เรียกชื่อ

เมื่อผมพบนักศึกษากลุ่มใหม่ในชั้นเรียนเป็นครั้งแรก ผมก็รู้จักชื่อของพวกเขาแล้ว ผมใช้เวลาจดจำชื่อและใบหน้าในทะเบียนนักศึกษาดั งนั้นเมื่อพวกเขาเดินเข้ามาในห้อง ผมจึงเอ่ยทักได้ว่า “สวัสดีเจสสิกา" หรือ “ยินดีต้อนรับเทรเวอร์” ผมทำอย่างนี้เพราะรู้ว่าการที่มีคนรู้จักและเรียกชื่อเรานั้น มีความหมายเพียงใด

วิถีชีวิตของเรา

ผมติดใจวลีหนึ่งที่มาจากพระคัมภีร์แปลฉบับร่วมสมัย เมื่อผมค้นคำว่า “วิถีชีวิตของเรา” ในกูเกิลเพื่อหาว่ามาจากพระธรรมตอนไหนผลการค้นหาจำนวนมากเกี่ยวกับสิ่งที่ผู้คนรู้สึกว่ากำลังคุกคามวิถีชีวิตของพวกเขา ภัยที่เด่นๆ ได้แก่ สภาพอากาศที่เปลี่ยนไป การก่อการร้าย และนโยบายต่างๆ ของรัฐ

ทิ้งอดีตไว้เบื้องหลัง

คริส เบเกอร์เป็นศิลปินรอยสักผู้เปลี่ยนสัญลักษณ์ของความเจ็บปวดและการเป็นทาสให้กลายเป็นงานศิลปะ ลูกค้าจำนวนมากของเขาเป็นอดีตสมาชิกแก๊งอันธพาลและเหยื่อจากการค้ามนุษย์ซึ่งถูกตีตราด้วยชื่อ สัญลักษณ์หรือรหัส คริสเปลี่ยนสิ่งเหล่านั้นเป็นงานศิลปะอันงดงามโดยการสักรูปภาพใหม่ทับลงไป

ห้ามออกห่าง

วันก่อนปิดเทอมครั้งหนึ่ง ผมและภรรยาไปรับลูกสาวที่โรงเรียนซึ่งอยู่ห่างออกไป 100 กิโลเมตร ระหว่างทางกลับบ้าน เราขับอ้อมไปยังชายหาดตากอากาศแถวนั้นเพื่อรับประทานของว่าง เรานั่งมองดูเรือที่อยู่ริมทะเล ปกติแล้วจะมีการทอดสมอเพื่อป้องกันเรือลอยออกจากฝั่ง แต่ผมสังเกตเห็นเรือลำหนึ่งค่อยๆ ลอยห่างจากลำอื่นออกสู่ทะเลอย่างช้าๆ

ซื่อสัตย์อย่างน่าตกใจ

เมื่อศิษยาภิบาลขอให้ผู้ปกครองคริสตจักรท่านหนึ่งนำที่ประชุมอธิษฐาน เขากลับทำให้ทุกคนตกใจ “ขอโทษครับอาจารย์” เขากล่าว “ผมทะเลาะกับภรรยาตลอดทางมาโบสถ์ ผมไม่สามารถอธิษฐานได้” ช่วงเวลาต่อมาเต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วน ศิษยาภิบาลนำอธิษฐาน การนมัสการดำเนินต่อ ตั้งแต่นั้นมา อาจารย์ก็ปฏิญาณว่าจะไม่ขอให้ใครอธิษฐานในที่สาธารณะโดยไม่ถามเป็นการส่วนตัวก่อน

ย่างเท้าอันมั่นคง

เส้นทางเดินประวัติศาสตร์เลียบแม่น้ำในสะวันนาห์ รัฐจอร์เจียปูด้วยก้อนหินที่ไม่เข้ากัน หลายศตวรรษก่อน หินเหล่านี้ใช้ถ่วงเรือขณะแล่นข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก เมื่อถ่ายสินค้าลงที่จอร์เจียแล้วก็ไม่จำเป็นต้องใช้หินอีก จึงมีคนนำมาปูถนนใกล้กับท่าเรือ หินเหล่านี้ได้ทำหน้าที่หลักของมันแล้ว คือ รักษาสมดุลให้แก่เรือที่แล่นผ่านน่านน้ำอันตราย

