เมื่อฉันบ่นว่าการตัดสินใจของเพื่อนคนหนึ่งทำให้เธอถลำลึกลงในบาปและการกระทำของเธอส่งผลต่อฉัน สุภาพสตรีคนหนึ่งที่อธิษฐานกับฉันทุกอาทิตย์วางมือลงบนมือของฉันและพูดว่า “ให้เราอธิษฐานเพื่อเราทุกคน”

ฉันขมวดคิ้ว “เราทุกคน!” “ใช่” เธอตอบ “คุณที่มักจะบอกว่าพระเยซูทรงตั้งมาตรฐานความบริสุทธิ์ของเรา ดังนั้นเราก็ไม่ควรเอาบาปของคนอื่นมาเปรียบเทียบกับบาปของเรา”

“ความจริงนี้แทงใจดำฉัน” ฉันบอก “แต่ก็ถูกของคุณ การตัดสินผู้อื่นและความยโสฝ่ายวิญญาณของฉันไม่ได้ดีหรือเลวไปกว่าความบาปของเพื่อนเลย” “และการพูดถึงเพื่อน คือการนินทา เพราะฉะนั้น…” “…เรากำลังทำบาป” ฉันก้มศีรษะลง “โปรดอธิษฐานเพื่อเรา”

ในลูกา 18 พระเยซูเล่าคำอุปมาเรื่องชายสองคนที่กำลังไปพระวิหาร เพื่ออธิษฐานด้วยท่าทีที่แตกต่างกัน (ลก.18:9-14) เราอาจเหมือนฟาริสีที่ตกอยู่ในกับดักของการเปรียบเทียบ เราอาจอวดตัวเอง (ลก.18:11-12) และใช้ชีวิตราวกับมีสิทธิ์ที่จะตัดสิน หรือมีหน้าที่หรืออำนาจในการเปลี่ยนแปลงผู้อื่น

เมื่อเราให้พระเยซูเป็นแบบอย่างการดำเนินชีวิตที่บริสุทธิ์ และได้สัมผัสว่าพระองค์ทรงแสนดี เหมือนคนเก็บภาษีเราจะยิ่งต้องการพระคุณพระเจ้า (ลก.18:13) เมื่อเรามีประสบการณ์กับพระเมตตาและการให้อภัยด้วยความรักของพระเจ้า เราจะเปลี่ยนไปและมีกำลังที่จะมีความหวัง มีเมตตาและไม่ตัดสินผู้อื่น