เมื่อเร็วๆ นี้ ภรรยาได้ให้สุนัขพันธุ์ลาบราดอร์ รีทรีฟเวอร์กับผมตัวหนึ่งชื่อแม็กซ์ วันหนึ่งขณะที่ผมกำลังอยู่ที่โต๊ะทำงานโดยมีเจ้าแม็กซ์วนเวียนอยู่ใกล้ๆ ผมก็ได้ยินเสียงกระดาษขาด ผมหันหลังไปดูและพบใบหน้าที่สำนึกผิดของเจ้าหมาน้อย ซึ่งมีหนังสือกางอยู่ตรงหน้าพร้อมกับหน้ากระดาษคาอยู่ที่ปาก

สัตวแพทย์บอกว่าแม็กซ์กำลังอยู่ในช่วง “ปีขบเคี้ยว” เมื่อฟันน้ำนมของลูกสุนัขหลุดและฟันแท้เริ่มงอก มันจะบรรเทาอาการคันเหงือกด้วยการกัดทุกอย่างที่ขวางหน้า เราต้องคอยจับตาดูแม็กซ์เพื่อไม่ให้มันกัดแทะสิ่งที่เป็นอันตรายและชี้ให้มันกัดสิ่งที่เป็นประโยชน์แทน

ความต้องการของแม็กซ์ที่จะขบเคี้ยวและความรับผิดชอบของผมที่ต้องคอยเฝ้าดูมัน ทำให้ผมคิดถึงสิ่งที่สมองและหัวใจของเรากำลัง “ขบเคี้ยว” ขณะที่เราอ่านหรือท่องเว็บหรือดูทีวี เราได้ระวังสิ่งที่เราป้อนให้กับจิตวิญญาณที่เป็นนิรันดร์ของเราหรือไม่ พระคัมภีร์หนุนใจเราว่า “เช่นเดียวกับทารกแรกเกิด จงปรารถนาน้ำนมฝ่ายวิญญาณอันบริสุทธิ์ เพื่อโดยน้ำนมนั้นจะทำให้ท่านทั้งหลายเจริญขึ้นส่คู วามรอดเพราะท่านได้ลิ้มรสพระกรุณาธิคุณขององค์พระผู้เป็นเจ้า” (1 ปต.2:2-3) เราต้องเติมใจของเราทุกวันด้วยพระวจนะและความจริงของพระเจ้า ไม่เช่นนั้นเราจะไม่มีวันเติบโตในฐานะสาวกของพระคริสต์ที่เป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณได้