ใจเปี่ยมสันติสุข
เป็นเวลาถึง 45 ปีหลังจากสิ้นสุดการเป็นนักกีฬาอาชีพที่เจอร์รี่ เครเมอร์ ไม่เคยได้รับเลือกให้มีชื่อในหอเกียรติยศด้านกีฬา (ซึ่งเป็นเกียรติยศสูงสุด) เขาได้รางวัลเกียรติยศและรางวัลความสำเร็จอื่นๆ มากมาย แต่กลับพลาดรางวัลนี้ แม้จะเคยได้รับการเสนอชื่อถึง 10 ครั้ง แม้ความหวังของเครเมอร์พังทลายลงหลายครั้ง แต่เขากลับพูดอย่างอ่อนน้อมว่า “ผมรู้สึกว่า [สโมสรอเมริกันฟุตบอลระดับประเทศ] ได้ให้ของขวัญนับร้อยชิ้นกับผมมาแล้วทั้งชีวิตจึงเป็นเรื่องโง่เขลาถ้าผมจะหงุดหงิดหรือโกรธเพราะรางวัลเดียวที่ไม่ได้รับ”
เมื่อคุณไม่ได้รับเลือก
เพื่อนของผมลงข้อความในเฟซบุ๊กว่าทำงานโครงการเสร็จแล้ว มีคนเข้าไปแสดงความยินดี แต่เรื่องนี้กรีดแทงหัวใจผม โครงการนั้นควรจะเป็นของผม แต่กลับข้ามผมไปและผมไม่รู้ว่าทำไม
ไม่เปรียบเทียบ
"วันหนึ่งฉันจะบอกเล่าทุกอย่างลงเฟซบุ๊ก ไม่ใช่เฉพาะเรื่องดีๆ เท่านั้น” เป็นความคิดเห็นของซูเพื่อนของฉัน ในช่วงรับประทานอาหารเที่ยงกับสามี ซึ่งทำให้ฉันหัวเราะและฉุกคิด สื่อสังคมออนไลน์อาจเป็นสิ่งดีที่ช่วยให้เราติดต่อและอธิษฐานเผื่อพี่น้องที่อยู่ห่างไกล แต่ถ้าเราไม่ระวัง มันอาจทำให้เราไม่ได้มองชีวิตตามความเป็นจริง เพราะส่วนใหญ่ที่เราเห็นผ่านสื่อมักเป็น “ตอนสำคัญ” ของ “ช่วงเวลาดีๆ” เราอาจเข้าใจผิดว่าชีวิตคนอื่นไม่มีปัญหา แต่ชีวิตเราผิดปกติ
ฉลาดโดยบังเอิญ
หลายปีก่อน ผู้หญิงคนหนึ่งเล่าให้ผมฟังว่า ได้เห็นลูกชายที่กำลังย่างเข้าวัยรุ่นกำลังดูข่าวเกี่ยวกับเหตุการณ์ความรุนแรง โดยสัญชาตญาณเธอรีบหยิบรีโมตมาเปลี่ยนช่อง “ลูกไม่จำเป็นต้องดูเรื่องพวกนั้น” เธอบอกลูกในทันที และเกิดการโต้เถียงกันตามมา สุดท้ายเธอบอกลูกว่า ต้องคิดถึง “สิ่งที่ยุติธรรม สิ่งที่บริสุทธิ์ สิ่งที่น่ารัก...” (ฟป.4:8) หลังอาหารเย็น เธอกับสามีกำลังนั่งดูข่าว จู่ๆ ลูกสาววัยห้าขวบวิ่งเข้ามาปิดทีวีบอกด้วยน้ำเสียงแบบ “แม่” ว่า “พ่อกับแม่ไม่ต้องดูเรื่องพวกนั้นหรอก ให้คิดถึงเรื่องในพระคัมภีร์สิ”
บำบัดความอิจฉา
ฉันดีใจที่ได้ดูแลหลานๆ เมื่อพ่อแม่ของเขาออกไปข้างนอกในตอนเย็นวันหนึ่ง ฉันกอดหนุ่มตัวน้อยและถามว่าพวกเขาทำอะไรบ้างในช่วงสุดสัปดาห์ (ทั้งคู่ไม่ได้ไปด้วยกัน) บริดเจอร์ วัยสามขวบเล่าอย่างตื่นเต้นว่าเขาได้ไปค้างบ้านลุงกับป้า ได้กินไอศกรีม ได้นั่งม้าหมุน และได้ดูหนัง ต่อมาถึงตาซามูเอลวัยห้าขวบ เมื่อถามว่าเขาทำอะไร เขาบอกว่า “ไปพักแรม” ฉันถาม “สนุกไหม” เขาตอบหงอยๆว่า “ไม่เท่าไหร่”
เราต้องการอะไร
แมรี เพื่อนของฉันบอกว่า ขณะที่ร้องเพลงนมัสการร่วมกันในคริสตจักร เธอมักจะเว้นไม่ร้องบางท่อน เธอบอกว่า “ดูไม่จริงใจที่จะร้องว่า ‘พระเยซูทรงเป็นทุกสิ่งที่ข้าต้องการ’ เมื่อใจของเรายังปรารถนาสิ่งต่างๆ มากมาย” ฉันรู้สึกชื่นชมความจริงใจของเธอ
