จบลงอย่างสวยงาม

มาน ควอร์ในวัย 103 ปี เป็นนักกีฬาหญิงที่อายุมากที่สุดของอินเดียซึ่งลงแข่งขันในการแข่งขันกรีฑาชิงแชมป์โลกปี 2019 ที่ประเทศโปแลนด์ เป็นเรื่องน่าทึ่งที่ควอร์ได้เหรียญทองถึง 4 รายการ คือ พุ่งหลาว ทุ่มน้ำหนัก วิ่ง 60 เมตร และ 200 เมตร แต่ที่น่าประหลาดใจที่สุดคือ เธอวิ่งได้เร็วกว่าสถิติที่เธอเคยทำไว้ในการแข่งขันกรีฑาชิงแชมป์โลกปี 2017 คุณยายทวดผู้ซึ่งกำลังย่างเข้าสู่ศตวรรษที่สองของชีวิต ได้แสดงให้เห็นถึงวิธีการจบลงอย่างสวยงาม

อัครทูต​เปาโล​เขียน​ถึงทิโมธีสาวก​ที่​อายุ​น้อย ​เล่าว่าท่าน​ได้เข้า​สู่ช่วง​สุด​ท้ายของชีวิตอย่างไรโดยบอกว่า “ถึงเวลาที่ข้าพเจ้าจะจากไป” (2 ทธ.4:6) เมื่อใคร่ครวญดูชีวิตของท่าน ท่านเชื่อมั่นว่าท่านจะปิดฉากลงอย่างสวยงาม “ข้าพเจ้าได้ต่อสู้อย่างเต็มกำลัง” เปาโลกล่าว “ข้าพเจ้าได้แข่งขันจนถึงที่สุด” (ข้อ 7) ท่านไม่ได้มั่นใจเพราะท่านประเมินจากตัวเลขความสำเร็จอันน่าประทับใจหรือจากการสำรวจอิทธิพลที่ท่านมีในวงกว้าง (ถึงแม้มันจะมีมากมายก็ตาม) แต่ท่านรู้ตัวว่าได้ “รักษาความเชื่อไว้แล้ว” (ข้อ 7) เปาโลยังคงจงรักภักดีต่อพระเยซูและติดตามพระองค์ผู้ทรงช่วยกู้ท่านจากความพินาศผ่านความทุกข์โศกและความยินดี ท่านรู้ว่าพระเยซูทรงยืนเตรียมพร้อมที่จะมอบ “มงกุฎแห่งความชอบธรรม” ซึ่งเป็นตอนจบอันน่ายินดีสำหรับชีวิตที่สัตย์ซื่อของท่าน (ข้อ 8)

เปาโลยืนยันว่ามงกุฎนี้ไม่ได้มีไว้สำหรับคนชั้นสูงเพียงไม่กี่คน แต่สำหรับ “คนทั้งปวงที่ยินดีในการเสด็จมาของพระองค์” (ข้อ 8) เมื่อเราก้าวเข้าสู่ปีใหม่ ให้เราระลึกว่าพระเยซูทรงปรารถนาที่จะสวมมงกุฎให้กับทุกคนที่รักพระองค์ และขอให้เราใช้ชีวิตเพื่อจะจบลงอย่างสวยงาม

พระคุณท่ามกลางความโกลาหล

ขณะผมกำลังเคลิ้มหลับก็มีเสียงดังลั่นเข้ามากระแทกหู เป็นเสียงลูกชายผมที่กำลังดีดกีต้าร์ไฟฟ้าจากห้องใต้ดิน กำแพงทำให้เกิดเสียงดังก้องกังวาน ทำลายความเงียบสงบและการงีบหลับของผม ครู่ต่อมามีอีกเสียงที่ดังแข่งกัน เป็นเสียงบรรเลงเปียโนของลูกสาวผมในเพลง “พระคุณพระเจ้า”

ปกติแล้วผมชอบเสียงกีต้าร์ที่ลูกชายเล่น แต่เสียงที่ผมได้ยินในเวลานั้นกลับหนวกหูและทำลายสมาธิของผม ในทันทีนั้นทำนองเพลงชีวิตคริสเตียนที่คุ้นหูของจอห์น นิวตันก็ย้ำเตือนผมว่า พระคุณมักเติบโตขึ้นท่ามกลางความโกลาหล ไม่ว่าพายุแห่งชีวิตจะส่งเสียงอันดังและไม่พึงประสงค์ หรือสร้างความวุ่นวายให้กับเรามากเพียงใด ท่วงทำนองเพลงแห่งพระคุณของพระเจ้ายังคงดังชัดเจนและเป็นจริง ย้ำเตือนให้เราระลึกถึงความห่วงใยของพระองค์ผู้ทรงเฝ้าดูเราอยู่

