เมื่อดวงอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้า ณ วันต้นของเดือนที่เจ็ด 444 ปี ก่อน ริสตศักราช เอสราเริ่มต้นอ่านธรรมบัญญัติของโมเสส (ซึ่งก็คือพระธรรมห้าเล่มแรกในพระคัมภีร์) ท่านยืนบนแท่นไม้ต่อหน้าประชาชนในเยรูซาเล็มและอ่านยาวนานไปหกชั่วโมง

ทั้งชาย หญิงและเด็กๆ มาชุมนุมกันที่ลานเมืองซึ่งเรียกว่าประตูน้ำ เพื่อถือเทศกาลระลึกด้วยเสียงแตร เทศกาลหนึ่งที่พระเจ้าทรงกำหนดให้พวกเขา ขณะที่ฟังอยู่ มีการตอบสนองสี่อย่างเกิดขึ้น

พวกเขายืนขึ้นเพื่อให้เกียรติหนังสือธรรมบัญญัติ (เนหะมีย์ 8:5) พวกเขาสรรเสริญพระเจ้า โดยยกมือขึ้นและร้องว่า “อาเมน” พวกเขาโน้มตัวลงนมัสการด้วยความถ่อมใจ (เนหะมีย์ 8:6) จากนั้นพวกเขาตั้งใจฟังขณะที่อ่านพระวจนะและแปลความ (เนหะมีย์ 8:8) ช่างเป็นวันพิเศษที่หนังสือซึ่ง “พระเจ้าทรงบัญชาแก่อิสราเอล” (เนหะมีย์ 8:1) ได้รับการอ่านเสียงดังภายในกำแพงเมืองเยรูซาเล็มที่ถูกสร้างขึ้นใหม่

การอ่านอันทรหดของเอสราช่วยเตือนเราว่า พระวจนะของพระเจ้าเป็นบ่อเกิดแห่งการสรรเสริญ การนมัสการและการเรียนรู้ เมื่อเราเปิดพระคัมภีร์และเรียนรู้เกี่ยวกับพระคริสต์ ให้เราสรรเสริญพระเจ้า นมัสการพระองค์ และค้นหาว่าพระองค์กำลังตรัสอะไรแก่เราในขณะนี้