การทรงสร้างใหม่อันงดงาม

ในหนังสืออันยอดเยี่ยมชื่อ ศิลปะ+ศรัทธา: ศาสนศาสตร์แห่งการสร้าง ของศิลปินชื่อดังมาโกโตะ ฟูจิมูระได้อธิบายถึงศิลปะแบบคินสึงิของญี่ปุ่นยุคโบราณ ในหนังสือนี้ศิลปินจะนำเครื่องปั้นดินเผาที่แตกหัก (เดิมคือถ้วยชา) แล้วนำชิ้นส่วนเหล่านั้นมาต่อติดเข้าด้วยกันด้วยยางไม้ โดยผสานด้วยเส้นสายสีทองเข้าไปในรอยแตก ฟูจิมูระอธิบายว่า “คินสึงิไม่ได้เป็นเพียงการ ‘ติดให้แน่น’ หรือซ่อมแซมภาชนะที่แตกเท่านั้น แต่เทคนิคนี้ทำให้เครื่องดินเผาที่แตกหักสวยงามยิ่งกว่าของเดิม” คินสึงิถูกนำมาใช้ครั้งแรกเมื่อหลายร้อยปีก่อน ตอนที่ถ้วยใบโปรดของขุนศึกแตกเสียหายแล้วได้รับการซ่อมแซมขึ้นใหม่อย่างงดงาม กลายเป็นศิลปะที่มีมูลค่าสูงและเป็นที่ต้องการ

อิสยาห์บรรยายว่าพระเจ้าทรงประกาศใช้วิธีการซ่อมสร้างขึ้นใหม่อย่างชาญฉลาดนี้กับโลก แม้ว่าเราจะแตกสลายจากการกบฏและความเห็นแก่ตัวของเรา แต่พระเจ้าทรงสัญญาว่าจะ “สร้างฟ้าสวรรค์ใหม่และแผ่นดินโลกใหม่” (65:17) พระองค์ทรงวางแผนไม่เพียงแค่ซ่อมแซมโลกใบเก่าเท่านั้น แต่จะทรงสร้างมันขึ้นมาใหม่ทั้งหมด ทรงนำเอาซากปรักหักพังของโลกเราแล้วสร้างให้เปล่งประกายด้วยความงามสดใหม่ การทรงสร้างใหม่นี้จะน่าทึ่งมากจน “ความลำบากเก่าแก่นั้นก็ลืมเสียแล้ว” และ “สิ่งเก่าก่อนนั้นจะไม่จำกันหรือนึกได้อีก” (ข้อ 16-17) ด้วยการทรงสร้างใหม่นี้ พระเจ้าจะไม่ทรงเขย่าสิ่งต่างๆรวมเข้าด้วยกันเพื่อปกปิดความผิดของเรา แต่จะปลดปล่อยฤทธิ์อำนาจแห่งการสรรค์สร้างของพระองค์เป็นฤทธิ์อำนาจที่ทำให้สิ่งที่น่าเกลียดกลายเป็นสิ่งซึ่งงดงาม และสิ่งซึ่งตายแล้วกลับมีชีวิตอีกครั้ง

เมื่อเราสำรวจชีวิตที่พังทลายของเรา ขออย่าได้สิ้นหวัง พระเจ้าทรงกำลังกระทำกิจแห่งการสร้างขึ้นใหม่อันงดงามของพระองค์

มหากาพย์ของพระเจ้า

นิตยสารไลฟ์ฉบับประจำวันที่ 12 กรกฎาคม ค.ศ.1968 ได้ลงภาพปกอันน่าสะเทือนใจของเด็กๆที่อดอยากในสาธารณรัฐไบอาฟรา (แยกตัวจากไนจีเรียในระหว่างสงครามกลางเมือง) เด็กชายคนหนึ่งรู้สึกทุกข์ใจ เขายื่นนิตยสารฉบับนั้นแก่ศิษยาภิบาลแล้วถามว่า “พระเจ้ารู้เรื่องนี้ไหมครับ” ศิษยาภิบาลตอบ “ฉันรู้ว่าเธอไม่เข้าใจ แต่พระเจ้ารู้เรื่องนั้นแน่นอน” เด็กชายจากไปโดยประกาศว่าเขาไม่สนใจพระเจ้าแบบนี้