เราเห็นความจริงดังกล่าวในพระธรรมสดุดี 107:23-32 เมื่อกะลาสีเรือกำลังต่อสู้กับคลื่นยักษ์ที่สามารถกลืนกินพวกเขาได้อย่างง่ายดาย “ใจของเขาฝ่อไปในเหตุการณ์ร้ายของเขา” (ข้อ 26) ถึงกระนั้นพวกเขาก็ไม่สิ้นหวัง แต่ “ในความยากลำบากของเขา เมื่อเขาร้องทูลพระเจ้า พระองค์ทรงช่วยนำเขาออกจากความทุกข์ใจของเขา” (ข้อ 28) สุดท้ายเราอ่านพบว่า “แล้วเขาก็ยินดีเพราะเขามีความเงียบ และพระองค์ทรงนำเขามายังท่าที่เขาปรารถนา” (ข้อ 30)

ในช่วงเวลาที่โกลาหล ไม่ว่ามันจะคุกคามชีวิตหรือแค่คุกคามการนอน เสียงและความกลัวก็อาจโหมกระหน่ำจิตวิญญาณของเราได้ แต่เมื่อเราวางใจพระเจ้าและอธิษฐานต่อพระองค์ เราจะได้รับพระคุณแห่งการทรงสถิตและการจัดเตรียมของพระองค์ ซึ่งได้แก่ท่าเทียบเรือแห่งความรักมั่นคงของพระองค์

อย่างที่ฉันเป็น

หญิงสาวนอนไม่หลับ เธอต้องทนทุกข์กับความพิการทางร่างกายมาหลายปี และในวันพรุ่งนี้เธอจะเป็นจุดสนใจที่งานออกร้านของคริสตจักรเพื่อรับเงินบริจาคเป็นค่าเล่าเรียนในระดับอุดมศึกษาของเธอ แต่ชาร์ลอต อิเลียตให้เหตุผลว่า ฉันไม่มีค่าคู่ควร เธอนอนพลิกไปมาด้วยความสงสัยในคุณสมบัติของตัวเอง และตั้งคำถามกับทุกแง่มุมในชีวิตฝ่ายวิญญาณของตน วันรุ่งขึ้นเธอยังคงกระสับกระส่าย และในที่สุดเธอพาตัวเองไปที่โต๊ะและหยิบปากกากับกระดาษขึ้นมาเพื่อเขียนเนื้อร้องของบทเพลง “ใจชั่วเท่าใดข้าก็เชื่อว่า” ซึ่งปัจจุบันกลายเป็นบทเพลงชีวิตคริสเตียนที่เป็นอมตะ

“ใจชั่วเท่าใด ข้าก็เชื่อว่า โลหิตพระองค์ ได้ไหลไถ่ข้า พระองค์ตรัสว่า เชิญมาอย่าช้า พระเยซูเจ้า ข้าเชื่อเดี๋ยวนี้”

ถ้อยคำที่เธอเขียนในปี 1835 แสดงให้เห็นว่าพระเยซูทรงเรียกสาวกให้มาและรับใช้พระองค์อย่างไร ไม่ใช่เพราะพวกเขามีความพร้อม แต่เพราะพระองค์ประทานสิทธิอำนาจให้กับพวกเขาอย่างที่พวกเขาเป็น สมาชิก 12 คนในกลุ่มที่ไร้ระเบียบของพระองค์ประกอบด้วย คนเก็บภาษี คนเลือดร้อน สองพี่น้องที่แสนทะเยอทะยาน (ดูมก.10:35-37) และยูดาส อิสคาริโอท “ที่ได้อายัดพระองค์ไว้นั้น” (มธ.10:4) กระนั้นพระองค์ยังประทานสิทธิอำนาจให้กับพวกเขาในการ “รักษาคนเจ็บป่วยให้หาย คนตายแล้วให้ฟื้น คนโรคเรื้อนให้หายสะอาด และจงขับผีให้ออก” (ข้อ 8) โดยไม่ต้องมีเงินทอง ย่าม เสื้อผ้า รองเท้า หรือแม้แต่ไม้เท้า (ข้อ 9-10) ติดตัวไปด้วย

