คำพูดทำร้ายจิตใจ

"กุ้งแห้ง กุ้งแห้ง” เด็กชายคนหนึ่งล้อเลียน “ไม้เสียบผี” อีกคนเสริม ฉันควรจะโต้กลับไปว่า “ไม้และหินทำให้กระดูกหักได้ แต่คำพูดไม่มีทางทำร้ายฉัน” ถึงจะเป็นแค่เด็กหญิงตัวเล็กๆ แต่ฉันก็รู้ว่าคำคมอันโด่งดังนี้ไม่จริง คำพูดโหดร้ายที่ไม่ไตร่ตรองนั้น บางครั้งทำร้ายอย่างรุนแรง ทิ้งบาดแผลลึกและคงอยู่นานกว่ารอยแผลจากก้อนหินและกิ่งไม้

รู้เท่าทันสถานการณ์

ครอบครัวผมทั้ง 5 คนไปกรุงโรมกันในช่วงคริสต์มาส ผมไม่เคยเห็นคนเบียดเสียดกันในที่เดียวเยอะขนาดนี้มาก่อน ขณะแทรกผ่านฝูงชนเพื่อเข้าชมสถานที่อย่างวาติกันและโคลีเซียม ผมต้องย้ำให้ลูกใช้ “หลักการรู้เท่าทันสถานการณ์” ซึ่งได้แก่การใส่ใจว่าตัวเองอยู่ที่ไหน มีใครอยู่รอบตัวและมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง เพราะเรามีชีวิตอยู่ในยุคที่โลกไม่ใช่ที่ที่ปลอดภัยอีกแล้ว ไม่ว่าจะในบ้านหรือนอกประเทศ ยิ่งถ้าได้ใช้โทรศัพท์มือถือกับหูฟังด้วยแล้วเด็กๆ (รวมถึงผู้ใหญ่) ก็จะไม่ค่อยสนใจสิ่งรอบตัว

ในฟีลิปปี 1:9-11 เปาโลอธิษฐานขอให้ผู้เชื่อที่ฟีลิปปี รู้เท่าทันสถานการณ์และมีวิจารณญาณมากขึ้นว่า ใคร อะไร ที่ไหนในแต่ละสถานการณ์ แต่จุดประสงค์ของท่านยิ่งใหญ่กว่าเรื่องความปลอดภัยส่วนบุคคล ท่านขอให้ชนชาติบริสุทธิ์ของพระเจ้าเป็นผู้อารักขาที่ดีในเรื่องความรักที่ได้รับมาจากพระคริสต์ ให้หยั่งรู้ได้ว่า “สิ่งใดประเสริฐที่สุด” ให้ใช้ชีวิตอย่าง “บริสุทธิ์และไม่เป็นที่ติ”และให้บริบูรณ์ด้วย คุณลักษณะที่ดีซึ่งมีเพียงพระเยซูเท่านั้นที่ทำให้เกิดขึ้นได้ วิถีชีวิตเช่นนี้จะเกิดขึ้นเมื่อเราตระหนักได้ว่าพระเจ้าคือ ผู้นั้นที่อยู่ในชีวิตของเรา และ สิ่งที่สร้างความปีติยินดีให้พระองค์ก็คือเมื่อเราพึ่งพาพระองค์มากขึ้น และในทุกสถานการณ์คือ ที่ซึ่งเราแบ่งปันจากความรักยิ่งใหญ่ที่ไหลล้นของพระองค์ได้

แสงอันเจิดจ้า

ในฤดูร้อนปี 2015 สมาชิกคริสตจักรของเราต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นในสลัมแมแธร์ในเมืองไนโรบี เคนยา เราไปเยี่ยมโรงเรียนซึ่งพื้นห้องเรียนเป็นดิน ผนังห้องเรียนมีสนิมขึ้น และม้านั่งทำด้วยไม้ แต่มีคนหนึ่งที่โดดเด่นท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่ย่ำแย่นี้

