เรียกให้กล้าหาญ
ในหมู่รูปปั้นของเหล่าบุรุษที่จัตุรัสรัฐสภากลางกรุงลอนดอน มีรูปปั้นสตรีเพียงหนึ่งเดียว คือ มิลลิเซนท์ ฟอว์เซทท์ผู้ต่อสู้เพื่อให้ผู้หญิงมีสิทธิ์เลือกตั้ง รูปปั้นสัมฤทธิ์ถือป้ายจารึกคำที่เธออุทิศแด่ผู้ร่วมอุดมการณ์ว่า “ความกล้าหาญร้องเรียกความกล้าหาญจากทุกที่” ฟอว์เซทท์ยืนยันว่าความกล้าหาญของคนหนึ่งจะสร้างความกล้าหาญให้กับผู้อื่น ร้องเรียกจิตวิญญาณที่ขลาดกลัวให้ลงมือทำ
พระเจ้าจะทรงจัดเตรียม
ความกังวลของฉันเพิ่มขึ้นตลอดช่วงฤดูร้อนระหว่างที่ฉันเรียนปริญญาตรีและปริญญาโท ฉันชอบวางแผนทุกอย่างและการต้องออกเดินทางไปรัฐอื่นเพื่อเรียนต่อปริญญาโทโดยยังไม่มีงานทำ ทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจ แต่สองสามวันก่อนที่ฉันจะออกจากงานที่ทำช่วงฤดูร้อน ฉันได้รับข้อเสนอจากบริษัทให้ทำงานต่อไปได้โดยไม่ต้องไปสำนักงาน ฉันตกลงและมีสันติสุขที่พระเจ้าทรงดูแลฉัน
แอ่งน้ำตา
ในเมืองบอสตัน รัฐแมสซาชูเซตส์ มีป้ายจารึกว่า “ข้ามผ่านแอ่งน้ำตา” เป็นที่ระลึกถึงผู้กล้าหาญซึ่งข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกเพื่อหนีความตายในช่วงการกันดารอาหารในไอร์แลนด์ช่วงปลายทศวรรษที่ 1840 ผู้คนกว่าล้านคนเสียชีวิตในภัยพิบัติครั้งนั้น ในขณะที่คนอีกนับล้านต้องทิ้งบ้านเรือนเพื่อข้ามมหาสมุทร ซึ่งจอห์น บอยล์ โอไรลีได้เรียกด้วยถ้อยคำที่งดงามว่า “แอ่งน้ำตา” เพราะผู้เดินทางเหล่านี้แสวงหาความหวังในเวลาที่สิ้นหวังเพราะหิวโหยและเจ็บปวด
เข้าใจการทดลองในชีวิต
พ่อของเพื่อนฉันได้รับคำวินิจฉัยที่ทุกคนกลัว นั่นคือมะเร็ง ในกระบวนการทำเคมีบำบัด ท่านรับเชื่อพระเยซูและโรคนั้นบรรเทาลงในที่สุด ท่านไม่มีมะเร็งอยู่นานถึง 18 เดือน แต่มะเร็งก็กลับมาและร้ายแรงกว่าเก่า ท่านกับภรรยาเผชิญความจริงเรื่องมะเร็งที่กลับมานี้ด้วยความกังวลและสงสัย แต่ก็วางใจพระเจ้าอย่างสัตย์ซื่อ เพราะพระองค์ได้ทรงช่วยพวกเขาให้ผ่านครั้งแรกมาแล้ว
ยืนหยัดอย่างกล้าหาญ
ขณะที่ผู้นำคริสตจักรเยอรมันส่วนใหญ่ยอมจำนนต่อฮิตเลอร์ มาร์ติน นีเมอเลอร์ ซึ่งเป็นศิษยาภิบาลและนักศาสนศาสตร์ เป็นคนหนึ่งที่กล้าต่อต้านความชั่วร้ายของพวกนาซี ผมได้อ่านเรื่องราวยุคทศวรรษที่ 1970 ของชายสูงวัยชาวเยอรมันกลุ่มหนึ่งที่ยืนอยู่นอกโรงแรมใหญ่และมีชายคนหนึ่งซึ่งดูหนุ่มกว่ากำลังง่วนอยู่กับสัมภาระของคนกลุ่มนั้น มีคนถามว่าคนกลุ่มนี้เป็นใคร มีคนตอบว่า “ศิษยาภิบาลชาวเยอรมัน” “แล้วคนที่หนุ่มกว่าคนนั้นล่ะ” “นั่นมาร์ติน นีเมอเลอร์ เขาอายุ 80 แล้วแต่ยังดูหนุ่มเพราะเขาไม่กลัวสิ่งใด”
มุ่งหน้าต่อไป
การทำงานกับโลกธุรกิจทำให้ฉันได้พบกับคนเก่งและสุขุมจำนวนมาก แต่ไม่ใช่การทำงานครั้งนี้กับหัวหน้าจากต่างเมือง ในการโทรศัพท์ติดตามผลประจำสัปดาห์ แม้งานจะคืบหน้า แต่เขาก็ยังวิจารณ์อย่างเกรี้ยวกราดและเรียกร้องให้พยายามมากขึ้น ฉันรู้สึกท้อใจและกลัว และบางครั้งอยากลาออก
คาดว่าจะล่าช้า
ล้อเล่นหรือเปล่า ผมสายแล้วแต่ป้ายจราจรข้างหน้าบอกให้ผมปรับระดับความคาดหวัง ความว่า “คาดว่าจะล่าช้า” การจราจรเริ่มติดขัดผมรู้สึกขำ เพราะผมคาดหวังทุกอย่างให้เป็นไปตามกำหนดของผม แต่ไม่ได้หวังว่าจะมีการทำถนน
ได้สำนึกในพระคุณ
ในที่สุดก็ถึงเวลา นับตั้งแต่ปีนี้เป็นต้นไปฉันจะเหนื่อยล้าเพราะความเจ็บปวดเรื้อรังและหงุดหงิดเพราะเคลื่อนไหวได้จํากัด ความไม่พอใจทําให้ฉันกลายเป็นคนเอาแต่ใจและไม่สํานึกบุญคุณ ฉันเริ่มบ่นเรื่องทักษะการดูแลของสามี วิธีที่เขาทําความสะอาดบ้าน แม้จะรู้ว่าเขาเป็นพ่อครัวที่เยี่ยมที่สุด ฉันกลับบ่นว่าอาหารไม่หลากหลาย ฉันไม่พอใจเมื่อเขาบอกว่าคําบ่นของฉันทําร้ายความรู้สึก เขาไม่เข้าใจว่าฉันต้องเจอกับอะไรบ้าง สุดท้าย พระเจ้าทรงช่วยให้ฉันสํานึกผิด ฉันจึงขอให้สามีและพระเจ้ายกโทษให้
ไว้วางใจก่อน
"อย่าปล่อยนะครับพ่อ!” “ไม่ปล่อยแน่ จับลูกไว้แล้ว พ่อสัญญา”