พระองค์ตรัสว่า “เราใช้พวกท่านไป” (ข้อ 16) และพระองค์ผู้เดียวก็เพียงพอ สำหรับพวกเราที่ตอบรับพระองค์ พระองค์จะยังทรงเป็นเหมือนเดิม

ในกิจการทุกอย่าง

ในปีค.ศ.1524 มาร์ติน ลูเธอร์ตั้งข้อสังเกตว่า “พ่อค้ามีกฎทั่วไปซึ่งเป็นคติประจำใจในหมู่พวกเขาเอง คือ ฉันไม่สนใจเพื่อนบ้าน ตราบที่ฉันมีกำไรและความโลภของฉันได้รับการตอบสนอง” อีก 200 กว่าปีต่อมาจอห์น วูลแมนจากเมาท์ฮอลลี่ รัฐนิวเจอร์ซีย์ได้ให้การอุทิศถวายตัวที่เขามีต่อพระเยซูมีอิทธิพลต่อธุรกิจร้านตัดเสื้อของเขา เขาสนับสนุนให้มีการเลิกทาสโดยปฏิเสธที่จะซื้อผ้าฝ้ายหรือสีย้อมผ้าจากบริษัทที่ใช้แรงงานทาส ด้วยใจสำนึกผิดชอบที่ชัดเจน เขารักเพื่อนบ้านและดำเนินธุรกิจอย่างมีคุณธรรมด้วยความจริงใจ

อัครทูตเปาโลพยายามดำเนินชีวิตด้วย “น้ำใจบริสุทธิ์และด้วยความจริงใจซึ่งมาจากพระเจ้า” (2 คร.1:12) เมื่อบางคนในเมืองโครินธ์พยายามทำลายสิทธิอำนาจของท่านในฐานะอัครสาวกของพระเยซู ท่านได้ปกป้องความประพฤติของตนเองในหมู่พวกเขา โดยกล่าวว่าพวกเขาสามารถตรวจสอบคำพูดและการกระทำของท่านอย่างละเอียดถี่ถ้วนได้ (ข้อ 13) ท่านยังแสดงให้เห็นด้วยว่า ท่านพึ่งพาฤทธิ์อำนาจและพระคุณของพระเจ้าเพื่อการเกิดผล ไม่ใช่กำลังของตัวเอง (ข้อ 12) กล่าวโดยสรุปคือ ความเชื่อของเปาโลในพระคริสต์นั้นแทรกซึมอยู่ในทุกกิจการที่ท่านทำ

เมื่อเราดำเนินชีวิตในฐานะทูตของพระเยซู ขอให้เราระมัดระวังเพื่อให้ข่าวประเสริฐดังขึ้นในทุกกิจการที่เราทำ ไม่ว่าจะเป็นในครอบครัว ธุรกิจ และอื่นๆ เมื่อเราสำแดงความรักของพระเจ้าต่อผู้อื่นโดยอาศัยฤทธิ์อำนาจและพระคุณของพระเจ้า เราก็ได้ให้เกียรติพระองค์และรักเพื่อนบ้านของเรา

เต้นเป็นจังหวะเดียวกัน

เรื่องราวต่างๆเป็นสิ่งที่ดึงดูดใจมนุษย์มาตั้งแต่การทรงสร้างได้เริ่มต้นขึ้น เป็นวิธีถ่ายทอดความรู้ก่อนที่ภาษาเขียนจะเกิดขึ้น เราทุกคนต่างรู้ดีถึงความเพลิดเพลินของการฟังหรือการอ่านเรื่องราว และรู้สึกมีส่วนร่วมในทันทีกับประโยคเริ่มเรื่อง เช่น “กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว” พลังของเรื่องราวไม่ได้ถูกจำกัดอยู่แค่การให้ความเพลิดเพลิน เมื่อเราฟังเรื่องราวไปพร้อมๆกัน หัวใจของเราดูเหมือนจะเต้นสอดประสานเข้าด้วยกัน! แม้หัวใจของเราจะเต้นแตกต่างกันออกไปในแต่ละวันและอาจตรงกับของผู้อื่นเข้าโดยบังเอิญ แต่งานวิจัยใหม่ระบุว่า หัวใจของเราทุกคนอาจเต้นเป็นจังหวะเดียวกันเมื่อเราได้ยินเรื่องราวเดียวกันในเวลาเดียวกัน

