ตอนที่ฉันเพิ่งเริ่มทำงานในสำนักงานเล็กๆ ที่ฉันเช่าอยู่ตอนนี้ สิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่มีเพียงแมลงวันเซื่องๆ ไม่กี่ตัว แมลงวันบางตัวตายตกอยู่ตามพื้นและขอบหน้าต่าง ฉันเอาพวกมันไปทิ้งจนหมด เหลือไว้หนึ่งตัวตรงที่ที่มองเห็นได้ง่าย

ซากแมลงวันตัวนั้นเป็นเครื่องเตือนใจให้ฉันใช้ชีวิตให้ดี ความตายเป็นเครื่องเตือนใจชั้นยอด และชีวิตเป็นของขวัญ ซาโลมอนบอกว่า “คนใดที่มั่วสุมอยู่กับคนที่มีชีวิต คนนั้นก็มีความหวังใจได้” (ปัญญาจารย์ 9:4) เราสามารถมีความสุขกับชีวิตบนโลกนี้และทำตัวให้เป็นประโยชน์ เราสามารถกินและดื่มอย่างชื่นชมยินดีและเพลิดเพลินกับมิตรภาพ (ปัญญาจารย์ 9:7,9)

และเรายังสนุกกับงานของเราได้ ซาโลมอนสอนว่า “มือของเจ้าจับทำการงานอะไร จงกระทำการนั้นด้วยเต็มกำลังของเจ้า” (ปัญญาจารย์ 9:10) ไม่ว่าเราจะมีอาชีพ หรือหน้าที่อะไร เราก็ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์และทำให้ดีได้ เราอาจหนุนน้ำใจ อธิษฐานเผื่อ และแสดงความรัก อย่างจริงใจได้ทุกวัน

ผู้เขียนพระธรรมปัญญาจารย์กล่าวว่า “วาระและโอกาสมีมาถึงเขาทุกคน…มนุษย์ไม่รู้วาระของตน” (ปัญญาจารย์ 9:11-12) เราไม่มีทางรู้ได้ว่าชีวิตของเราบนโลกนี้จะจบลงเมื่อใด แต่วันนี้ เราจะมีความยินดีและมีเป้าหมายได้ โดยการพึ่งพาพระกำลังของพระเจ้าและยึดมั่นในคำสัญญาแห่งชีวิตนิรันดร์ของพระเยซู (ยอห์น 6:47)