ปล่อยผม
ก่อนพระเยซูจะถูกตรึงไม่นาน ผู้หญิงที่ชื่อมารีย์ได้นำน้ำหอมราคาแพงมาชโลมพระบาทพระองค์ ยิ่งไปกว่านั้น เธอเอาผมของเธอเช็ดพระบาทพระองค์ (ยอห์น 12:3) มารีย์ไม่เพียงสละสิ่งมีค่าที่อาจเท่ากับเงินเก็บทั้งชีวิต แต่ยังได้สละชื่อเสียงของเธออีกด้วย ในศตวรรษแรก ตามวัฒนธรรมของชาวตะวันออกกลาง ผู้หญิงที่ดีจะไม่ปล่อยผมในที่สาธารณะเลย แต่การนมัสการที่แท้จริงไม่เกี่ยวว่าคนอื่นจะคิดกับเราอย่างไร (2 ซามูเอล 6:21-22) มารีย์เต็มใจที่จะถูกมองว่าเป็นผู้หญิงไร้ยางอาย หรือแม้แต่ผิดศีลธรรมเพื่อนมัสการพระเยซู
การสัมภาษณ์ที่ไม่รู้ตัว
บนขบวนรถไฟเที่ยวเช้าที่เบียดเสียดในลอนดอน ผู้โดยสารคนหนึ่งพูดจาหยาบคายและผลักผู้โดยสารที่ขวางทางเขา เหตุการณ์เช่นนี้มักไม่มีใครทำอะไร และถือว่าโชคไม่ดี หรือไม่น่าใส่ใจเท่านั้น แต่ต่อมาในวันเดียวกันสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ผู้จัดการบริษัทคนหนึ่งส่งข้อความถึงเพื่อนๆ ในสังคมออนไลน์ว่า “ดูซิใครมาสัมภาษณ์งาน” เมื่อคำอธิบายของเขาปรากฏบนอินเตอร์เน็ต คนทั้งโลกต่างสะดุ้งและอมยิ้ม ลองคิดว่าคุณเดินเข้าไปสัมภาษณ์งานแล้วพบว่าคนที่ต้อนรับคุณคือคนที่คุณสบถใส่และผลักเมื่อเช้านี้
ทั้งสิ้นในเรา
ชายหนุ่มชื่อ ไอแซค วัตต์รู้สึกเศร้าที่พบว่าคริสตจักรของเขาขาดแคลนดนตรี พ่อได้ท้าทายให้เขาสร้างสรรค์ให้ดีขึ้น เขาได้ประพันธ์เพลง“เมื่อข้าเพ่งดูกางเขนประหลาด” อันเป็นเพลงนมัสการที่ยอดเยี่ยมด้านภาษาอังกฤษและได้รับการแปลเป็นอีกหลายภาษา
พระพักตร์พระเจ้า
ตลอดอาชีพนักเขียนของผมส่วนใหญ่วนเวียนอย่กับเรื่องความเจ็บปวด ผมถามคำถามเดิมๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเหมือนสะกิดแผลเก่าที่ไม่ยอมหายผมได้รับรู้เรื่องปวดร้าวจากผู้อ่าน ซึ่งทำให้ความสงสัยของผมดูใกล้ตัวมากขึ้น ผมจำได้ว่ามีศิษยาภิบาลอนุชนคนหนึ่งโทรมาหาผมหลังทราบว่าภรรยาและลูกสาววัยทารกกำลังจะตายเพราะติดเชื้อเอดส์จากการถ่ายเลือด “ผมจะคุยกับอนุชนเรื่องพระเจ้าผู้ทรงรักได้อย่างไร” เขาถาม
ผู้ทรงกลบเกลื่อน
เมื่อพูดเรื่องความเชื่อในพระเยซู บางครั้งเราใช้คำพูดโดยไม่มีความเข้าใจหรือไม่มีการอธิบาย ยกตัวอย่างคำว่า ชอบธรรม เราบอกว่าพระเจ้าทรงไว้ซึ่งความชอบธรรมและพระองค์กระทำให้คนของพระองค์ชอบธรรม แต่นี่อาจเป็นแนวคิดที่เข้าใจได้ยาก
ผู้พิชิตที่เข้มแข็ง
พวกเราส่วนใหญ่ต่างหวังว่าจะมีรัฐบาลที่ดี เราเลือกตั้ง มีส่วนช่วยเหลือ และพูดสิ่งที่เราเชื่อว่ายุติธรรมและเที่ยงตรง แต่วิธีการทางการเมืองก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงจิตใจของคนเราได้
เชื่อมโยงจุด
ทศวรรษที่ 1880 ฌอร์ฌ เซอราต์ศิลปินชาวฝรั่งเศสสร้างศิลปะที่เรียกว่า “การผสานจุดสี” เขาใช้จุดสีเล็กๆ ประกอบกันเป็นภาพศิลป์แทนการใช้พู่กันระบาย เมื่อมองใกล้ๆ ภาพดูเหมือนกลุ่มของจุดที่มาอยู่รวมกัน แต่เมื่อมองจากระยะไกล เราจะเห็นจุดมากมายเรียงกันเป็นรูปคนหรือทิวทัศน์สีสันสดใส
ชายคนนี้คือใคร?
เมื่อเคลลี่ สไตน์เฮาส์ ไปที่จตุรัสฮาร์วาร์ดเพื่อถามนักศึกษาว่า คิดอย่างไรกับพระเยซู มีคนที่เคารพนับถือพระองค์ ให้คำตอบว่า พระเยซูทรงเป็น “คนที่ดูแลมนุษย์” อีกคนบอกว่า “ฟังดูเหมือนพระเยซูทรงเป็นคนดี” แต่บางคนก็ต่อต้านอย่างเปิดเผย ว่า “เขาก็เป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่ง ผมไม่คิดว่าเขาเป็นพระผู้ช่วยให้รอด” และ “ผมไม่ยอมรับความเชื่อใดๆ ที่บอกว่า ‘เราเป็นทางเดียวที่จะไปถึงพระเจ้าได้’” บางคนคิดสงสัยว่าพระเยซูคือใคร แต่บางคนก็ปฏิเสธพระองค์
ลายเส้นทองคำ
ตอนที่ไปเที่ยวแถบคอทส์วอลด์อันงดงามในอังกฤษ ฉันซื้อถ้วยเคลือบดินเผาราคาแพงเป็นของที่ระลึก ฉันใช้มันอย่างระมัดระวัง แต่ในที่สุดมันก็ตกแตกในอ่างล้างจาน ไม่นานมานี้ฉันกลับคิดถึงถ้วยใบนี้อีกเมื่อได้ยินเรื่องศิลปะการแบบญี่ปุ่นที่เรียกว่า คิน-ทสึกิ
