ทันทีที่เรือโดยสารเคลื่อนที่ ลูกสาวตัวน้อยก็บ่นว่าเวียนหัว เธอเริ่มเมาเรือ ไม่นานฉันก็รู้สึกเวียนหัวด้วย ฉันเตือนตัวเองให้ “มองที่ขอบฟ้า” คนเดินเรือบอกว่าจะช่วยปรับมุมมองของเรา

พระองค์ผู้ทรงสร้างขอบฟ้า (โยบ 26:10) ทราบว่าบางครั้งในชีวิตเราอาจรู้สึกกลัวและกังวล เราปรับสายตาได้โดยการเพ่งมองไปที่จุดหมายซึ่งอยู่ไกลแต่มั่นคง

ผู้เขียนฮีบรูเข้าใจเรื่องนี้ ท่านรู้สึกได้ว่าผู้อ่านกำลังท้อใจ การข่มเหงทำให้หลายคนต้องละทิ้งบ้าน ท่านจึงย้ำเตือนพวกเขาว่าผู้เชื่อก็อดทนต่อการทดลองอย่างหนักและกลายเป็นคนไร้บ้าน พวกเขาอดทนทั้งหมดนี้ก็เพราะคาดหวังสิ่งที่ดียิ่งกว่า

ในฐานะคนพเนจร ผู้อ่านสามารถคาดหวังว่าจะได้พบนครที่พระเจ้าทรงเป็นนายช่าง เมืองสวรรค์ เมืองที่พระเจ้าทรงจัดเตรียมไว้สำหรับพวกเขา (ฮบ.11:10,14,16) ในคำลงท้าย ผู้เขียนจึงให้ผู้อ่านมุ่งมองที่พระสัญญาของพระเจ้า “เพราะว่าที่นี่เราไม่มีนครที่ถาวร แต่ว่าเราแสวงหานครที่จะมีในภายหน้า” (13:14)

ปัญหาปัจจุบันของเราเป็นสิ่งชั่วคราว เราเป็น “คนแปลกถิ่นที่ท่องเที่ยวไปในโลก” (11:13) แต่การมองดูที่ขอบฟ้าแห่งพระสัญญาของพระเจ้าทำให้เราเห็นจุดหมายที่เราต้องการ