ในปีค.ศ.1524 มาร์ติน ลูเธอร์ตั้งข้อสังเกตว่า “พ่อค้ามีกฎทั่วไปซึ่งเป็นคติประจำใจในหมู่พวกเขาเอง คือ ฉันไม่สนใจเพื่อนบ้าน ตราบที่ฉันมีกำไรและความโลภของฉันได้รับการตอบสนอง” อีก 200 กว่าปีต่อมาจอห์น วูลแมนจากเมาท์ฮอลลี่ รัฐนิวเจอร์ซีย์ได้ให้การอุทิศถวายตัวที่เขามีต่อพระเยซูมีอิทธิพลต่อธุรกิจร้านตัดเสื้อของเขา เขาสนับสนุนให้มีการเลิกทาสโดยปฏิเสธที่จะซื้อผ้าฝ้ายหรือสีย้อมผ้าจากบริษัทที่ใช้แรงงานทาส ด้วยใจสำนึกผิดชอบที่ชัดเจน เขารักเพื่อนบ้านและดำเนินธุรกิจอย่างมีคุณธรรมด้วยความจริงใจ

อัครทูตเปาโลพยายามดำเนินชีวิตด้วย “น้ำใจบริสุทธิ์และด้วยความจริงใจซึ่งมาจากพระเจ้า” (2 คร.1:12) เมื่อบางคนในเมืองโครินธ์พยายามทำลายสิทธิอำนาจของท่านในฐานะอัครสาวกของพระเยซู ท่านได้ปกป้องความประพฤติของตนเองในหมู่พวกเขา โดยกล่าวว่าพวกเขาสามารถตรวจสอบคำพูดและการกระทำของท่านอย่างละเอียดถี่ถ้วนได้ (ข้อ 13) ท่านยังแสดงให้เห็นด้วยว่า ท่านพึ่งพาฤทธิ์อำนาจและพระคุณของพระเจ้าเพื่อการเกิดผล ไม่ใช่กำลังของตัวเอง (ข้อ 12) กล่าวโดยสรุปคือ ความเชื่อของเปาโลในพระคริสต์นั้นแทรกซึมอยู่ในทุกกิจการที่ท่านทำ

เมื่อเราดำเนินชีวิตในฐานะทูตของพระเยซู ขอให้เราระมัดระวังเพื่อให้ข่าวประเสริฐดังขึ้นในทุกกิจการที่เราทำ ไม่ว่าจะเป็นในครอบครัว ธุรกิจ และอื่นๆ เมื่อเราสำแดงความรักของพระเจ้าต่อผู้อื่นโดยอาศัยฤทธิ์อำนาจและพระคุณของพระเจ้า เราก็ได้ให้เกียรติพระองค์และรักเพื่อนบ้านของเรา