หมีสองตัว
เมื่อหลายปีก่อน ผมและแคโรลินภรรยาไปพักแรมกันสองสามวันที่ข้างภูเขาเรเนียร์ในรัฐวอชิงตัน เย็นวันหนึ่งขณะที่เรากำลังกลับมาที่พัก เราเห็นหมีตัวผู้สองตัวกำลังต่อสู้กันอยู่กลางทุ่งหญ้า เราจึงหยุดดู ใกล้ๆ กันนั้นมีนักปีนเขาอยู่ ผมถามเขาว่า ทำไมมันถึงสู้กัน เขาตอบว่า “หมีสาว” “มันอยู่ไหน” ผมถาม
ในสวน
บรรพบุรุษของผมเป็นผู้บุกเบิกในรัฐมิชิแกน พวกท่านถางป่า ปลูกพืชผัก และทำสวนเพื่อเป็นอาหารของครอบครัว ความชอบในการทำไร่นานี้สืบทอดมาหลายชั่วอายุคน พ่อของผมเติบโตขึ้นที่ฟาร์มและรักการทำสวน ซึ่งอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมรักการทำสวนและชอบกลิ่นดิน งานอดิเรกที่ผมโปรดปรานคือการปลูกไม้ดอกที่สวยงามและการดูแลต้นกุหลาบที่ส่งกลิ่นหอมทั่วสวน ถ้าไม่มีต้นวัชพืชก็จะดีมากทีเดียว
พยุงขึ้น
ฉันไม่ได้ท่องเที่ยวทางรถยนต์กับพ่อแม่นานแล้ว ฉันจึงแทบไม่มีโอกาสไปเยี่ยมปู่กับย่าที่อยู่ไกลออกไปหลายร้อยกิโลเมตร ดังนั้นครั้งหนึ่งในช่วงวันหยุดยาว ฉันจึงตัดสินใจบินไปเยี่ยมท่านทั้งสองที่เมืองเล็กในรัฐวิสคอนซิล ขณะที่ขับรถไปสนามบินเพื่อส่งฉันกลับ ย่าซึ่งยังไม่เคยนั่งเครื่องบินก็เริ่มแสดงความกลัวโดยกล่าวว่า “เครื่องบินที่หลานนั่งมาลำนิดเดียว... ไม่มีอะไรคอยพยุงมันเลยใช่ไหม ย่าคงจะกลัวมากถ้าต้องขึ้นไปอยู่สูงขนาดนั้น”
กลิ่นหอมกับหนังสือ
ทุกครั้งที่ผมเข้าใกล้พุ่มกุหลาบหรือช่อดอกไม้ ผมอดไม่ได้ที่จะโน้มดอกไม้มาสูดดมกลิ่นหอมของมัน กลิ่นหอมหวานทำให้ใจของผมสดชื่นและกระตุ้นให้เกิดความรู้สึกดีๆ ในจดหมายถึงคริสเตียนในเมืองโครินธ์ อัครทูตเปาโลกล่าวว่า เพราะเราเป็นของพระคริสต์ พระเจ้าจึง “โปรดประทานกลิ่นหอมแห่งความรู้ของพระองค์ ให้ปรากฏด้วยตัวเราทุกแห่ง” (2 โครินธ์ 2:14) โดยพระกำลังของพระองค์ เราจึงดำเนินชีวิตที่มีชัยชนะได้โดยละทิ้งความเห็นแก่ตัวแล้วรับเอาความรักและพระเมตตาของพระองค์เข้ามาแทน และประกาศความรอดอันประเสริฐของพระองค์ เพื่อเราจะเป็นกลิ่นอันหอมหวานสำหรับพระเจ้า
แผนการของพระเจ้า
