ในปีที่สามที่ฉันต้องต่อสู้กับความท้อใจและซึมเศร้าเพราะเคลื่อนไหวได้จำกัดและความเจ็บปวดเรื้อรัง ฉันบอกกับเพื่อนว่า “ร่างกายของฉันกำลังจะพัง ฉันรู้สึกไม่มีค่าพอที่จะทำอะไรให้พระเจ้าหรือให้ใครได้”
เธอจับมือฉัน “เธอจะบอกว่าเมื่อฉันทักเธอด้วยรอยยิ้มและฟังเธอพูด มันไม่มีค่าหรือ เธอจะบอกฉันว่าการที่ฉันอธิษฐานเผื่อและหนุนใจเธอไม่มีค่าหรือ”
ฉันเอนตัวพิงเก้าอี้ “เปล่าเลย”
เธอขมวดคิ้ว “แล้วทำไมถึงโกหกตัวเองอย่างนั้น เธอทำทุกอย่างนั่นให้กับฉันและคนอื่นๆ”
ฉันขอบคุณพระเจ้าที่ย้ำอีกครั้งว่า ไม่มีสิ่งใดที่เราทำเพื่อพระองค์จะไร้ประโยชน์
ใน 1 โครินธ์ 15 เปาโลยืนยันกับเราว่าร่างกายของเราตอนนี้อาจจะอ่อนแอ แต่เมื่อ “เป็นขึ้นมาใหม่ก็จะทรงอานุภาพ” (ข้อ 43) เพราะพระเจ้าทรงสัญญาว่าเราจะเป็นขึ้นใหม่ทางพระคริสต์ เราจึงวางใจได้ว่าพระองค์จะทรงใช้ทุกการให้ ทุกความพยายามเล็กน้อยที่ทำเพื่อพระองค์ เพื่อประโยชน์แก่แผ่นดินของพระองค์ (ข้อ 58)
แม้เมื่อร่างกายเราจำกัด พระเจ้าทรงใช้รอยยิ้ม คำหนุนใจ การอธิษฐานและการสำแดงความเชื่อท่ามกลางการทดสอบ เพื่อเสริมสร้างพระกายของพระคริสต์อันหลากหลายและต้องพึ่งพากันและกันได้ เมื่อเรารับใช้พระเจ้า ไม่มีงานใดหรือการสำแดงความรักใดที่เล็กน้อยเกินไป
