บางทีผมไม่น่าตอบตกลงที่จะไปร่วมวิ่งกับไบรอันตั้งแต่แรก ผมอยู่ในต่างแดน และผมไม่รู้เลยว่าเราจะวิ่งไปทางใดและไกลแค่ไหน หรือสภาพเส้นทางเป็นอย่างไร มิหนำซ้ำไบรอันยังเป็นคนที่วิ่งเร็ว ผมจะต้องวิ่งตามเขาจนขาขวิดไหมเนี่ย ผมจะทำอะไรได้นอกจากเชื่อใจไบรอันเพราะเขารู้เส้นทาง เมื่อเราเริ่มวิ่ง ผมยิ่งกังวลมากขึ้น เส้นทางวิ่งนั้นทรหดคดเคี้ยวผ่านป่าทึบและขรุขระ ยังดีที่ไบรอันคอยหันมาดูผมและเตือนผมเวลาที่เส้นทางข้างหน้ายากลำบาก

บางทีนี่อาจเป็นสิ่งที่หลายคนในสมัยพระคัมภีร์รู้สึกเมื่อต้องเข้าไปยังดินแดนที่ไม่คุ้นเคย เช่น อับราฮัมในคานาอัน ชนชาติอิสราเอลในถิ่นทุรกันดาร และสาวกของพระเยซูในการเดินทางเผยแพร่ข่าวประเสริฐ พวกเขาไม่รู้เลยว่าเส้นทางจะเป็นเช่นไร รู้แต่เพียงว่าจะต้องลำบากแน่ แต่พวกเขามีผู้ที่ทรงนำเขา ผู้ทรงรู้หนทางข้างหน้า พวกเขาจำเป็นต้องไว้วางใจว่าพระเจ้าจะประทานกำลังในการรับมือและพระองค์จะดูแลพวกเขา พวกเขาติดตามพระองค์ไปได้เพราะพระองค์ทรงรู้อย่างแน่ชัดว่ามีอะไรคอยอยู่ข้างหน้า

คำรับรองนี้ปลอบใจดาวิดขณะที่ท่านหลบหนี ทั้งที่มีความไม่แน่นอนอย่างมาก ท่านทูลพระเจ้าว่า “เมื่อใจของข้าพระองค์อ่อนระอา พระองค์ทรงทราบทางของข้าพระองค์” (สดด.142:3) จะมีบางครั้งในชีวิตที่เรารู้สึกกลัวสิ่งที่อยู่ข้างหน้า แต่เรารู้ว่า พระเจ้าของเราผู้ทรงดำเนินไปกับเราทรงรู้จักเส้นทางนั้น