ส่องสว่าง

เด็กหญิงคนหนึ่งสงสัยว่านักบุญเป็นอย่างไร วันหนึ่งแม่จึงพาเธอไปมหาวิหารเพื่อดูหน้าต่างกระจกสีอันสวยงามที่บอกเล่าเรื่องราวในพระคัมภีร์ เมื่อเห็นความงดงามนั้น เธอร้องเสียงดังว่า “หนูรู้แล้วว่านักบุญคือใคร นักบุญคือคนที่ยอมให้แสงส่องผ่าน”

เราบางคนอาจคิดว่า นักบุญคือบุคคลในอดีตที่มีชีวิตสมบูรณ์แบบและทำการอัศจรรย์แบบพระเยซู แต่พระคัมภีร์แปลคำว่านักบุญ(ธรรมิกชน) ว่าหมายถึงทุกคนที่เป็นของพระเจ้าโดยความเชื่อในพระคริสต์ พูดอีกนัยหนึ่ง คือ ธรรมิกชนคือพวกเราที่พระเจ้าทรงเรียกเป็นพิเศษให้รับใช้ ในขณะเดียวกันก็สะท้อนความสัมพันธ์ของเรากับพระองค์ในทุกที่ที่เราอยู่และในทุกสิ่งที่เราทำ ด้วยเหตุนี้อัครทูตเปาโลจึงอธิษฐานให้ตาใจของผู้อ่านเปิดออก เพื่อจะได้รู้ว่าพวกเขาเป็นมรดกอันล้ำค่าของพระคริสต์และเป็นธรรมิกชนของพระเจ้า (เอเฟซัส 1:18)

แล้วเราเห็นอะไรในกระจกเงา ไม่ใช่รัศมีหรือกระจกสี แต่ถ้าเราทำตามการทรงเรียกที่มี เราจะเป็นเหมือนคนที่ยอมให้แสงสีอันงดงามของความรักความปลาบปลื้มใจ สันติสุข ความอดกลั้นใจ ความปรานี ความดี ความสัตย์ซื่อ ความสุภาพอ่อนน้อม การรู้จักบังคับตนของพระเจ้าส่องผ่านโดยไม่รู้ตัว

ทำสิ่งที่พระเจ้าเห็นชอบ

"ช่างก่อสร้างโคบาล” เป็นคำที่เจ้าของบ้านชาวอังกฤษหลายคน ใช้เรียกผู้รับเหมาที่ทำงานก่อสร้างไร้คุณภาพ คำนี้มักมาพร้อมกับความรู้สึกกลัวหรือผิดหวังเพราะเคยมีประสบการณ์อันเลวร้าย

แน่นอนว่าในสมัยพระคัมภีร์ก็มีช่างไม้ ช่างก่อ และช่างสกัดหินที่คดโกง แต่ในเรื่องราวการซ่อมแซมพระวิหารของกษัตริย์โยอาช มีข้อความที่กล่าวถึงความสัตย์ซื่อของผู้คนที่ควบคุมและปฏิบัติงาน (2 พงศ์กษัตริย์ 12:15)

แต่กษัตริย์โยอาช “ทรงกระทำสิ่งที่ชอบในสายพระเนตรพระเจ้า” (2 พงศ์กษัตริย์ 12:2) เฉพาะช่วงที่ปุโรหิตเยโฮยาดาเป็นที่ปรึกษา ใน 2 พงศาวดาร 24:17-27 แต่หลังจากที่เยโฮยาดาสิ้นชีวิต โยอาชก็หันไปจากองค์พระผู้เป็นเจ้า และถูกชักจูงให้นมัสการพระอื่น

เรื่องราวหลากหลายของกษัตริย์ ผู้มีชีวิตเกิดผลเฉพาะเมื่ออยู่ภายใต้การแนะนำฝ่ายวิญญาณของปุโรหิตที่ชอบธรรม ทำให้ฉันต้องหยุดคิด เรื่องราวของเราเป็นอย่างไร เราจะยังคงเติบโตและพัฒนาความเชื่อตลอดชีวิตและเกิดผลดีหรือไม่ หรือเราจะถูกโลกล่อลวง และหันไปหารูปเคารพในยุคปัจจุบันคือ ความสะดวกสบาย วัตถุนิยม และการยกย่องตนเอง

