เมื่อฤดูใบไม้ร่วงปีที่แล้ว ทางด่วนในเมืองที่ฉันอาศัยอยู่ ถูกปิดเป็นเวลาหลายชั่วโมง เพราะมีรถบรรทุกปศุสัตว์พลิกคว่ำ ทำให้สัตว์หลุดออกมาเดินเพ่นพ่าน เมื่อได้เห็นข่าวสัตว์ที่พลัดหลงทำให้ฉันคิดถึงเรื่องที่เพิ่งได้ศึกษาในอพยพ 32 เกี่ยวกับประชากรของพระเจ้าที่หลงไปจากทางของพระองค์

ในยุคที่อิสราเอลถูกแบ่งแยกเป็นอาณาจักรต่างๆ กษัตริย์เยโรโบอัมสร้างลูกวัวทองคำขึ้นสองตัวให้ประชาชนกราบไหว้ (1 พงศ์กษัตริย์ 12:25-32) แต่พระองค์ไม่ใช่คนแรกที่คิดเรื่องการบูชารูปเคารพทองคำ ทั้งๆที่เพิ่งจะหนีพ้นจากความโหดร้ายทารุณของการเป็นทาส และได้เห็นการสำแดงฤทธิ์อำนาจและพระสิริของพระเจ้าอย่างมากมาย อิสราเอลกลับยอมให้หัวใจของพวกเขาหลงไปจากพระเจ้า (อพยพ 32) ขณะที่โมเสสขึ้นไปบนภูเขาซีนายเพื่อรับพระบัญญัติจากพระเจ้าอาโรนพี่ชายของท่านนำประชาชนให้หันเสียจากพระองค์ โดยการสร้างรูปเคารพลูกวัวทองคำ ผู้เขียนพระธรรมฮีบรูกล่าวถึงพระพิโรธของพระเจ้าเหนือการกราบไหว้รูปเคารพนั้น รวมถึงคนเหล่านั้นที่ “ใจของเขาหลงผิดอยู่เสมอ” (ฮีบรู 3:10)

พระเจ้าทรงทราบว่าใจของเรามีแนวโน้มที่จะหลงผิด พระคำของพระองค์บอกไว้ชัดเจนว่า พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าและห้ามไม่ให้เรากราบไหว้ “พระเจ้าอื่นใด” (อพยพ 20:2-6)

“เพราะพระเยโฮวาห์ทรงเป็นพระเจ้าใหญ่ยิ่งและทรงเป็นกษัตริย์ใหญ่ยิ่งเหนือพระทั้งหลาย” (สดุดี 95:3) พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าเที่ยงแท้แต่องค์เดียว – CHK