ในปี 1940 ดร.เวอร์จิเนีย คอนนอลลี่ อายุ 27 ปี ยืนหยัดทนต่อการต่อต้านและคำวิพากษ์วิจารณ์ที่เธอเป็นแพทย์หญิงคนแรกของเมืองอาบิลีน รัฐเท็กซัส ต่อมาในปี 2012 ก่อนวันครบรอบวันเกิด 100 ปี เธอได้รับรางวัลประกาศเกียรติคุณสูงสุดด้านการนำวิชาการแพทย์มาช่วยเหลือสังคม ในช่วงชีวิตของดร.คอนนอลลี่ เธอได้ประกาศพระกิตติคุณไปทั่วโลกผ่านการออกหน่วยแพทย์อาสา เธอใช้ชีวิตรับใช้พระเจ้าและผู้อื่นวันต่อวัน

ศิษยาภิบาลฟิล คริสโตเฟอร์ พูดถึงดร.คอนนอลลี่ ว่า “ทุกวันเป็นของขวัญสำหรับเธอ” จดหมายฉบับหนึ่งของเธอเขียนไว้ว่า “ทุกครั้งฉันออกพื้นที่ ทุกการเดินทางทุกความพยายาม ไม่รู้ว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตของฉันหรือไม่ พระเจ้าเท่านั้นที่ทรงทราบ ซึ่งก็เพียงพอแล้ว”

ผู้เขียนสดุดีกล่าวว่า “นี่เป็นวันซึ่งพระเจ้าได้ทรงสร้าง ให้เราเปรมปรีดิ์และยินดีในวันนั้น” (สดุดี 118:24) บ่อยครั้งที่เรามัวแต่จดจ่ออยู่กับความล้มเหลวของวันวาน หรือความไม่แน่นอนของวันพรุ่งนี้ จนพลาดของขวัญที่พระเจ้าประทานให้เราในวันนี้

ดร.คอนนอลลี่พูดถึงการเดินทางของเธอกับพระเยซูว่า “เมื่อคุณดำเนินชีวิตแห่งความเชื่อ อย่ามัวมองหาแต่ผลลัพธ์ ฉันแค่ทำสิ่งที่พระเจ้าบ่มเพาะในจิตใจและในชีวิตของฉันเท่านั้น” พระเจ้าทรงสร้างวันนี้ให้กับเรา จงชื่นชมยินดีและฉวยทุกโอกาสเพื่อรับใช้ผู้อื่นในพระนามพระเยซู