พ่อกับแม่แต่งงานกันในปี 1933 ผมและภรรยาเกิดในยุคเบบี้บูมเมอร์ ลูกสาวของผมเกิดในยุค 70-80 เราเกิดและเติบโตกันคนละยุค เราจึงมีความคิดแตกต่างกันหลายอย่าง วัย ประสบการณ์ชีวิต และค่านิยมก็ต่างกัน แม้แต่ผู้ที่เชื่อพระเยซู แต่ไม่ว่าเราจะชอบใส่เสื้อผ้าหรือฟังเพลงต่างกัน ความผูกพันฝ่ายวิญญาณของเราก็เหนียวแน่น

สดุดี 145 เป็นบทเพลงสรรเสริญที่บอกว่าเราผูกพันกันในความเชื่อ “คนชั่วอายุหนึ่งจะสรรเสริญพระราชกิจของพระองค์ให้คนอีกชั่วอายุหนึ่งฟัง และประกาศกิจการอันทรงอานุภาพของพระองค์…จะโฆษณาข่าวเลื่องลือถึงคุณความดีอันอุดมของพระองค์…จะร้องเพลงถึงความชอบธรรมของพระองค์” (ข้อ 4,7) เราทุกคนหลากหลาย แต่เป็นหนึ่งเดียวกันในการยกย่องพระเจ้า “เขาทั้งหลายจะพูดถึงพระสิริแห่งราชอาณาจักรของพระองค์และเล่าถึงฤทธานุภาพของพระองค์” (ข้อ 11)

ความแตกต่างและรสนิยมอาจแบ่งแยกเราออกจากกัน แต่ความเชื่อในพระเยซูจะรวมเราเข้าสู่ความไว้วางใจ การหนุนน้ำใจ และการสรรเสริญร่วมกัน ไม่ว่าเราจะมีอายุหรือทัศนคติอย่างไร เราจำเป็นต้องมีกันและกัน เราสามารถเรียนรู้และร่วมกันถวายเกียรติพระเจ้าได้ “เพื่อให้กิจการอันทรงอานุภาพของพระองค์และสง่าราศีอันรุ่งโรจน์แห่งราชอาณาจักรของพระองค์แจ้งแก่บรรดาบุตรของมนุษย์” (ข้อ 12)