เช้าตรู่วันหนึ่งลมเริ่มพัดแล้วฝนก็ตกลงมาราวกับก้อนหินก้อนเล็กๆ กระทบบ้าน ฉันมองฝ่าออกไปยังท้องฟ้าสีเทาอมเหลือง และเห็นต้นไม้แกว่งไปมาอย่างแรงในกระแสลมสายฟ้าแลบทำให้ฟ้าสว่างวาบ ตามด้วยเสียงฟ้าร้องดังสนั่น ไฟกระพริบติดๆ ดับๆ ฉันสงสัยว่าสภาพอากาศแย่ๆ นี้จะดำเนินต่อไปอีกนานเท่าไร

หลังจากพายุพัดผ่านไป ฉันเปิดพระคัมภีร์เพื่อจะอ่านพระวจนะก่อนเริ่มวันใหม่ ฉันอ่านตอนหนึ่งในพระธรรมโยบ ที่เปรียบเทียบฤทธานุภาพของพระเจ้ากับมวลอากาศเวลาเกิดพายุเอลีฮูเพื่อนของโยบกล่าวว่า “พระเจ้าทรงสำแดงกัมปนาทอย่างประหลาดด้วยพระสุรเสียงของพระองค์” (โยบ 37:5) และ “พระองค์ทรงคลุมพระหัตถ์ของพระองค์ด้วยฟ้าแลบและทรงบัญชาให้มันผ่าจุดที่หมาย” (โยบ 36:32) พระเจ้าทรง“ใหญ่ยิ่งในเรื่องฤทธานุภาพ” (โยบ 37:23)

เมื่อเทียบกับพระเจ้าแล้วมนุษย์เราก็อ่อนแอยิ่งนัก เราไม่สามารถช่วยเหลือตนเองฝ่ายวิญญาณ ไม่อาจรักษาใจหรือแก้ไขความอยุติธรรมที่เราต้องพบเจอได้ แต่ขอบพระคุณที่พระเจ้าแห่งพายุพระองค์นี้ที่ทรงห่วงใยคนอ่อนแออย่างเรา พระองค์ “ทรงระลึกว่าเราเป็นแต่ผงคลี” (สดุดี 103:14) ยิ่งไปกว่านั้น พระองค์ “ประทานกำลังแก่คนอ่อนเปลี้ยและแก่ผู้ที่ไม่มีกำลังพระองค์ทรงเพิ่มแรง” (อิสยาห์ 40:29) เพราะพระเจ้าทรงเข้มแข็ง พระองค์จึงทรงช่วยในความอ่อนแอของเราได้ – JBS