คำถามเหล่านี้ไม่เพียงรบกวนจิตใจเด็กๆเท่านั้น แต่เราทุกคนด้วย นอกเหนือจากคำยืนยันถึงความรู้อันล้ำลึกของพระเจ้านั้น ผมหวังว่าเด็กชายคนนั้นจะเคยได้ยินถึงเรื่องราวมหากาพย์ที่พระเจ้ายังทรงเขียนขึ้นอยู่อย่างต่อเนื่อง แม้ในสถานที่ที่เป็นเหมือนกับอดีตสาธารณรัฐไบอาฟราแห่งนี้

พระเยซูได้เปิดเผยเรื่องราวนี้แก่ผู้ติดตามของพระองค์ ซึ่งคิดว่าพระองค์จะทรงปกป้องพวกเขาจากความทุกข์ยาก พระคริสต์กลับตรัสว่า “ในโลกนี้ท่านจะประสบความทุกข์ยาก” แต่สิ่งที่พระเยซูประทานให้คือพระสัญญาของพระองค์ที่ว่าความชั่วร้ายเหล่านี้ไม่ใช่จุดจบ แท้ที่จริงพระองค์ “ได้ชนะโลกแล้ว” (ยน.16:33) และในบทสรุปสุดท้ายของพระเจ้า ความอยุติธรรมทั้งสิ้นจะถูกทำลายล้าง ความทุกข์ยากทั้งปวงจะได้รับการเยียวยา

พระธรรมปฐมกาลถึงวิวรณ์เล่าเรื่องราวที่พระเจ้าทำลายความชั่วร้ายทั้งปวงที่เกินจะจินตนาการได้ ทรงเปลี่ยนทุกสิ่งที่ผิดพลาดให้ถูกต้อง เรื่องราวนี้บรรยายถึงพระองค์ผู้เปี่ยมด้วยความรักผู้ซึ่งทรงสนพระทัยในเราอย่างไม่ต้องสงสัย พระเยซูบอกเหล่าสาวกว่า “เราได้บอกเรื่องนี้แก่ท่าน เพื่อท่านจะได้มีสันติสุขในเรา” (ข้อ 33) วันนี้ขอให้เราพักสงบในสันติสุขและการทรงสถิตของพระองค์

พระเยซู พี่น้องของเรา

บริดเจอร์ วอล์คเกอร์ อายุเพียงหกขวบเท่านั้นตอนที่สุนัขอันตรายตัวนั้น วิ่งตรงเข้ามาหาน้องสาวของเขา โดยสัญชาตญาณบริดเจอร์ได้กระโดดเข้าขวางหน้าเพื่อปกป้องเธอจากการจู่โจมอันดุดันของหมาตัวนั้น หลังได้รับการรักษาฉุกเฉินและเย็บแผลบนใบหน้า 90 เข็ม บริดเจอร์พูดถึงสิ่งที่เขาทำว่า “ถ้ามีใครจะต้องตาย ผมคิดว่าคนนั้นควรเป็นผม” น่าดีใจที่ศัลยแพทย์ช่วยรักษาแผลบนใบหน้าของเขาจนหาย แต่ความรักของพี่ชายคนนี้ยังปรากฏอยู่ในภาพถ่ายล่าสุดที่เขากำลังกอดน้องสาวอยู่ ความรักนั้นยังคงแข็งแกร่งเหมือนเช่นที่ผ่านมา

ในอุดมคตินั้นสมาชิกในครอบครัวคือผู้ที่ดูแลห่วงใยเรา พี่น้องที่แท้จริงจะเข้ามาช่วยเมื่อเราตกอยู่ในปัญหาและอยู่เคียงข้างเมื่อเรากลัวและโดดเดี่ยว แต่ในความเป็นจริงแม้แต่พี่น้องที่ดีที่สุดก็ไม่สมบูรณ์แบบ และบางคนยังถึงกับทำร้ายเรา แต่เรามีพี่น้องคนหนึ่งคือพระเยซูผู้คอยอยู่เคียงข้างเราเสมอ พระธรรมฮีบรูบอกเราว่าพระคริสต์ ผู้สำแดงความรักอันถ่อมใจ เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวโดยทรงร่วม “สายโลหิต” และเป็นเหมือนเรา คือ “เป็นเหมือนกับพี่น้องทุกอย่าง” (2:14, 17) สิ่งที่เกิดขึ้นคือ พระเยซูทรงเป็นพี่น้องที่แท้จริงที่สุดของเรา และพระองค์ทรงยินดีที่จะเรียกเราว่าเป็น “พี่น้องกัน” กับพระองค์ (ข้อ11)

