วาฬเพชฌฆาตที่นักวิจัยตั้งชื่อเรียกว่า “แกรนนี่ (คุณยาย)” นั้น ดูเหมือนจะรู้ดีถึงบทบาทสำคัญที่มันมีในชีวิตของ “หลานวาฬ” แม่ของวาฬหนุ่มน้อยเพิ่งตายจากไป และเจ้าวาฬกำพร้ายังไม่โตพอที่จะอยู่ได้ด้วยตัวเองโดยปราศจากการคุ้มครองและการสนับสนุน คุณยายวาฬแม้จะอายุ 80 กว่า (หรือมากกว่านั้น) ยังคงอยู่เคียงข้างหลานเพื่อสอนในสิ่งที่จำเป็นต่อการเอาตัวรอด คุณยายวาฬจับปลาให้เจ้าวาฬตัวน้อยแทนที่จะกินเอง ดังนั้นมันจึงไม่เพียงแต่ได้กินอาหาร แต่ยังได้เรียนรู้อีกว่าจะกินอะไรและจะหาปลาแซลมอนได้ที่ไหนเพื่อจะมีชีวิตรอด

เราเองก็ได้รับเกียรติและความชื่นชมยินดีที่ได้ส่งต่อความรู้ที่เรามี นั่นคือเราสามารถบอกเล่าถึงพระลักษณะและพระราชกิจอันอัศจรรย์ของพระเจ้ากับผู้ที่มาภายหลัง ผู้เขียนสดุดีที่เข้าสู่วัยชราแล้วทูลขอพระเจ้าให้ท่านสามารถ “ประกาศถึงอานุภาพของพระองค์แก่ชาติพันธุ์ถัดไป” (สดด.71:18) ท่านมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะแบ่งปันสิ่งที่ตนรู้เกี่ยวกับพระเจ้าแก่ผู้อื่น คือ “กิจการอันชอบธรรมของพระองค์” และ “ราชกิจที่ช่วยให้รอดของพระองค์” ที่เราจำเป็นต้องโอ้อวด (ข้อ 15)

แม้เราจะยังไม่มีผมหงอกในวัยชรา (ข้อ 18) การประกาศถึงประสบการณ์ที่เรามีในความรักและความสัตย์ซื่อของพระเจ้าอาจจะเป็นประโยชน์สำหรับบางคนที่กำลังเดินกับพระเจ้า ความยินดีที่จะแบ่งปันสติปัญญาของเราอาจเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับคนคนนั้น ในการดำเนินชีวิตและการเติบโตในพระคริสต์แม้ในยามยากลำบาก (ข้อ 20)