หลายปีก่อน ผมอยู่ในลิฟต์กับชายสองคน คืนนั้นดึกมากแล้ว เราต่างอยู่ในสภาพอิดโรยเมื่อลิฟต์หยุด คาวบอยร่างใหญ่คนหนึ่งก็เดินเข้ามา เขาสวมหมวกปีกกว้าง เสื้อคลุมขนแกะเก่า ๆ มีรอยเปื้อน และรองเท้าบูธหนัง เขามองพวกเราหัวจรดเท้า เมื่อประสานสายตากับเรา เขาก็คำรามออกมาว่า “สายัณห์สวัสดิ์ ลูกผู้ชาย” เราทุกคนรีบยืนตัวตรง ยืดอก เราพยายามจะเป็นอย่างที่เขาเรียกเรา

ทุกวันนี้ เราใช้คำใดเพื่อเป็นการให้เกียรติแก่ผู้ชาย ลองนึกถึงการใช้ชีวิตให้สมกับคำว่า ลูกผู้ชาย เราพยายามจะเข้มแข็งและเป็นลูกผู้ชายแต่บ่อยครั้งที่เป็นเพียงเปลือกนอก แม้จะพยายามเต็มที่แล้ว แต่เรากลับพบว่า เราไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย ภายใต้ภาพลักษณ์ที่ดูเก่งกล้าน่าประทับใจ เรากลับซ่อนความกลัว ความไม่มั่นคง และข้อบกพร่องเอาไว้ การแสดงความเป็นลูกผู้ชายส่วนใหญ่ของเรา ล้วนแต่เป็นการหลอกลวง

เปาโลเป็นลูกผู้ชายพอที่จะยอมรับว่า “เราก็อ่อนด้วยกัน” (2 คร.13:4) นี่เป็นความจริงที่ถ่อมใจ ถึงแม้จะฟังดูขัดแย้งกัน แต่เปาโลยืนยันว่าเราต้องเป็น “ลูกผู้ชายแท้” (1 คร.16:13)

เราจะเป็นคนที่เข้มแข็งอย่างที่พระเจ้าทรงประสงค์ให้เราเป็นได้อย่างไรเพียงแค่ให้เราวางชีวิตของเราไว้ในพระหัตถ์พระเจ้า และทูลขอให้พระองค์ทรงสร้างเราให้เป็นเช่นนั้น ด้วยฤทธิ์อำนาจและความช่วยเหลือของพระองค์ – DHR