เราพูดถึงพระเยซูว่าทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอด เป็นมิตรสหาย และเป็นกษัตริย์ของเรา พระองค์ทรงเป็นทุกอย่างนั้นจริงๆ แต่พระเยซูทรงเป็นพี่น้องของเราด้วย ทรงมีประสบการณ์ในความกลัวและการทดลอง ความผิดหวังหรือความเสียใจเหมือนกับมนุษย์ทุกอย่าง พระองค์ผู้เป็นพี่น้องของเราทรงอยู่เคียงข้างเราเสมอ

ผู้มีอำนาจและผู้อ่อนแอ

ประเพณีที่อบอุ่นหัวใจที่สุดในฟุตบอลมหาวิทยาลัยนั้นอาจจะเป็นที่มหาวิทยาลัยไอโอวา ที่นั่นมีโรงพยาบาลเด็กชื่อสเตดแฟมิลี่ที่อยู่ติดกับสนามกีฬาไอโอวาคินนิค และที่ชั้นบนสุดของโรงพยาบาลมีหน้าต่างกระจกสูงจากพื้นถึงเพดานที่ทำให้มองเห็นวิวของสนามได้ชัดเจน ในวันที่มีการแข่งขันเด็กๆที่เป็นคนไข้และครอบครัวจะมากันเต็มชั้นนั้นเพื่อดูการแข่งขันด้านล่าง และในช่วงท้ายของการเล่น 15 นาทีแรก บรรดาโค้ช นักกีฬา และแฟนบอลนับพันคนจะหันมาทางโรงพยาบาลและโบกมือให้ ในช่วงเวลานั้นดวงตาของเด็กๆจะเปล่งประกาย เป็นสิ่งที่ทรงพลังมากเมื่อได้เห็นนักกีฬา คนดูที่แน่นขนัดเต็มสนามและอีกหลายพันคนที่รับชมทางโทรทัศน์ใช้เวลาที่จะหยุดและแสดงความห่วงใย

พระคัมภีร์สอนผู้มีอำนาจ (และเราทุกคนมีอำนาจในทางใดทางหนึ่ง) ให้ห่วงใยผู้อ่อนแอ ดูแลผู้ที่กำลังมีปัญหา และเอาใจใส่ผู้ที่ร่างกายบอบช้ำ แต่ทว่าหลายครั้งที่เราละเลยคนเหล่านั้นที่ต้องการการดูแล (อสค.34:6) ผู้เผยพระวจนะเอเสเคียลได้กล่าวโทษผู้นำอิสราเอลในความเห็นแก่ตัวของพวกเขา ที่ไม่เอาใจใส่ผู้ที่ต้องการความช่วยเหลืออย่างมากที่สุด พระเจ้าตรัสผ่านเอเสเคียลว่า “วิบัติแก่ผู้เลี้ยงแกะแห่งอิสราเอล...ตัวที่อ่อนเพลียเจ้าก็ไม่เสริมกำลัง ตัวที่เจ็บเจ้าก็ไม่รักษา” (ข้อ 2,4)

บ่อยครั้งแค่ไหนที่ความสำคัญในเรื่องส่วนตัว หลักปรัชญาการเป็นผู้นำหรือนโยบายเศรษฐกิจของเรา ทำให้เราไม่ค่อยได้ใส่ใจคนเหล่านั้นที่ทุกข์ยาก พระเจ้าได้ทรงสำแดงให้เราเห็นวิถีทางที่แตกต่างออกไป เป็นวิถีทางที่ผู้มีอำนาจจะคอยเฝ้าดูแลผู้ที่อ่อนแอ (ข้อ 11-12)

การอธิษฐานกับการเปลี่ยนแปลง

ในปี 1982 ศิษยาภิบาลชื่อ คริสเตียน ฟูห์เฮอร์ ได้ริเริ่มการประชุมอธิษฐานวันจันทร์ที่คริสตจักรเซนต์นิโคลาสในเมืองไลป์ซิก เป็นเวลาหลายปีที่มีคนเพียงหยิบมือมาร่วมกันทูลขอสันติภาพจากพระเจ้าท่ามกลางความรุนแรงทั่วโลกและการปกครองที่กดขี่ของเยอรมันตะวันออก แม้รัฐบาลคอมมิวนิสต์จะจับตาดูอย่างใกล้ชิด แต่ผู้เชื่อก็ไม่สนใจและผู้มาร่วมก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนล้นไปนอกประตูและกลายเป็นการชุมนุมของฝูงชนจำนวนมหาศาล ในวันที่ 9 ตุลาคม 1989 มีผู้มาร่วมชุมนุมเจ็ดหมื่นคนเพื่อประท้วงอย่างสันติ ตำรวจหกพันคนยืนเตรียมพร้อมรับมือกับการยั่วยุ แต่ฝูงชนยังคงชุมนุมอย่างสงบและนักประวัติศาสตร์ถือว่าวันนั้นเป็นวันสำคัญทางประวัติศาสตร์ หนึ่งเดือนต่อมากำแพงเบอร์ลินได้พังทลายลง การเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่นี้เริ่มต้นจากการประชุมอธิษฐาน