อยู่เคียงข้างด้วยความรัก

พวกเรารู้สึกใจหายเมื่อได้ทราบว่า ซินดี้ เพื่อนที่แสนดีของเราได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็ง ซินดี้เป็นคนที่มีชีวิตชีวาและเป็นพรต่อคนที่ได้พบเจอ ผมและภรรยาต่างดีใจที่เธอมีอาการดีขึ้น แต่ไม่กี่เดือนต่อมา มะเร็งก็กลับมาคุกคามเธออีก ในความคิดของเรา เธอยังอายุน้อยเกินกว่าที่จะตาย สามีของเธอเล่าถึงชั่วโมงสุดท้ายของเธอว่า เมื่อเธอ อ่อนกำลังลงจนแทบจะพูดไม่ได้ ซินดี้กระซิบบอกเขาว่า “ขอแค่อยู่กับฉัน” สิ่งที่เธอต้องการเหนือสิ่งอื่นใดในช่วงเวลาแห่งความมืดมิดนั้น คือการอยู่เคียงข้างด้วยความรัก

รับใช้พระคริสต์

ฉันเป็นเลขานุการ” เพื่อนของฉันเล่าให้ฟัง “บางครั้งเวลาฉันบอกคนอื่นอย่างนี้ พวกเขาจะมองฉันอย่างเห็นใจ แต่พอรู้ว่าฉันเป็นเลขาของใคร พวกเขาก็ตาโตด้วยความชื่นชม” อาจกล่าวได้ว่า สังคมมักมองว่างานบางอย่างมีความสำคัญน้อยกว่างานอื่น เว้นแต่ว่างานนั้นเกี่ยวข้องกับคนมีฐานะ หรือมีชื่อเสียง

แต่สำหรับลูกของพระเจ้า เราสามารถภาคภูมิใจได้ ไม่ว่าจะประกอบอาชีพใดหรือเป็นลูกจ้างของใคร เพราะเรารับใช้พระเยซู องค์พระผู้เป็นเจ้า

ในเอเฟซัส 6 เปาโลกล่าวกับทาสและ เจ้านาย ท่านเตือนคนทั้งสองกลุ่มว่า เรารับใช้เจ้านายองค์เดียวผู้ทรงสถิตในสวรรค์ ดังนั้นเราจำเป็นต้องทำทุกสิ่งด้วยความจริงใจ สัตย์ซื่อและยำเกรง เพราะเรากำลังรับใช้และทำงานเพื่อพระคริสต์ เช่นเดียวกับที่อัครทูตเปาโลเตือนเราว่า “จงปรนนิบัตินายด้วยจิตใจชื่นบาน เหมือนกับปรนนิบัติองค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่ใช่ปรนนิบัติมนุษย์” (เอเฟซัส 6:7)

ถือเป็นสิทธิพิเศษที่ได้รับใช้พระเจ้าในทุกสิ่งที่เราทำ ไม่ว่าจะเป็นงานรับโทรศัพท์ ขับรถ ทำงานบ้านหรือทำธุรกิจ ขอให้วันนี้เราทำงานด้วยรอยยิ้มและระลึกเสมอว่า ไม่ว่าเราจะทำสิ่งใด เรากำลังรับใช้พระเจ้าอยู่

พื้นที่ห่างไกล

เกาะตริสตันดากูนยามีชื่อเสียงในเรื่องความสันโดษ เกาะนี้อยู่กลางมหาสมุทรแอตแลนติกใต้ มีประชากร 288 คน และอยู่ห่างจากประเทศแอฟริกาใต้ 2,816 กิโลเมตร เป็นเกาะมีคนอาศัยที่อยู่ห่างจากแผ่นดินมากที่สุดในโลก ผู้ที่อยากแวะเวียนไปที่นี่ต้องโดยสารเรือเจ็ดวันเพราะบนเกาะไม่มีลานบิน