วันหนึ่งที่อากาศร้อนทางตะวันตกของรัฐเท็กซัส หลานสาวชื่อ เวเนีย เห็นผู้หญิงคนหนึ่งยืนถือป้ายอยู่ข้างสัญญาณไฟจราจร เธอขับรถเข้าไปใกล้และพยายามอ่านข้อความบนป้าย คิดว่าคงขอบริจาคอาหารหรือเงิน แต่เธอต้องประหลาดใจที่ได้เห็นคำสามคำคือ “คุณมีคุณค่า”

พระเจ้าทรงสร้างเราแต่ละคนเพื่อจุดประสงค์ที่เฉพาะเจาะจง พระประสงค์เบื้องต้นคือถวายพระเกียรติแด่พระองค์ และวิธีหนึ่งที่จะทำได้คือช่วยเหลือผู้ที่ขัดสน (1 ปต.4:10-11)

แม่ที่มีลูกเล็กอาจพบความหมายของชีวิตได้จากการเช็ดน้ำมูกให้ลูก และเล่าเรื่องพระเยซูให้พวกเขาฟัง ลูกจ้างที่ไม่ชอบงานอาจพบความหมายได้จากการขยันทำงานด้วยระลึกว่าตนกำลังรับใช้พระเจ้าอยู่ (คส.3:23-24) หญิงที่สูญเสียการมองเห็นพบคุณค่าของตนเองได้จากการอธิษฐานเผื่อลูกหลานและเป็นแบบอย่างเรื่องการเชื่อวางใจพระเจ้า

สดุดี 139 บอกว่า ก่อนที่เราจะเกิดมา “ทุกๆ วันที่กำหนดให้ข้าพระองค์นั้น ก็ทรงจารึกไว้ในพระตำรับของพระองค์” (สดด.139:16) เราถูกสร้างให้ “แปลกประหลาดอย่างน่ากลัว” เพื่อถวายเกียรติองค์พระผู้สร้าง (สดด.139:14)

อย่าลืมว่า คุณมีคุณค่า!