เมื่อเซเวียร์ลูกของเรายังเด็ก เราไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่อ่าวมอนเทอเรย์ด้วยกัน ขณะที่เข้าไปในตึก ฉันชี้ไปที่รูปปั้นขนาดใหญ่ซึ่งแขวนอยู่บนเพดาน “ดูปลาวาฬหลังค่อมนั่นสิ”
ตาของเซเวียร์เบิกกว้าง “ใหญ่มหึมา”
สามีหันมาทางฉันแล้วพูดว่า “ลูกรู้จักคำนี้ได้ยังไง?”
“เขาคงเคยได้ยินเราพูด” ฉันไม่คิดว่าสำคัญ แต่ก็อดทึ่งไม่ได้ที่เขาซึมซับคำศัพท์ที่เราไม่ได้ตั้งใจสอน
ในเฉลยธรรมบัญญัติบทที่ 6 พระเจ้าหนุนใจประชากรของพระองค์ให้ตั้งใจสอนคนรุ่นต่อไปให้รู้จักและเชื่อฟังพระวจนะคำ เมื่อชนชาติอิสราเอลมีความรู้ถึงพระเจ้า พวกเขาและลูกหลานก็จะยำเกรงพระองค์ และได้ชื่นชมรางวัลที่ได้รับผ่านการรู้จักพระองค์อย่างสนิทสนม รักพระองค์จนหมดใจ และติดตามพระองค์ด้วยใจเชื่อฟัง (ข้อ 2-5)
เมื่อเราตั้งใจเอาความคิดจิตใจวางอยู่ในพระคำพระเจ้า (ข้อ 6) เราจะพร้อมมากขึ้นที่จะแบ่งปันความรักและความจริงของพระเจ้าในเวลาที่ทำกิจกรรมแต่ละวันกับลูกหลาน (ข้อ 7) เมื่อเราทำเป็นแบบอย่างเราก็สามารถฝึกฝนและหนุนใจคนหนุ่มสาวให้ตระหนักและเคารพต่อสิทธิอำนาจ รวมทั้งเข้าส่วนกับความจริงที่ไม่เปลี่ยนแปลงของพระเจ้า (ข้อ 8-9)
เมื่อพระคำพระเจ้าไหลล้นออกมาจากจิตใจและปากเรา เราจะสามารถส่งต่อมรดกแห่งความเชื่อที่เข้มแข็งจากรุ่นสู่รุ่นได้ (4:9)