เมื่อเราหันไปหาพระเจ้าและเริ่มพึ่งพาพระปัญญาและพระกำลังของพระองค์ สิ่งต่างๆมักจะถูกเคลื่อนย้ายและปรับเปลี่ยน เมื่อเรา “ร้องทูลพระเจ้าในความยากลำบาก” เช่นเดียวกับอิสราเอล เราจะพบพระเจ้าซึ่งเป็นผู้เดียวที่สามารถนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งแม้ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด และตอบคำถามที่รบกวนใจเราที่สุดได้ (สดด.107:28) พระเจ้าทรงทำให้ “พายุสงบลง” และเปลี่ยน “ถิ่นทุรกันดารให้เป็นสระน้ำ” (ข้อ 29, 35) พระเจ้าผู้ที่เราร้องทูลทรงนำมาซึ่งความหวังในท่ามกลางความสิ้นหวัง และความงดงามท่ามกลางซากปรักหักพัง

พระเจ้าทรงเป็นผู้กำหนดให้มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น (ในเวลาของพระองค์ ไม่ใช่ของเรา) และการอธิษฐานเป็นวิธีที่เราจะมีส่วนในการสร้างความเปลี่ยนแปลงนั้นร่วมกันกับพระองค์

ความทรงจำที่เชื่อถือได้ของพระเจ้า

ชายคนหนึ่งเป็นเจ้าของบิทคอยน์มูลค่ามากกว่า 400 ล้านเหรียญดอลล่าร์สหรัฐ แต่ไม่สามารถเข้าถึงมันได้ เขาทำรหัสเข้าอุปกรณ์ที่เก็บเงินของเขาหายไป ความพินาศกำลังใกล้เข้ามา ถ้าเขาเข้ารหัสผิดสิบครั้ง ระบบจะทำลายตัวเอง ทรัพย์สมบัติจะสูญไปตลอดกาล เป็นเวลาสิบปีแล้วที่ชายคนนี้เป็นทุกข์และพยายามทุกทางที่จะนึกรหัสผ่านเข้าถึงเงินลงทุนที่จะเปลี่ยนชีวิตของเขาได้ เขาลองใส่รหัสไปแล้วแปดครั้งและล้มเหลวทั้งแปดครั้ง ในปี 2021 เขาโอดครวญว่าเขาเหลือโอกาสอีกเพียงแค่สองครั้งก่อนที่ทุกอย่างจะมลายหายไป

เราเป็นพวกขี้ลืม บางครั้งเราก็ลืมเรื่องเล็ก (ว่าวางกุญแจไว้ตรงไหน) และบางครั้งก็ลืมเรื่องใหญ่ (ลืมรหัสผ่านเข้าถึงเงินล้าน) ขอบคุณพระเจ้าที่พระองค์ไม่เหมือนพวกเรา พระองค์ไม่เคยลืมสิ่งใดหรือคนใดที่พระองค์ทรงรัก ในเวลาแห่งความทุกข์ยากชนชาติอิสราเอลกลัวว่าพระเจ้าจะทรงลืมพวกเขา “พระเจ้าได้ทรงละทิ้งข้าพเจ้าแล้ว องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าทรงลืมข้าพเจ้าเสียแล้ว” (อสย.49:14) แต่อิสยาห์ยืนยันกับพวกเขาว่าพระเจ้าของพวกเขาทรงจำได้เสมอ “ผู้หญิงจะลืมบุตรที่ยังกินนมของนาง...ได้หรือ” คำถามของผู้เผยพระวจนะนี้ ยืนยันว่าแม่จะไม่ลืมลูกที่กำลังดูดนมของเธออยู่ แต่ถ้าแม่เกิดทำสิ่งที่ไม่มีวันเป็นไปได้นั้นขึ้นมา เราก็รู้ว่าพระเจ้าจะไม่มีวันลืมเรา (ข้อ 15)

