ผมเติบโตในเมืองโอกลาโฮม่า ซึ่งมักมีสภาพอากาศรุนแรงในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิถึงปลายฤดูร้อน ผมจำได้ว่าเย็นวันหนึ่ง มีเมฆมืดทึบปกคลุมท้องฟ้า ข่าวพยากรณ์อากาศเตือนว่ามีพายุทอร์นาโดกำลังใกล้เข้ามา แล้วไฟฟ้าก็ดับ พ่อแม่ พี่สาว กับผมจึงรีบลงบันไดไปอยู่ในห้องหลบภัยใต้ดินทันที จนกระทั่งพายุผ่านไป

แต่ทุกวันนี้ “การไล่ตามพายุ” กลับเป็นกิจกรรมของหลายคนและเป็นธุรกิจที่ทำกำไรด้วย เป้าหมายก็คือการเข้าใกล้ทอร์นาโดให้มากที่สุดโดยไม่เป็นอันตราย นักติดตามพายุเหล่านี้สามารถคาดการณ์สภาพอากาศและมีข้อมูลที่ถูกต้อง แต่ผมคงไม่จ่ายเงินซื้อทัวร์ไปดูทอร์นาโดแน่นอน

แต่ถ้าพูดถึงด้านศีลธรรมและจิตวิญญาณ หลายครั้งผมใช้ชีวิตอย่างโง่เขลาเสาะหาสิ่งอันตรายทั้งที่พระเจ้าทรงบอกด้วยความรักให้ผมหลีกเลี่ยง เพราะผมเชื่อเสมอว่าจะไม่ได้รับอันตรายใดๆ แต่การกระทำที่ฉลาดกว่าคือการอ่านพระธรรมสุภาษิต ซึ่งสอนวิธีมากมายในการหลบหลีกกับดักของชีวิต

ซาโลมอนเขียนไว้ว่า “จงวางใจในพระเจ้าด้วยสุดใจของเจ้า และอย่าพึ่งพาความรอบรู้ของตนเอง จงยอมรับรู้พระองค์ในทุกทางของเจ้า และพระองค์จะทรงกระทำให้วิถีของเจ้าราบรื่น” (สุภาษิต 3:5-6)

พระเจ้าของเราทรงเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านความโลดโผนในชีวิต และการดำเนินตามสติปัญญาของพระองค์นำเราสู่ชีวิตที่ครบบริบูรณ์