นายทหารอาจทราบแผนการรบในภาพรวม แต่ก่อนการสู้รบแต่ละครั้ง เขาจะได้รับและต้องออกคำสั่งใหม่ โยชูวาผู้นำชนชาติอิสราเอลต้องเรียนรู้บทเรียนนี้เช่นกัน ภายหลังจากประชากรของพระเจ้าใช้เวลาอยู่ในถิ่นทุรกันดาร 40 ปี พระเจ้าได้ทรงเลือกโยชูวาให้นำพวกเขาไปยังแผ่นดินที่พระองค์ทรงสัญญาไว้
ระลอกคลื่นแห่งความหวัง
ในปี 1966 โรเบิร์ต เคนเนดี้ วุฒิสมาชิกสหรัฐได้กล่าวถ้อยคำแห่งความหวังแก่ผู้ต่อต้านการเหยียดสีผิวในประเทศแอฟริกาใต้ ในสุนทรพจน์อันโด่งดัง “ระลอกคลื่นแห่งความหวัง” เขาประกาศว่า “ทุกครั้งที่มีใครลุกขึ้นเพื่ออุดมการณ์ หรือกระทำสิ่งใดเพื่อยกระดับชีวิตของผู้อื่น หรือต่อต้านความอยุติธรรม เขาได้ส่งระลอกคลื่นเล็กๆ แห่งความหวังรวมเข้ากับแรงกระเพื่อมของพลังและความกล้าหาญจากที่อื่นนับล้าน ระลอกคลื่นเหล่านั้นก่อตัวเป็นกระแสน้ำซึ่งสามารถทำลายล้างกำแพงอันแข็งแกร่งของการกดขี่และการต้านทานได้"
โปรดติดตามตอนต่อไป...
ผมโตขึ้นมาในช่วงทศวรรษ 1950 ในวันเสาร์ผมมักจะไปดูภาพยนตร์รอบบ่าย ในบรรดาการ์ตูนและหนังยาว จะมีหนังชุดผจญภัยที่ในตอนจบตัวแสดงนำจะต้องเจอกับเหตุการณ์คับขันที่ดูเหมือนไม่มีทางแก้ไข แล้วตอนนั้นก็จะจบลงพร้อมกับคำว่า “โปรดติดตามตอนต่อไป...”
กุญแจคู่รัก
"กุญแจคู่รัก” เป็นปรากฏการณ์ที่กำลังแพร่หลายขึ้นเรื่อยๆ มีคู่รักนับแสนคู่ได้คล้องกุญแจแห่งความรักไว้ตามสะพาน ประตู และรั้วหลายแห่งทั่วโลก ไม่ว่าจะเป็นฝรั่งเศส จีน ออสเตรีย สาธารณรัฐเชค เซอร์เบีย สเปน เม็กซิโก และไอร์แลนเหนือ คู่รักจะสลักชื่อของตนลงบนแม่กุญแจแล้วนำไปคล้องไว้ในที่สาธารณะเพื่อเป็นสัญลักษณ์ถึงรักนิรันดร์ เจ้าหน้าที่ประจำสถานที่บางแห่งไม่พอใจนัก เพราะหากมีกุญแจมากเกินไปอาจทำให้เกิดอันตรายได้ บางคนคิดว่าการทำเช่นนี้เป็นการทำลายทรัพย์สินของรัฐ แต่บางคนมองว่าเป็นศิลปะอันงดงามและเป็นภาพของสัญญารัก
ร่วมแรงร่วมใจ
ชายคนหนึ่งกำลังจะขึ้นรถไฟที่เมืองเพิร์ธ ประเทศออสเตรเลีย แต่เขาลื่นไถลจนขาไปติดอยู่ในช่องระหว่างขบวนรถและชานชาลา มีผู้โดยสารจำนวนมากรีบมาช่วยเหลือ โดยร่วมแรงกันยกรถไฟขึ้นจากชานชาลาจนขาของเขาหลุดออกมาได้ เดวิด ไฮนส์ โฆษกของการรถไฟให้สัมภาษณ์ว่า “ทุกคนต่างกรูกันเข้ามา ครั้งนี้มีคนรอดจากเหตุร้ายเพราะการร่วมแรงร่วมใจของผู้คน”