พระเจ้าตรัสว่า “ดูเถิด เราได้สลักเจ้าไว้บนฝ่ามือของเรา” (ข้อ 16) พระองค์ทรงจารึกชื่อของเราไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์ ให้เราจดจำว่าพระองค์จะไม่ทรงลืมเรา ซึ่งเป็นคนที่พระองค์ทรงรัก

สิ่งที่พระวิญญาณเท่านั้นทรงทำได้

ระหว่างการพูดคุยถึงหนังสือเรื่องพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่เขียนโดย เจอร์เก้น โมลต์มานน์ นักศาสนศาสตร์ชาวเยอรมันวัยเก้าสิบสี่ปี ผู้สัมภาษณ์ถามเขาว่า “คุณกระตุ้นพระวิญญาณบริสุทธิ์อย่างไร กินยาเม็ดหรือ หรือบริษัทผลิตยา [ส่งพระวิญญาณ] มาใช่ไหม” โมลต์มานน์เลิกคิ้วที่ดกหนาขึ้น เขาส่ายศีรษะ ยิ้มกว้างและตอบด้วยสำเนียงอังกฤษว่า “ผมจะทำอะไรได้ อย่าทำอะไรเลย จงรอคอยพระวิญญาณ แล้วพระวิญญาณจะเสด็จมา”

โมลต์มานน์เน้นให้เห็นถึงความเชื่อผิดๆของเรา ที่เชื่อว่ากำลังและความเชี่ยวชาญของเราทำให้สิ่งต่างๆเกิดขึ้น พระธรรมกิจการเปิดเผยว่าพระเจ้าทรงทำให้สิ่งต่างๆเกิดขึ้น ในยุคการเริ่มต้นของคริสตจักร กลยุทธ์หรือความเป็นผู้นำอันน่าประทับใจของมนุษย์ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆเลย ตรงกันข้ามพระวิญญาณเสด็จมา “เหมือนเสียงพายุกล้า” สั่นก้องทั่วตึกที่สาวกผู้หวาดกลัว หมดหนทาง และงุนงงนั่งอยู่ (2:2) ต่อมาพระวิญญาณได้ทำลายความเหนือกว่าทางชาติพันธุ์ทั้งหมด ด้วยการรวบรวมผู้คนที่แตกต่างกันมาร่วมกันเป็นชุมชนใหม่ เหล่าสาวกตกตะลึงเช่นเดียวกับทุกคนที่ได้เห็นสิ่งที่พระเจ้ากำลังทำภายในตัวพวกเขา พวกเขาไม่ได้ทำให้อะไรเกิดขึ้น แต่พวกเขาตั้งต้นพูด “ตามที่พระวิญญาณทรงโปรดให้พูด” (ข้อ 4)

คริสตจักรและการร่วมมือกันของเราในโลกนี้ไม่ได้ถูกกำหนดจากสิ่งที่เราทำได้ เราต้องพึ่งพาในสิ่งที่พระวิญญาณเท่านั้นทรงทำได้ สิ่งนี้ทำให้เราทั้งกล้าหาญและสงบนิ่ง ดังนั้นในวันนี้เมื่อเราเฉลิมฉลองเทศกาลเพ็นเทคอสต์ขอให้เรารอคอยและตอบสนองต่อพระวิญญาณ

ฉันเป็นใคร

ในปีค.ศ. 1859 โจชัว อับราฮัม นอร์ตันประกาศตนเป็นจักรพรรดิแห่งสหรัฐอเมริกา นอร์ตันได้สร้างความมั่งคั่งและสูญเสียมันไปจากการขนส่งในซานฟรานซิสโก ทว่าเขาต้องการอัตลักษณ์ใหม่ คือเป็นจักรพรรดิองค์แรกแห่งสหรัฐอเมริกา เมื่อหนังสือพิมพ์ซานฟรานซิสโก อีฟนิ่ง บูลเลทินตีพิมพ์คำประกาศของ “จักรพรรดิ” นอร์ตัน ผู้อ่านส่วนใหญ่หัวเราะ นอร์ตันออกแถลงการณ์ที่มีเป้าหมายเพื่อแก้ไขความเจ็บป่วยของสังคม เขาพิมพ์สกุลเงินของตนเอง และถึงกับเขียนจดหมายไปหาสมเด็จพระราชินีวิกตอเรียเพื่อขอแต่งงานและรวมอาณาจักรเข้าด้วยกัน เขาสวมเครื่องแบบทหารหลวงที่ออกแบบโดยช่างตัดเสื้อท้องถิ่น ผู้อยู่ในเหตุการณ์คนหนึ่งกล่าวว่า นอร์ตันดูเหมือน “พระราชาทุกตารางนิ้ว” แต่แน่นอนว่าเขาไม่ใช่ เราสร้างตัวตนที่เราเป็นขึ้นมาเองไม่ได้

