผมจึงรู้จักความผิดหวังเป็นอย่างดี ถึงแม้จะเป็นหนึ่งในสี่ทีมที่ไม่เคยได้เข้าแข่งซูเปอร์โบว์ล แต่ทีมนี้ก็มีแฟนบอลเหนียวแน่นปีแล้วปีเล่า และเนื่องจากแฟนๆ ต้องผิดหวังอยู่เสมอ หลายคนจึงตั้งชื่อสนามเหย้าของพวกเขาว่า “โรงงานความเศร้า”
เพียงแค่เอ่ยพระนาม
เมื่อนักร้องเริ่มร้องเพลงในช่วงนมัสการ ที่ประชุมตั้งใจฟัง เสียงทุ้มนุ่มขับขานเพลงเก่าประทับใจของกอร์ดอน เจนเซ่น ชื่อเพลงกล่าวถึงความจริงที่ยิ่งแตะใจ เมื่อเรามีอายุมากขึ้น “พระองค์ทรงอยู่ใกล้แค่เพียงเอ่ยพระนาม”
นี่อะไรหนอ
แม่ของฉันสอนรวีวารศึกษามาหลายสิบปี อาทิตย์นี้ท่านจะอธิบายวิธีที่พระเจ้าทรงประทานอาหารให้ชาวอิสราเอลในถิ่นทุรกันดาร เพื่อให้สมจริง ท่านจึงทำสิ่งแทน “มานา” ให้เด็กในชั้นเรียน โดยตัดขนมปังเป็นชิ้นเล็กๆ และราดน้ำผึ้ง สูตรของแม่มีแรงบันดาลใจจากพระคัมภีร์ที่บอกว่า มานา “มีรสเหมือนขนมแผ่นประสมน้ำผึ้ง” (อพยพ 16:31)
ถวายพระเกียรติพระเจ้า
การนมัสการยังไม่จบ และเช้าวันนั้นเรามีแขกที่มาเยี่ยมเราเป็นครั้งแรก นักเทศน์เทศนาไปได้เพียงครึ่งเดียว ผมก็สังเกตเห็นแขกคนหนึ่งเดินออก ผมสงสัยและเป็นห่วงจึงเดินออกไปคุยกับเธอ
อะไรอยู่ในธนาคาร
ฤดูหนาวปี 2009 เครื่องบินโดยสารขนาดใหญ่ลงจอดฉุกเฉินในแม่น้ำฮัดสัน นิวยอร์ค กัปตันเชสลีย์ ซัลเลนเบอร์เกอร์ คือนักบินผู้นำเครื่องบินลงจอดอย่างปลอดภัยโดยไม่มีใครเสียชีวิต ถึงช่วงเวลาที่เขาต้องตัดสินใจระหว่างความเป็นความตายกลางอากาศ “วิธีหนึ่งในการมองเหตุการณ์นี้” เขากล่าว “อาจเป็นได้ว่าตลอด 42 ปีมานี้ ผมได้สะสมทีละเล็กทีละน้อยในธนาคารประสบการณ์ การศึกษาและการฝึกฝน แล้ว[วันนั้น]ยอดในบัญชีก็เพียงพอที่ผมจะถอนออกมาได้ก้อนโต”
ที่กำบังแท้จริง
ในเดือนมีนาคม 2014 ความขัดแย้งระหว่างชนเผ่าทวีความรุนแรงขึ้นในแถบบ้านเกิดของผม ทำให้ครอบครัวของพ่อผมและผู้ลี้ภัยคนอื่นๆ หลบหนีมายังเมืองหลวงของภูมิภาค ในตลอดประวัติศาสตร์ ผู้คนที่รู้สึกไม่ปลอดภัยในบ้านเมืองของตน จะย้ายไปหาที่ที่ปลอดภัยและหาสิ่งที่ดีกว่า
พระราชกิจอันมีพระคุณ
ความทุกข์อย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตเรา คือการที่เราจดจ่ออยู่กับสิ่งที่เราต้องการขณะนั้น จนลืมนึกถึงสิ่งที่เรามีอยู่แล้ว ผมคิดถึงเรื่องนี้เมื่อคณะนักร้องคริสตจักรขับร้องบทเพลง จากสดุดี 103 “จิตใจของข้าเอ๋ยจงถวายสาธุการแด่พระเจ้า และอย่าลืมพระราชกิจอันมีพระคุณทั้งสิ้นของพระองค์” (สดุดี 103:2) พระเจ้าทรงเป็นผู้ทรงอภัย ผู้ทรงรักษาโรค ผู้ทรงไถ่ ผู้ทรงจัดเตรียม ผู้ประทานความพึงพอใจและชีวิตให้แก่เรา (สดุดี 103:4-5) เราย่อมไม่ลืมสิ่งเหล่านี้ แต่เราก็มักจะลืมเมื่อเหตุการณ์ในชีวิตประจำวันหันเหความสนใจของเราไปยังความจำเป็นเร่งด่วน ความล้มเหลวที่เกิดขึ้น และสถานการณ์ที่ดูจะควบคุมไม่ได้
ที่พักพิง
คนจรจัดไร้บ้านในเมืองแวนคูเวอร์ รัฐบริติชโคลัมเบีย มีที่พักยามค่ำคืนแบบใหม่ โดยองค์กรการกุศลชื่อว่า เรนซิตี้ เฮาสซิ่ง ได้ทำม้านั่งพิเศษที่ดัดแปลงเป็นเพิงชั่วคราวได้ ด้านหลังของม้านั่งนี้เมื่อดึงออกมาจะเป็นส่วนของหลังคาที่ใหญ่พอสำหรับคนหนึ่งคนและช่วยป้องกันลมและฝนได้ ตอนกลางคืนที่นอนพิเศษนี้จะหาได้ไม่ยากเพราะมันมีตัวหนังสือสะท้อนแสงเขียนไว้ว่า “นี่คือห้องนอน”