พระเจ้าทรงเริ่มเล่าเรื่องราวของพระองค์ให้เราฟังด้วยคำว่า “ในปฐมกาล” (ปฐก.1:1) เมื่ออาดัมและเอวาเริ่มหายใจเป็นครั้งแรก (ข้อ 27) พระเจ้าไม่เพียงแต่ใช้เรื่องราวที่พระองค์ทรงสำแดงเพื่อหล่อหลอมชีวิตของเราเป็นรายคน แต่ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น คือ ชีวิตของเราทุกคนรวมกันในฐานะบุตรของพระองค์ หัวใจของเราในฐานะผู้เชื่อในพระเยซู ผู้ซึ่งถูกแยกออกมาเพื่อทำตามพระประสงค์ของพระองค์ (1 ปต.2:9) จะถูกหลอมรวมกันผ่านพระคัมภีร์ซึ่งเป็นเรื่องราวจริงที่ไม่ใช่นวนิยาย และมีความงดงามที่สุดเท่าที่เคยมีการบันทึกไว้

ขอให้หัวใจของเราตอบสนองด้วยการเต้นเป็นจังหวะเดียวกันขณะที่เราร่วมยินดีในผลงานที่สร้างสรรค์ของผู้ประพันธ์ และขอให้เราแบ่งปันเรื่องราวของพระองค์กับผู้อื่น โดยประกาศถึง “พระสิริของพระองค์ท่ามกลางบรรดาประชา-ชาติ ถึงการอัศจรรย์ของพระองค์ท่ามกลางบรรดาชนชาติทั้งหลาย” (สดด.96:3) และเชื้อเชิญให้พวกเขาร่วมกันเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวนี้

เมื่อคุณกลัว

ฉันมีนัดไปตรวจสุขภาพ และถึงแม้จะไม่ได้มีปัญหาสุขภาพในช่วงที่ผ่านมา แต่ฉันก็รู้สึกกลัว ความทรงจำที่เคยตรวจพบโรคที่ไม่คาดฝันเมื่อนานมาแล้วยังคงตามมาหลอกหลอน แม้ฉันจะรู้ว่าพระเจ้าทรงสถิตอยู่ด้วยและฉันควรวางใจในพระองค์ แต่ฉันยังคงรู้สึกกลัว

ฉันผิดหวังที่ตัวเองกลัวและขาดความเชื่อ ถ้าพระเจ้าอยู่กับฉันตลอดเวลา ทำไมฉันจึงรู้สึกกังวลเช่นนี้ แล้วในเช้าวันหนึ่ง ฉันเชื่อว่าพระองค์ทรงนำฉันให้อ่านเรื่องราวของกิเดโอน

ทูตของพระเจ้าเรียกกิเดโอนว่า “เจ้าบุรุษผู้กล้าหาญ” (วนฉ.6:12) แต่ตัวท่านเองกลับกลัวที่ได้รับมอบหมายให้ไปโจมตีชาวมีเดียน แม้พระเจ้าสัญญาว่าจะสถิตอยู่ด้วยและประทานชัยชนะให้ แต่กิเดโอนยังขอการยืนยันจากพระองค์อีกหลายครั้ง(ข้อ16-23,36-40) อย่างไรก็ดีพระเจ้าไม่ได้ตำหนิที่กิเดโอนกลัวพระองค์ทรงเข้าใจ ในคืนที่จะเข้าโจมตีคนมีเดียน พระองค์ทรงให้ความมั่นใจอีกครั้งถึงชัยชนะ และสำแดงให้ท่านเห็นหนทางที่จะช่วยบรรเทาความกลัว (7:10-11)

พระเจ้าทรงเข้าใจความกลัวของฉันเช่นกัน การรับรองของพระองค์ทำให้ฉันกล้าที่จะวางใจในพระองค์ ฉันพบกับสันติสุขของพระองค์และตระหนักว่าทรงอยู่กับฉันไม่ว่าผลลัพธ์ที่ออกมาจะเป็นเช่นไร สุดท้ายผลการตรวจร่างกายของฉันออกมาปกติทุกอย่าง

เรามีพระเจ้าที่เข้าใจความกลัวของเราและทรงให้ความมั่นใจเราผ่านพระคัมภีร์และพระวิญญาณบริสุทธิ์ (สดด.23:4; ยน.14:16-17) ขอให้เรานมัสการพระองค์ด้วยใจขอบพระคุณ เช่นเดียวกับกิเดโอน (วนฉ.7:15)

