ฉันและเพื่อนนั่งอยู่บนผืนทรายใกล้มหาสมุทร ขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า เกลียวคลื่นระลอกแล้วระลอกเล่าซัดมากระทบฝั่งแล้วม้วนตัวมาสัมผัสปลายเท้าของเรา “ฉันรักมหาสมุทร” เธอยิ้ม “มันเคลื่อนเข้ามาหาฉันโดยที่ฉันเพียงแค่อยู่นิ่งๆ”
ช่างคิดจริงๆ! พวกเราหลายคนต้องพยายามอย่างมากที่จะหยุดนิ่ง เราทำ ทำ ทำ และไป ไป ไป ราวกับกลัวว่าถ้าเราหยุด เราจะจบชีวิตลงหรือจะต้องเผชิญกับความจริงที่เราพยายามหนีมาโดยตลอด
ในสดุดี 46:8-9 พระเจ้าทรงขยับพระกร พระหัตถ์อันทรงพลานุภาพและสำแดงฤทธิ์อำนาจของพระองค์ “มาเถิด มาดูพระราชกิจของพระเจ้า…พระองค์ทรงให้สงครามสงบถึงที่สุดปลายแผ่นดินโลก พระองค์ทรงหักคันธนูและฟันหอกเสีย พระองค์ทรงเผารถรบเสียด้วยไฟ” พระเจ้าทรงมีราชกิจมากมาย ทรงทำให้เกิดความสงบท่ามกลางวันอันโกลาหลของเราได้
จากนั้นข้อ 10 บอกกับเราว่า “จงนิ่งเสียและรู้เถอะว่าเราคือพระเจ้า”
แน่นอนว่าเราสามารถรู้จักพระเจ้าได้ขณะที่เราวิ่งวุ่นไปมา แต่ผู้เขียนสดุดีเชื้อเชิญให้เราหยุดดิ้นรนและเข้าสู่การเรียนรู้ที่ต่างออกไป คือเราสามารถหยุดและสงบนิ่งได้เพราะพระเจ้าไม่มีวันหยุด และตระหนักว่าฤทธิ์อำนาจของพระเจ้าทำให้เรามีคุณค่า ได้รับการปกป้อง และพบกับสันติสุขที่สูงสุด
นิรนาม เมื่อ 01/06/2018 ที่ 8:26 pm
01/06/18 พิสิฐ-สุกัญญา กิจรุ่งโรจน์ ได้โอนเงิน ผ่านทางธนาคาร ไทยพาณิชย์ สงขลา จำนวน 500.- เมื่อเวลา19:37
Joon เมื่อ 04/06/2018 ที่ 11:28 am
โปรดส่งหลักฐานการโอนเงินให้เราที่อีเมล์ thailand@odb.org หรือ Line @thaiodb ขอบคุณครับ