ขณะที่ฉันกับสามีไปเดินเล่นตามเส้นทางเดินป่า เราพกกล้องไปเพื่อถ่ายภาพระยะใกล้ บรรดาพันธุ์พืชที่อยู่ระดับพื้นดินซึ่งเหมือนกับโลกย่อส่วน เราได้เห็นสิ่งสวยงามละลานตา แม้แต่เห็ดที่ผุดขึ้นมาก็ช่วยเพิ่มสีสัน ส้ม แดง เหลือง อันสวยงามให้กับท่อนไม้

ภาพถ่ายสิ่งมีชีวิตที่อยู่รอบตัวจุดประกายให้ฉันมองไปยังพระผู้สร้างซึ่งไม่ได้สร้างแต่เห็ดเท่านั้น แต่ยังสร้างดวงดาวบนท้องฟ้าด้วย ทรงออกแบบโลกอันกว้างใหญ่นี้ให้มีความหลากหลาย และทรงสร้างคุณและฉันไว้ท่ามกลางสิ่งสวยงามเหล่านี้เพื่อจะชื่นชมและปกครองมัน (ปฐก.1:27-28; สดด.8:6-8)

แล้วฉันก็คิดถึงสดุดีบทหนึ่งที่ครอบครัวเรามักจะอ่านขณะที่นั่งรอบกองไฟเมื่อไปพักแรมกัน “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าของบรรดาข้าพระองค์ พระนามของพระองค์สูงส่งยิ่งนักทั่วทั้งแผ่นดินโลก พระองค์ผู้ซึ่งพระสิริของพระองค์ในฟ้าสวรรค์… เมื่อข้าพระองค์มองดูฟ้าสวรรค์อันเป็นฝีพระหัตถ์ของพระองค์ ดวงจันทร์และดวงดาวซึ่งพระองค์ได้ทรงสถาปนาไว้ มนุษย์เป็นผู้ใดเล่าซึ่งพระองค์ทรงระลึกถึงเขาและบุตรของมนุษย์เป็นใครเล่าซึ่งพระองค์ทรงเยี่ยมเขา” (สดด.8:1-4)

น่าอัศจรรย์ใจที่องค์พระเจ้ายิ่งใหญ่ผู้ทรงสร้างโลกอันสวยงามใบนี้ทรงห่วงใยคุณและฉัน