การ์ดคริสต์มาสที่สมบูรณ์แบบ

วิดีโอคริสต์มาสของครอบครัวบาร์คเกอร์นั้นสมบูรณ์แบบ คนเลี้ยงแกะที่สวมเสื้อคลุมสามคน (แสดงโดยลูกชายตัวน้อยของครอบครัว) นั่งเบียดกันรอบกองไฟในทุ่งหญ้า ทันใดนั้นทูตสวรรค์องค์หนึ่งซึ่งสวมบทโดยพี่สาวคนโตก็ลงมาจากยอดเขา เธอดูเจิดจรัสถ้าไม่นับรองเท้าผ้าใบส้นหนาสีชมพูนั้น เมื่อเสียงเพลงประกอบดังขึ้น คนเลี้ยงแกะก็มองขึ้นไปบนฟ้าด้วยความประหลาดใจ พวกเขาเดินผ่านทุ่งนาเพื่อไปพบกับทารกตัวจริง ซึ่งได้แก่น้องชายของพวกเขาที่นอนอยู่ในโรงนาสมัยใหม่ ถึงตอนนี้พี่สาวคนโตเปลี่ยนมาเล่นบทของมารีย์แทน

จากนั้นก็มาถึง“บทแถมท้าย” เมื่อพ่อของเด็กๆให้เราดูเบื้องหลังการถ่ายทำ เด็กๆงอแงบ่นว่า “ผมหนาว” “หนูต้องไปห้องน้ำเดี๋ยวนี้!” “เรากลับบ้านได้มั้ย” และแม่ของพวกเขาต้องพูดย้ำหลายครั้งว่า “เด็กๆตั้งใจหน่อย” ชีวิตจริงนั้นห่างไกลจากความสมบูรณ์แบบที่อยู่ในการ์ดคริสต์มาส

การดูเรื่องราวดั้งเดิมของวันคริสต์มาสที่ถูกตัดต่อมาเป็นอย่างดีแล้วนั้นเป็นเรื่องง่าย แต่ชีวิตของพระเยซูไม่ได้ราบรื่นเช่นนั้น กษัตริย์เฮโรดมีใจริษยาได้หาทางที่จะฆ่าพระองค์ขณะยังเป็นทารก (มธ.2:13) มารีย์กับโยเซฟเข้าใจพระเยซูผิด (ลก.2:41-50) โลกเกลียดชังพระองค์ (ยน.7:7) ในช่วงหนึ่ง “แม้พวกน้องๆของพระองค์ก็มิได้วางใจในพระองค์” (7:5) ภารกิจของพระองค์นำไปสู่ความตายอันน่าสยดสยอง พระองค์ทรงทำทุกสิ่งเพื่อถวายเกียรติแด่พระบิดาและเพื่อช่วยกู้เราให้รอด

วิดีโอของบาร์คเกอร์จบลงด้วยพระดำรัสของพระเยซูที่บอกว่า “เราเป็นทางนั้น เป็นความจริงและเป็นชีวิต ไม่มีผู้ใดมาถึงพระบิดาได้นอกจากจะมาทางเรา” (ยน.14:6) นั่นคือความเป็นจริงที่จะคงอยู่กับเราตลอดไป

ฤทธิ์อำนาจแห่งพระวจนะ

ในวันคริสต์มาสอีฟปี 1968 นักบินอวกาศอพอลโล 8 ซึ่งได้แก่ แฟรงค์ บอร์-แมน, จิม โลเวลล์ และบิล แอนเดอส์ ได้กลายเป็นมนุษย์กลุ่มแรกที่เข้าสู่วงโคจรของดวงจันทร์ ขณะที่พวกเขาโคจรรอบดวงจันทร์ 10 รอบนั้น พวกเขาได้ส่งภาพดวงจันทร์และโลกกลับมา พวกเขาได้ผลัดกันอ่านปฐมกาลบทที่ 1 ในระหว่างการถ่ายทอดสด ที่งานฉลองครบรอบ 40 ปีบอร์แมนกล่าวว่า “เราได้รับแจ้งว่าในวันคริสต์มาสอีฟนั้นจะมีผู้ชมที่คอยรับฟังเสียงของมนุษย์จำนวนมากที่สุด และคำแนะนำเดียวที่เราได้รับจากนาซ่าคือ จงทำสิ่งที่เหมาะสม” ข้อพระคัมภีร์ที่นักบินอวกาศอพอลโล 8 อ่าน ยังคงหว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความจริงลงไปในใจของผู้ที่เปิดใจรับฟังบันทึกแห่งประวัติศาสตร์นี้

