เพื่อนนักเรียนทั้ง 30 คนกับผู้ปกครองต่างมองดูมิอัสยาเดินขึ้นเวทีอย่างตื่นเต้นเพื่อกล่าวสุนทรพจน์ในพิธีจบการศึกษาชั้นป.5 เมื่อครูใหญ่ปรับไมโครโฟนให้เท่ากับความสูงของเธอ เธอกลับหันหลังให้ไมโครโฟนและผู้ฟัง ทุกคนต่างกระซิบคำให้กำลังใจ “เอาน่าที่รัก เธอทำได้” แต่เธอไม่ขยับ จากนั้นเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งเดินขึ้นไปยืนอยู่ข้างๆ เธอ โดยมีครูใหญ่ยืนอยู่อีกข้างหนึ่ง และทั้งสามคนช่วยกันอ่านสุนทรพจน์ของเธอด้วยกัน ช่างเป็นภาพการให้กำลังใจที่งดงาม

โมเสสต้องการการช่วยเหลือและสนับสนุนระหว่างสู้รบกับคนอามาเลข (อพย.17:10-16) “โมเสสยกมือ[ที่ถือไม้เท้าของพระเจ้า]ขึ้นเมื่อไร อิสราเอลก็ได้เปรียบเมื่อนั้น ท่านลดมือลงเมื่อไร พวกอามาเลขก็เป็นต่อ เมื่อนั้น” (อพย.17:11) เมื่ออาโรนและเฮอร์เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นก็มายืนข้างโมเสส “คนละข้าง” และช่วยยกมือท่านไว้เมื่อท่านล้า ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงได้ชัยชนะก่อนตะวันตกดิน

เราทุกคนต่างต้องการการสนับสนุนจากกันและกัน เราที่เป็นพี่น้องในครอบครัวของพระเจ้ามีโอกาสมากมายที่จะหนุนใจกันบนเส้นทางแห่งความเชื่อ พระเจ้าทรงอยู่ท่ามกลางเรา และประทานพระคุณของพระองค์ให้เราทำเช่นนั้นได้