กลิ่นหอมของพระคริสต์

ในบรรดาประสาทสัมผัสทั้งห้า ข้อใดทำให้คุณย้อนนึกถึงความทรงจำได้ชัดเจนที่สุด สำหรับฉันคือการได้กลิ่น กลิ่นน้ำมันทาผิวสำหรับอาบแดดบางชนิด ทำให้ฉันนึกถึงชายหาดที่ฝรั่งเศสทันที กลิ่นอาหารไก่ทำให้ฉันนึกถึงสมัยเด็กเมื่อไปเยี่ยมคุณยายกลิ่นต้นสนบอกถึง “คริสตมาส” และกลิ่นโลชั่นหลังโกนหนวดบางชนิดทำให้ฉันนึกถึงลูกชายตอนเป็นวัยรุ่น

เครื่องเตือนใจแสนหวาน

สุสานของกษัตริย์ฟาโรห์ตุตันคาเมนแห่งอียิปต์ถูกค้นพบในปี 1922 ที่นั่นมีแต่สิ่งของที่ชาวอียิปต์โบราณเชื่อว่าจำเป็นต้องใช้หลังความตายเช่น แท่นบูชาทองคำอัญมณี เสื้อผ้า เครื่องเรือน และอาวุธ ในบรรดาสิ่งมีค่าเหล่านั้นมีโถใส่น้ำผึ้งที่ยังคงกินได้แม้จะผ่านมา 3,200 ปีแล้ว

ชอบแดด

ฉันรู้แต่ก็ยังลอง คำแนะนำบนฉลากบอกไว้ชัดเจนว่า “ชอบแดด” สนามของเราเป็นที่ร่มเสียส่วนใหญ่ ไม่เหมาะสำหรับต้นไม้ที่ชอบแดด แต่ฉันชอบต้นนั้น ชอบสี รูปร่างของใบ ขนาดและกลิ่นของมัน ฉันจึงซื้อกลับบ้าน เอาลงดิน และดูแลอย่างดี แต่ต้นไม้ไม่มีความสุขที่บ้านของฉัน ความเอาใจใส่ดูแลของฉันไม่เพียงพอ มันต้องการแสงแดดที่ฉันไม่สามารถให้ได้ ฉันคิดว่าฉันจะชดเชยการขาดแสงแดดโดยดูแลเรื่องอื่นแทน แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ต้นไม้ต้องการ

คำเตือนจากอาบีกายิล

ดาวิดและทหาร 400 นาย รีบรุดไปในชนบทเพื่อตามหานาบาล ชายผู้มั่งมีแต่หยาบคายที่ปฏิเสธไม่ยอมช่วยเหลือพวกท่าน ดาวิดคงจะฆ่าเขาเสียถ้าท่านไม่ได้พบกับนางอาบีกายิลภรรยาของเขาเสียก่อน เธอจัดเตรียมอาหารมากพอจะเลี้ยงทั้งกองทัพ และเดินทางมาพบกับขบวนด้วยหวังจะป้องกันไม่ให้เกิดหายนะ เธอเตือนดาวิดอย่างเคารพว่าความรู้สึกผิดจะติดตามท่านไปถ้าท่านล้างแค้นตามแผน (1 ซามูเอล 25:31) ดาวิดรู้ว่าเธอพูดถูกและอวยพรเธอที่มีดุลพินิจ

ด้วยความเคารพ

ประชาชนชาวอิสราเอลกำลังมีปัญหากับรัฐบาล ในเวลานั้นเป็นช่วงปลายศตวรรษที่ 500 ก่อนคริสตกาล และคนยิวกระตือรือร้นที่จะซ่อมแซมพระวิหารที่ถูกบาบิโลนทำลายในปี 586 กคศ. แต่ผู้ว่าราชการเมืองไม่แน่ใจว่าพวกเขาควรจะทำหรือไม่ เขาจึงส่งจดหมายถึงกษัตริย์ดาริอัส (เอสรา 5:6-17)