พระเจ้าตรัสผ่านทางผู้เผยพระวจนะอิสยาห์ว่า “เอียงหูของเจ้า และมาหาเรา จงฟัง เพื่อจิตวิญญาณของเจ้าจะมีชีวิต” (อสย.55:3) พระองค์ทรงเชื้อเชิญให้เราหันกลับจากบาปและรับพระเมตตาและการอภัยจากพระองค์ ผ่านข้อเสนอเรื่องการช่วยให้รอดที่ให้กับเราเปล่าๆ (ข้อ 6-7) พระองค์ทรงประกาศถึงสิทธิอำนาจแห่งพระดำริและพระราชกิจของพระองค์ ซึ่งมโหฬารเกินกว่าเราจะเข้าใจได้อย่างแท้จริง (ข้อ 8-9) กระนั้นพระเจ้ายังคงประทานโอกาสให้เราแบ่งปันพระวจนะของพระองค์ซึ่งมีฤทธิ์อำนาจในการเปลี่ยนแปลงชีวิต โดยชี้ไปที่พระเยซู และยืนยันว่าพระองค์จะรับผิดชอบต่อการเติบโตฝ่ายวิญญาณของประชากรของพระองค์ (ข้อ 10-13)

พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงช่วยเราในการแบ่งปันพระกิตติคุณ ในขณะที่พระบิดาทรงทำให้พระสัญญาทั้งสิ้นสำเร็จลงตามแผนการและจังหวะเวลาอันสมบูรณ์ของพระองค์

คุณยายวาฬ

วาฬเพชฌฆาตที่นักวิจัยตั้งชื่อเรียกว่า “แกรนนี่ (คุณยาย)” นั้น ดูเหมือนจะรู้ดีถึงบทบาทสำคัญที่มันมีในชีวิตของ “หลานวาฬ” แม่ของวาฬหนุ่มน้อยเพิ่งตายจากไป และเจ้าวาฬกำพร้ายังไม่โตพอที่จะอยู่ได้ด้วยตัวเองโดยปราศจากการคุ้มครองและการสนับสนุน คุณยายวาฬแม้จะอายุ 80 กว่า (หรือมากกว่านั้น) ยังคงอยู่เคียงข้างหลานเพื่อสอนในสิ่งที่จำเป็นต่อการเอาตัวรอด คุณยายวาฬจับปลาให้เจ้าวาฬตัวน้อยแทนที่จะกินเอง ดังนั้นมันจึงไม่เพียงแต่ได้กินอาหาร แต่ยังได้เรียนรู้อีกว่าจะกินอะไรและจะหาปลาแซลมอนได้ที่ไหนเพื่อจะมีชีวิตรอด

เราเองก็ได้รับเกียรติและความชื่นชมยินดีที่ได้ส่งต่อความรู้ที่เรามี นั่นคือเราสามารถบอกเล่าถึงพระลักษณะและพระราชกิจอันอัศจรรย์ของพระเจ้ากับผู้ที่มาภายหลัง ผู้เขียนสดุดีที่เข้าสู่วัยชราแล้วทูลขอพระเจ้าให้ท่านสามารถ “ประกาศถึงอานุภาพของพระองค์แก่ชาติพันธุ์ถัดไป” (สดด.71:18) ท่านมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะแบ่งปันสิ่งที่ตนรู้เกี่ยวกับพระเจ้าแก่ผู้อื่น คือ “กิจการอันชอบธรรมของพระองค์” และ “ราชกิจที่ช่วยให้รอดของพระองค์” ที่เราจำเป็นต้องโอ้อวด (ข้อ 15)

แม้เราจะยังไม่มีผมหงอกในวัยชรา (ข้อ 18) การประกาศถึงประสบการณ์ที่เรามีในความรักและความสัตย์ซื่อของพระเจ้าอาจจะเป็นประโยชน์สำหรับบางคนที่กำลังเดินกับพระเจ้า ความยินดีที่จะแบ่งปันสติปัญญาของเราอาจเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับคนคนนั้น ในการดำเนินชีวิตและการเติบโตในพระคริสต์แม้ในยามยากลำบาก (ข้อ 20)