พวกเราส่วนใหญ่ใช้เวลาหลายปีเพื่อค้นหาว่าเราเป็นใคร และสงสัยว่าเรามีคุณค่าอะไร เราเสาะหา พยายามตั้งชื่อหรือนิยามตนเอง แต่พระเจ้าเท่านั้นที่บอกความจริงได้ว่าแท้จริงแล้วเราเป็นใคร และขอบคุณพระเจ้าที่ทรงเรียกเราว่าบุตรชายหญิงของพระองค์ เมื่อเรารับเอาความรอดในพระเยซูองค์พระบุตร ยอห์นกล่าวว่า “แต่ส่วนบรรดาผู้ที่ต้อนรับพระองค์…พระองค์ก็ทรงประทานสิทธิให้เป็นบุตรของพระเจ้า (ยน.1:12) และอัตลักษณ์ทั้งสิ้นนี้เป็นของประทาน เราเป็นที่รักของพระองค์ “ซึ่งในฐานะนั้นเป็นผู้ที่มิได้เกิดจากเลือดเนื้อ หรือกาม หรือความประสงค์ของมนุษย์ แต่เกิดจากพระเจ้า” (ข้อ 13)

พระเจ้าประทานชื่อและอัตลักษณ์ของเราในพระคริสต์ เราจึงหยุดที่จะดิ้นรนและเปรียบเทียบตัวเรากับคนอื่นได้ เพราะพระองค์ทรงบอกว่าเราเป็นใคร

ที่บ้านในพระเยซู

หลายปีก่อน เรารับเลี้ยงแมวดำโตเต็มวัยชื่อจูโน่จากศูนย์พักพิงสัตว์ท้องถิ่น ความจริงแล้วผมต้องการเพียงตัวช่วยกำจัดหนู แต่คนอื่นๆในครอบครัวต้องการสัตว์เลี้ยง ศูนย์พักพิงสัตว์ได้ให้คำแนะนำที่เข้มงวดในการสร้างกิจวัตรการให้อาหารในสัปดาห์แรก เพื่อให้จูโน่เรียนรู้ว่าบ้านของเราเป็นบ้านของมัน บ้านที่มันเป็นเจ้าของ ที่ซึ่งมันจะมีอาหารและความปลอดภัยเสมอ ด้วยวิธีนี้แม้จูโน่จะออกไปตะลอนข้างนอก มันก็จะกลับบ้านเสมอ

หากเราไม่รู้จักบ้านที่แท้จริงของเรา เราจะถูกล่อลวงให้ตระเวนไปทั่วโดยไร้ประโยชน์ เพื่อแสวงหาความดีงาม ความรัก และความหมายอยู่เสมออย่างไรก็ตามหากเราต้องการค้นพบชีวิตที่แท้จริงนั้น พระเยซูตรัสว่า “จงเข้าสนิทอยู่ในเรา” (ยน.15:4) นักวิชาการพระคัมภีร์เฟรเดอริก เดล บรูเนอร์เน้นว่า การเข้าสนิท (มีความหมายเดียวกับคำว่า บ้าน) ปลุกเร้าความรู้สึกถึงความเป็นครอบครัวและบ้าน ดังนั้นบรูเนอร์จึงแปลความคำตรัสของพระเยซูว่า “จงอยู่ที่บ้านในเรา”

เพื่อขยายความเรื่องบ้าน พระเยซูทรงอธิบายด้วยภาพของแขนงที่ติดอยู่กับเถาองุ่น หากกิ่งหรือแขนงต้องการมีชีวิตรอด มันต้องอยู่ที่บ้าน ยึดติดอย่างเหนียวแน่น (เข้าสนิท) ในที่ที่เป็นของมัน

มีเสียงมากมายที่เชื้อเชิญเราพร้อมด้วยสัญญาที่ว่างเปล่าว่าจะแก้ปัญหาของเรา หรือให้ “สติปัญญา” ใหม่ๆหรืออนาคตที่สดใส แต่หากเราต้องการมีชีวิตที่แท้จริงแล้ว เราต้องยึดมั่นในพระเยซู เราต้องอยู่ที่บ้านของเราในพระองค์