ใช้ชีวิตในเรื่องราวของพระเจ้า

มีคนขอให้เออร์เนสท์ เฮมิงเวย์เขียนเรื่องที่ดึงดูดความสนใจด้วยคำหกคำ เขาตอบว่า “ลดราคา รองเท้าเด็ก ใหม่เอี่ยม” เรื่องนี้มีพลังมากเพราะทำให้เราเกิดแรงบันดาลใจที่จะเพิ่มเติมรายละเอียดลงไป รองเท้าคู่นั้นเป็นของเด็กที่สุขภาพดีที่ไม่ต้องการมันหรือ หรือเกิดเหตุการณ์สูญเสียที่ต้องอาศัยความรักและการเล้าโลมจากพระเจ้ากันแน่

ดำเนินชีวิตในที่สว่าง

งานที่ได้รับมอบหมายทำให้ผมและเพื่อนต้องเดินทางไกลถึง 400 กิโลเมตรและเดินทางกลับบ้านตอนดึก ร่างกายและสายตาของผมที่สูงวัยทำให้การขับรถกลางคืนไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ผมก็เลือกที่จะขับเป็นผลัดแรก มือผมจับพวงมาลัยตาจับจ้องไปที่ถนนซึ่งมีไฟสลัว ผมพบว่าผมมองเห็นได้ชัดขึ้นเมื่อมีแสงไฟหน้าของรถที่ตามหลังมาช่วยส่องทางข้างหน้าให้ ผมรู้สึกโล่งใจมากเมื่อเพื่อนเปลี่ยนมาขับแทน ซึ่งเขาพบว่าผมได้เปิดไฟตัดหมอกแทนไฟหน้ามาตลอดทางที่ผมขับ

พยายามทำให้ประทับใจ

เมื่อลงพื้นที่ทำงาน อาจารย์เกือบจำนักศึกษาคนหนึ่งไม่ได้ ในชั้นเรียนเธอสวมรองเท้าสูงหกนิ้วและใส่กางเกงขายาวคลุมไว้ แต่เมื่อสวมรองเท้าหุ้มข้อ เธอสูงไม่ถึง 150 เซนติเมตร “รองเท้าส้นสูงคือที่หนูอยากเป็น แต่รองเท้าหุ้มข้อคือตัวจริงของหนู” เธอหัวเราะ

เป็นบุตรของพระเจ้าเสมอ

ระหว่างการนมัสการในคริสตจักรที่ฉันไปร่วมพร้อมกับพ่อแม่ เรามีธรรมเนียมจับมือกันและกล่าวคำอธิษฐานของพระเยซู ขณะที่ฉันยืนอยู่ มือข้างหนึ่งจับมือของแม่ และอีกข้างหนึ่งจับมือของพ่อ ฉันฉุกคิดขึ้นได้ว่า ฉันจะเป็นลูกของท่านทั้งสองตลอดไป แม้ฉันจะเข้าสู่วัยกลางคนแล้ว ฉันก็ยังคงได้ชื่อว่าเป็น “ลูกของลีโอและฟิลลิส” ไม่เพียงเท่านั้น ฉันจะเป็นลูกของพระเจ้าตลอดไปด้วยเช่นกัน

เดินในความสว่าง

ความมืดปกคลุมหมู่บ้านป่า ดวงจันทร์ลับไป ฟ้าแลบทั่วท้องฟ้า พายุฝนและฟ้าร้องดังสนั่น ผมยังเป็นเด็กรู้สึกตื่นกลัว จินตนาการว่าจะถูกสัตว์ประหลาดตะครุบ แต่เมื่อถึงยามเช้าเสียงดังก็หายไป ดวงอาทิตย์ขึ้น ความสงบกลับมา หมู่นกประสานเสียงกลางแดด ความมืดอันน่ากลัวยามค่ำคืนกับความชื่นชมยินดีภายใต้แสงแห่งวันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

กระจกเงาและผู้ฟัง

เจ้าภาพที่มารับผมที่โรงแรมในกัมปาลา ประเทศยูกันดา เพื่อไปงานสัมมนามองผมด้วยรอยยิ้มขบขัน “มีอะไรหรือครับ” ผมถาม เธอหัวเราะแล้วถามว่า “คุณหวีผมหรือยังคะ” ผมหัวเราะ เพราะผมลืมหวีผมจริงๆ ผมส่องกระจกแล้ว แต่ทำไมจึงไม่สังเกตเห็น