ในฤดูหนาวที่อากาศหนาวเหน็บ ฉันชอบไปที่ทะเลสาบมิชิแกน ซึ่งมีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 5 ของโลกเพื่อชมความงามของทะเลสาบที่เป็นน้ำแข็ง ฉันสวมเสื้อผ้าหลายชั้นนั่งที่ชายหาดเพื่อรับแสงแดดและชมทิวทัศน์เบื้องหน้าที่งดงามจนต้องตะลึง คลื่นในน้ำที่กลายเป็นน้ำแข็งก่อให้เกิดประติมากรรมชิ้นเอก

เพราะน้ำบริเวณชายฝั่งกลายเป็นน้ำแข็ง ฉันจึงมีโอกาส “เดินบนน้ำ” แม้จะรู้ว่าน้ำแข็งหนาพอรับน้ำหนัก แต่ก็เดินสองสามก้าวอย่างระมัดระวัง ฉันกลัวว่าน้ำแข็งจะรับน้ำหนักฉันต่อไปไม่ไหว ขณะที่สำรวจภูมิทัศน์ที่ไม่คุ้นเคยนี้ ฉันก็คิดถึงเหตุการณ์ที่พระเยซูทรงเรียกเปโตรให้ออกจากเรือและเดินไปบนทะเลสาบกาลิลี

เมื่อสาวกเห็นพระเยซูเดินบนน้ำ พวกเขาบังเกิดความกลัว แต่พระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “ทำใจให้ดีไว้เถิด เราเอง อย่ากลัวเลย” (มธ.14:26-27) เปโตรสามารถเอาชนะความกลัวและก้าวออกไปเดินบนน้ำ เพราะเขารู้ว่าพระเยซูทรงอยู่ที่นั่น เมื่อเขาจมลงเพราะคลื่นลม เปโตรร้องหาพระเยซู พระองค์ยังอยู่ในระยะใกล้พอที่จะยื่นพระหัตถ์ฉุดเขาขึ้นมา

หากวันนี้คุณกำลังเผชิญกับสถานการณ์ที่พระเยซูทรงเรียกให้ทำสิ่งที่ดูเป็นไปไม่ได้ เหมือนการเดินบนน้ำ จงกล้าหาญเถิด พระองค์ผู้ทรงเรียกคุณจะอยู่เคียงข้างคุณ