มีชายสองคนถูกฆาตกรรมในเมืองของเราในวันเดียวกัน คนแรกคือเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ถูกยิง ขณะพยายามช่วยครอบครัวหนึ่ง อีกคนหนึ่งเป็นชายจรจัดที่ถูกยิง ขณะกำลังดื่มเหล้ากับเพื่อนในตอนเช้าตรู่วันนั้นเอง

คนทั้งเมืองพากันไว้ทุกข์ให้กับเจ้าหน้าที่ตำรวจ เขาเป็นคนหนุ่มที่ดี มีความห่วงใยผู้อื่นและเป็นที่รักของคนในละแวกที่เขาทำงานอยู่ ในขณะเดียวกัน มีคนจรจัดสองสามคนโศกเศร้าเสียใจกับการจากไปของเพื่อนที่เขารัก

ผมคิดว่าพระเจ้าทรงเสียพระทัยกับทั้งสองคนเมื่อพระเยซูทอดพระเนตรเห็นมารีย์และมาร์ธากับเพื่อนๆ ร้องไห้กับการตายของลาซารัส “พระองค์ก็ทรงสะเทือนพระทัยและทรงเป็นทุกข์” (ยอห์น 11:33) พระองค์ทรงรักลาซารัสและน้องๆ ของเขา แม้พระองค์จะทรงทราบว่าพระองค์กำลังจะชุบลาซารัสให้ฟื้นขึ้นมาจากความตายแต่พระองค์ก็ยังทรงร้องไห้กับพวกเขา (ยอห์น 11:35) ผู้เชี่ยวชาญด้านพระคัมภีร์บางคนคิดว่าที่พระเยซูทรงร้องไห้นั้นส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะความตายของลาซารัส และความเจ็บปวดโศกเศร้าที่เกิดขึ้นในใจของคนเหล่านั้น

การสูญเสียเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต แต่เพราะพระเยซูทรง “เป็นขึ้นและมีชีวิต” (ยอห์น 11:25) วันหนึ่งผู้ที่เชื่อในพระองค์จะประสบกับจุดจบคือความตายและความโศกเศร้า แต่ในระหว่างนั้น พระองค์ทรงร้องไห้กับเราในการสูญเสีย และทรงบอกให้เรา “ร้องไห้กับผู้ที่ร้องไห้” (โรม 12:15) – AMC