ความเชื่อที่เป็นการกระทำ
ขณะที่เพื่อนของฉันขับรถไปที่ร้านขายของชำ เธอสังเกตเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินอยู่ริมถนน เธอรู้สึกว่าควรจะเลี้ยวรถกลับไปและอาสาไปส่งผู้หญิงคนนั้น เมื่อรับผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาแล้ว เธอยิ่งรู้สึกเศร้าใจเมื่อได้ทราบว่าผู้หญิงคนนั้นไม่มีเงินขึ้นรถเมล์กลับบ้านและตัดสินใจเดินเป็นระยะทางหลายกิโลเมตรท่ามกลางอากาศที่ร้อนและแห้ง เธอไม่เพียงแต่ต้องเดินกลับเป็นระยะทางไกล แต่ยังต้องเดินเป็นเวลาหลายชั่วโมงในเช้าวันนั้นเพื่อจะมาถึงที่ทำงานให้ทันตอนตีสี่
อยู่ตรงนี้เพื่อรับใช้
ถึงเวลาที่คริสตจักรของเราจะแต่งตั้งผู้นำคริสตจักรกลุ่มใหม่ เพื่อแสดงถึงบทบาทของผู้นำที่รับใช้ ผู้ปกครองคริสตจักรได้เข้าร่วมในพิธีล้างเท้า ผู้นำแต่ละคนรวมทั้งศิษยาภิบาล ได้ล้างเท้าให้กันขณะที่ที่ประชุมเฝ้าดูพวกเขา
ไม่มีสิ่งใดไร้ประโยชน์
ในปีที่สามที่ฉันต้องต่อสู้กับความท้อใจและซึมเศร้าเพราะเคลื่อนไหวได้จำกัดและความเจ็บปวดเรื้อรัง ฉันบอกกับเพื่อนว่า “ร่างกายของฉันกำลังจะพัง ฉันรู้สึกไม่มีค่าพอที่จะทำอะไรให้พระเจ้าหรือให้ใครได้”
พริก
"ก่อนนอนแม่ของผมจะให้เรากินพริก” ซามูเอลรำลึกถึงชีวิตขัดสนในวัยเยาว์ทางตอนใต้ของซาฮาราในอัฟริกา “เราดื่มน้ำเพื่อบรรเทาความเผ็ดร้อนในปาก แล้วก็จะรู้สึกอิ่ม” เขาเล่าต่อว่า “แต่ไม่ค่อยได้ผลเท่าไหร่”
ถ่ายทอดโดยพระวิญญาณ
เมื่อไม่นานมานี้ หลายเมืองในชนบทของไอร์แลนด์เพิ่งจะเริ่มใช้บ้านเลขที่หรือรหัสไปรษณีย์ ก่อนหน้านี้หากมีคนชื่อ แพททริก เมอร์ฟีส์สามคนในเมืองนั้น คนที่มาอยู่ทีหลังสุดจะได้รับจดหมายหลังจากมันถูกส่งไปยัง สองคนแรกแล้ว “เพื่อนบ้านของผมจะได้รับจดหมายก่อน” แพททริก เมอร์ฟีส์ (ผู้อาศัยคนล่าสุด) กล่าว “พวกเขาจะอ่านมันจนจบ แล้วจึงบอกว่า ‘ไม่น่าจะใช่ของเรา’ ” เพื่อยุติความวุ่นวายเหล่านี้ รัฐบาลไอร์แลนด์จึงกำหนดระบบรหัสไปรษณีย์ขึ้น เพื่อให้จดหมายถูกส่งไปยังที่หมายที่ถูกต้อง
วันนี้เป็นวัน
ในปี 1940 ดร.เวอร์จิเนีย คอนนอลลี่ อายุ 27 ปี ยืนหยัดทนต่อการต่อต้านและคำวิพากษ์วิจารณ์ที่เธอเป็นแพทย์หญิงคนแรกของเมืองอาบิลีน รัฐเท็กซัส ต่อมาในปี 2012 ก่อนวันครบรอบวันเกิด 100 ปีเธอได้รับรางวัลประกาศเกียรติคุณสูงสุดด้านการนำวิชาการแพทย์มาช่วยเหลือสังคม ในช่วงชีวิตของดร.คอนนอลลี่ เธอได้ประกาศพระกิตติคุณไปทั่วโลกผ่านการออกหน่วยแพทย์อาสา เธอใช้ชีวิตรับใช้พระเจ้าและผู้อื่นวันต่อวัน
ตรวจจิตใจ
เวลาที่ผมนั่งรถไฟไปเมืองชิคาโก้ ผมมักจะปฏิบัติตาม “มารยาทสังคมอันเป็นที่รู้กัน” เช่น ไม่พูดคุยกับคนข้างๆถ้าคุณไม่รู้จัก แต่เป็นเรื่องยากสำหรับผม เพราะผมไม่เคยถือว่าใครเป็นคนแปลกหน้าเลย เพราะผมชอบคุยกับคนใหม่ๆ ถึงแม้ผมจะต้องเงียบตามมารยาท แต่ผมว่าผมยังคงรู้จักผู้อื่นได้โดยสังเกตสิ่งที่เขาอ่านในหนังสือพิมพ์ ผมคอยดูว่าเขาเปิดอ่านอะไรเป็นอย่างแรก หน้าธุรกิจกีฬา การเมือง หรือเหตุการณ์ปัจจุบันเหล่านี้บ่งบอกถึงความสนใจของเขา
ช่างตีเหล็ก กับพระราชา
อเล็กซานเดอร์ แมคเคย์มิชชันนารีชาวสก๊อตเดินทางไปรับใช้ในดินแดนซึ่งปัจจุบันคือประเทศอูกันดา งานแรกที่เขาทำคือก่อตั้งโรงตีเหล็กท่ามกลางชนเผ่าของพระราชามูเทซา คนในหมู่บ้านมามุงดูชายแปลกหน้าซึ่งใช้มือทำงาน และต่างแปลกใจเพราะทุกคน “รู้” ว่างานแบบนั้นเป็นงานของผู้หญิง ในสมัยนั้น ชายชาวอูกันดาไม่ทำงานที่ใช้มือ พวกเขามีหน้าที่จู่โจมหมู่บ้านอื่นเพื่อจับเชลย แล้วขายให้กับคนนอก แต่จู่ๆ ก็มีชายต่างชาติมาตีเหล็กผลิตอุปกรณ์ทำไร่นา
การรับใช้กับการอยู่ลำพัง
นักแสดงตลก เฟรด อัลเลน กล่าวว่า “คนดังคือคนที่ทำงานหนักทั้งชีวิตเพื่อให้คนรู้จัก แล้วก็ใส่แว่นดำเพื่อไม่ให้คนจำได้” ชื่อเสียงมักทำให้เสียความเป็นส่วนตัวและตกเป็นเป้าสนใจอย่างไม่มีวันเลิกรา
