เมื่อพูดเรื่องความเชื่อในพระเยซู บางครั้งเราใช้คำพูดโดยไม่มีความเข้าใจหรือไม่มีการอธิบาย ยกตัวอย่างคำว่า ชอบธรรม เราบอกว่าพระเจ้าทรงไว้ซึ่งความชอบธรรมและพระองค์กระทำให้คนของพระองค์ชอบธรรม แต่นี่อาจเป็นแนวคิดที่เข้าใจได้ยาก

ภาษาจีนให้ภาพคำว่า ความชอบธรรมไว้เป็นการผสมของตัวอักษรสองตัว ส่วนบนคือคำว่าลูกแกะ ส่วนล่างคือคำว่าฉัน ลูกแกะกลบหรือปกคลุมอยู่เหนือคนนั้น

เมื่อพระเยซูเสด็จเข้ามาในโลก ยอห์นผู้ให้บัพติศมาเรียกพระองค์ว่า “พระเมษโปดกของพระเจ้า ผู้ทรงรับความผิดบาปของโลกไปเสีย” (ยน.1:29) บาปของเราต้องถูกจัดการ เพราะบาปแยกเราออกจากพระเจ้าผู้ทรงมีพระลักษณะและวิถีที่บริสุทธิ์และชอบธรรม เพราะความรักของพระองค์ต่อเรานั้นยิ่งใหญ่ พระเจ้าจึงทรงทำให้พระบุตรคือพระเยซู “ผู้ทรงไม่มีบาปให้บาป เพราะเห็นแก่เราเพื่อเราจะได้เป็นคนชอบธรรมของพระเจ้าทางพระองค์” (2 คร. 5:21) พระเยซูคือพระเมษโปดกได้สละพระองค์เองและหลั่งพระโลหิต พระองค์ทรงกลายเป็น “ผู้กลบเกลื่อน” ให้เรา พระองค์ทรงทำให้เราชอบธรรมเป็นเหตุให้เรากลับสู่ความสัมพันธ์อันชอบธรรมกับพระเจ้า

การเป็นผู้ชอบธรรมสำหรับพระเจ้า คือของขวัญจากพระเยซู องค์เมษโปดกคือวิธีที่พระเจ้าทรงใช้เพื่อปกคลุมเรา