เมื่อเครื่องบินเริ่มลดระดับ พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินก็อ่านข้อมูลยาวเหยียด เกี่ยวกับการเข้าประเทศ ราวกับวันนั้นอ่านมาแล้วเป็นพันครั้ง เธอพึมพำข้อมูลอย่างไร้อารมณ์หรือความสนใจใดๆ หลังจากนั้นเธอกล่าวปิดท้ายด้วยน้ำเสียงเนือยๆ และราบเรียบว่า “ขอให้วันนี้เป็นวันอัศจรรย์ของทุกท่าน” น้ำเสียงอันแห้งแล้งของเธอช่างขัดแย้งกับคำพูดนั้น เธอพูดว่า “อัศจรรย์” ด้วยอาการที่ปราศจากความรู้สึกตื่นเต้นโดยสิ้นเชิง

บางครั้งผมก็กลัวว่าเราจะเข้าหาพระเจ้าด้วยอาการอย่างนั้น คือ ซ้ำซาก น่าเบื่อ เฉื่อยชาและไร้ความรู้สึก เราได้รับสิทธิพิเศษผ่านทางพระคริสต์ ได้เข้าเป็นครอบครัวเดียวกับพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่ แต่บ่อยครั้งความจริงอันน่าอัศจรรย์นี้กลับไม่ทำให้เรารู้สึกตื่นเต้นเลย

โยบถามพระเจ้าเกี่ยวกับการทนทุกข์ของท่านแต่เมื่อพระเจ้าทรงท้าทายท่าน ความอัศจรรย์ขององค์พระผู้สร้างและสิ่งทรงสร้าง ทำให้โยบถ่อมใจลง โยบตอบว่า “‘นี่ใครหนอที่ซ่อนคำปรึกษาด้วยไร้ความรู้’ เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์จึงกล่าวถึงสิ่งที่ข้าพระองค์ไม่เข้าใจ สิ่งที่ประหลาดเกินแก่ข้าพระองค์ซึ่งข้าพระองค์ไม่ทราบ” (โยบ 42:3)

ผมรอคอยให้ความอัศจรรย์ของพระเจ้าเข้าครอบครองจิตใจของผม การได้เป็นลูกของพระเจ้า เป็นความจริงที่น่าตื่นเต้น – BC