เพื่อนของผมลงข้อความในเฟซบุ๊กว่าทำงานโครงการเสร็จแล้ว มีคนเข้าไปแสดงความยินดี แต่เรื่องนี้กรีดแทงหัวใจผม โครงการนั้นควรจะเป็นของผม แต่กลับข้ามผมไปและผมไม่รู้ว่าทำไม

โยเซฟผู้น่าสงสารถูกพระเจ้ามองข้ามและเขารู้เหตุผล เขาเป็นคนหนึ่งในสองคนที่จะได้รับเลือกมาแทนยูดาส เหล่าสาวกอธิษฐานว่า “พระองค์ผู้ทรงทราบใจของมนุษย์ทั้งปวงเจ้าข้าขอทรงสำแดงว่าในสองคนนี้พระองค์ทรงเลือกคนไหน” (กจ.1:24) พระเจ้าทรงเลือกชายอีกคนหนึ่งและให้ทุกคนได้รู้โดยให้ “ฉลากนั้นตกแก่มัทธีอัส” (ข้อ 26)

เมื่อเหล่าสาวกแสดงความยินดีกับมัทธีอัส ผมนึกถึงโยเซฟ เขารับมือกับการถูกปฏิเสธอย่างไร เขารู้สึกถูกทอดทิ้ง สงสารตัวเองและปลีกตัวออกจากคนอื่นหรือไม่ หรือยังคงวางใจพระเจ้าและให้การสนับสนุนด้วยความยินดี

ผมรู้ว่าทางเลือกไหนดีที่สุดและตัวเองจะเลือกแบบไหน ช่างน่าอายจริง ถ้าคุณไม่ต้องการผมก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าพวกคุณจะทำยังไงถ้าไม่มีผม การทำเช่นนั้นอาจรู้สึกดีขึ้น แต่กลับเป็นความเห็นแก่ตัว

พระคัมภีร์ไม่ได้กล่าวถึงโยเซฟอีก เราจึงไม่รู้ว่าเขาตอบสนองอย่างไร สิ่งสำคัญคือเราตอบสนองอย่างไรเมื่อไม่ได้รับเลือก ให้เราระลึกไว้ว่าแผ่นดินของพระเจ้าสำคัญกว่าความสำเร็จของเรา และให้เรารับใช้ตามบทบาทของเราด้วยความชื่นชมยินดี